Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego: ducha kolbiańskiego trzeba nieustannie wprowadzać w życie

Duch kolbiański musi być wciąż na nowo ożywiany w modlitwie i działaniu – uważa s. Monika Sobuś, Misjonarka Niepokalanej Ojca Kolbego. W najbliższy weekend – 19-21 marca – w Harmężach koło Oświęcimia odbędą się Dni Kolbiańskie.

Hasło dziewiątych już spotkań zawiera ostatnie publiczne słowa franciszkanina wypowiedziane w obozie Auschwitz: „Jestem kapłanem katolickim”.

S. Monika podkreśla, że w związku z przeżywanym obecnie Rokiem Kapłańskim uczestnicy konferencji dyskutować będą nad różnymi wymiarami kapłaństwa św. Maksymiliana.

„Ducha św. Maksymilian trzeba wciąż na nowo odkrywać, trzeba go na nowo ożywiać, a nie gasić. On jest, jak mówił Jan Paweł II, świętym naszych czasów, dlatego ten charyzmat należy wprowadzać do różnych form współczesnego apostolatu” – podkreśla siostra misjonarka.

S. Barbara Grządziel, także ze wspólnoty Misjonarek Niepokalanej Ojca Kolbego, zauważa z kolei, że Dni Kolbiańskie to połączenie rozważań teoretycznych i modlitwy. „Pod w tym względem będziemy naśladować św. Maksymiliana, który cokolwiek robił powierzał wszystko Niepokalanej. Te nasze Dni to nie tylko słuchanie informacji, ale zagłębianie się w modlitwę, w kontakt z Bogiem” – dodaje.

Wśród zaproszonych prelegentów są o. Radosław Kramarski OFMConv, o. dr Piotr Cuber OFMConv, o. prof. Grzegorz Bartosik OFMConv, ks. Jacek Pędziwiatr, dr Małgorzata Duda, ks. dr Szymon Drzyżdżyk i o. Jarosław Zachariasz OFMConv.

IX Dni Kolbiańskie odbywać się będą pod patronatem Katedry Kolbiańskiej przy Papieskim Wydziale Teologicznym Świętego Bonawentury – Seraphicum i ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej, bp. Tadeusza Rakoczego.

Instytut Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego został założony we Włoszech w 1954 roku przez franciszkanina – o. Luigiego Faccendę. Od 25 marca 1992 roku jest instytutem świeckim na prawach papieskich. Misjonarki mogą żyć w swoich domach rodzinnych, mieszkać samotnie lub we wspólnocie. Domy Instytutu znajdują się we Włoszech, w USA, Argentynie, Boliwii, Brazylii, Luksemburgu, a od 1994 roku również w Polsce, właśnie w podoświęcimskich Harmężach.