Mariówka: pogrzeb s. Kowalczyk – wieloletniej Matki Generalnej Zgromadzenia Sióstr Służek

Uroczystości pogrzebowe s. Stefanii Kowalczyk, byłej Matki Generalnej Sióstr Służek, odbyły się 1 marca w Mariówce, gdzie mieści się Dom Generalny zgromadzenia założonego przez bł. o. Honorata Koźmińskiego. Miała 88 lat. W ślubach zakonnych przeżyła 68 lat.

S. Kowalczyk przyczyniła się do założenia m.in. pierwszej placówki misyjnej zgromadzenia w Rwandzie w 1977 r., uczestniczyła też w pracach Konsulty przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zgromadzeń Żeńskich w Polsce.

Matka Stefania urodziła się 1 czerwca 1927 roku w Kolonii Kaleń koło Rawy Mazowieckiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1940, uczyła się w pracowni krawieckiej w Lubani (1941-1942), gdzie poznała siostry służki. W 1944 r. zapragnęła wstąpić do zgromadzenia, ale ze względu na wybuch powstania warszawskiego musiała też decyzję odłożyć do marca 1945 r.

We wrześniu 1945 r. rozpoczęła nowicjat, 17 września 1947 r. złożyła pierwszą profesję, a 17 września 1952 r. profesję wieczystą. Uzupełniając swoje wykształcenie, w drugim roku nowicjatu uczęszczała do Gimnazjum Krawieckiego w Mariówce, a następnie w 1948 do Liceum Krawieckiego w Radomiu, gdzie 1951 r. otrzymała świadectwo dojrzałości. Przez rok uczyła się na Jednorocznym Kursie Rzemiosł w Mariówce. W latach 1952-1956 studiowała w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując tytuł magistra pedagogiki. Równocześnie uczestniczyła w zajęciach Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Lublinie (1952-1955).

Po ukończonych studiach podejmowała różne zadania: przełożonej wspólnoty sióstr w Białym Dunajcu, wicemistrzyni a potem mistrzyni nowicjatu w Płocku (1958–1964), zastępczyni przełożonej prowincjalnej w Płocku (1963–1973).

W związku z zaleconą przez Kościół odnową posoborową, decyzją przełożonej generalnej, uczestniczyła w pracach komisji, której zadaniem było dostosowanie prawa zgromadzenia do wymagań Kościoła. W latach 1970–1976 pełniła funkcję radnej i sekretarki generalnej, a przez następne 12 lat (1976-1988) kierowała zgromadzeniem jako przełożona generalna.

Na posługę śp. Stefanii złożyło się wiele trudnych i wymagających zadań, które z wielkim oddaniem i zawierzeniem Bogu podejmowała. Należą do nim m. in.: duchowe przygotowanie Zgromadzenia do obchodów 100-lecia Zgromadzenia (1978 r.), założenie pierwszej placówki misyjnej zgromadzenia w Rwandzie (1977), kontynuacja posoborowej odnowy w zgromadzeniu, przepracowanie Konstytucji i Ustaw Zgromadzenia (zatwierdzone w 1988 roku).

W latach 1981-1984 uczestniczyła w pracach Konsulty przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zgromadzeń Żeńskich w Polsce, jako przedstawicielka zgromadzeń niehabitowych. Zaś w latach 1982-1988 była przewodniczącą komisji zgromadzeń niehabitowych.

Ostanie lata s. Stefanii naznaczone były postępującą chorobą i zmaganiem się z cierpieniem, które przyjmowała z poddaniem się Woli Bożej. Zmarła 28 lutego 2016 r.