Modlili się o jedność katolików i anglikanów

Wspólna modlitwa i świece zapalone w kaplicy św. Grzegorza Wielkiego powinny być dla katolików i anglikanów bodźcem do nieustannej modlitwy oraz działania na rzecz jedności i życia w pełni zgodnie z modlitwą Jezusa skierowaną do Ojca o jedność swoich uczniów – stwierdził Ojciec Święty podczas nieszporów sprawowanych w kościele św. Grzegorza Wielkiego na rzymskim wzgórzu Celio.

Refleksję wygłosił także abp Rowan Williams – honorowy zwierzchnik anglikanów.

Benedykt XVI odnosząc się do pierwszego z dwóch czytań, zaczerpniętego z 2 Listu do Koryntian 6, 1-4a, zauważył, że św. Paweł zachęca w nim nas do przyjęcia „dnia zbawienia”, „pełni czasu” – daru, którym jest sam Jezus. Słowa te wskazują, że przyjęcie Bożej łaski i zgodzenie się całym sercem i wszystkimi siłami na jej działanie to tajemnica prawdziwej radości i głębokiego pokoju. Także w drugim czytaniu, z Listu do Kolosan 3, 12-17 mowa jest o Bożej łasce, o darze powołania, tajemnicy spotkania z żywym Jezusem. „Ale ta łaska wymaga odpowiedzi ludzi ochrzczonych: wymaga zaangażowania, by przyoblec się w uczucia Chrystusa: tkliwość, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, wzajemne przebaczenie, a przede wszystkim, jako synteza i ukoronowanie agape – miłość jaką obdarzył nas Bóg przez Jezusa i które Duch Święty wylał w nasze serca. Aby przyodziać się w Chrystusa trzeba, aby Jego Słowo zamieszkało wśród nas i w nas z całym swym bogactwem i obfitością” – stwierdził papież. Zaznaczył, że Słowo to oświeca także dzisiejsze spotkanie w imię św. Grzegorza Wielkiego, z okazji 1000-lecia utworzenia przez św. Romualda zakonu Kamedułów.

Ojciec Święty przypomniał wybitne postacie tego zakonu, w tym św. Brunona z Kwerfurtu i pięciu polskich braci męczenników oraz jego wkład w życie Kościoła i Europy, a po II Soborze Watykańskim także w nowych fundacjach w USA, Tanzanii, Indiach i Brazylii. Podkreślił, że dzieła te były możliwe dzięki wsparciu modlitewnemu mniszek i mnichów. Nawiązał do wizyty, jaką w tym klasztorze złożył 17 września 1993 r. bł. Jan Paweł II i jego słów, iż wybór nadziei oznacza w ostateczności wybór Boga, Chrystusa – nadziei każdego człowieka. Błogosławiony poprzednik Benedykta XVI stwierdził wówczas także, że wybranie Boga oznacza dbanie z pokorą i cierpliwością o rozwój dialogu ekumenicznego i dialogu międzyreligijnego, wychodząc od wierności charyzmatowi jaki pozostawił św. Romuald.

Papież zaznaczył, że klasztor św. Grzegorza Wielkiego na rzymskim wzgórzu Celio jest miejscem, gdzie w kontekście rzymskim obchodzone są uroczystości tysiąclecia kamedułów wraz z Arcybiskupem Canterbury, który uznaje ten klasztor za miejsce łączące chrześcijaństwo brytyjskie z Kościołem Rzymu. Mają one silny akcent ekumeniczny, zaś rzymski klasztor w okresie posoborowym nawiązał silne więzy z Canterbury i Wspólnotą Anglikańską. Ojciec Święty podkreślił, że dzisiejsza modlitwa jest już trzecim tego typu spotkaniem Biskupa Rzymu z Arcybiskupem Canterbury w domu św. Grzegorza Wielkiego, który wysłał z opactwa św. Andrzeja na wzgórzu Celio ponad 1400 lat temu z misją do Anglosasów 40 mnichów benedyktyńskich, w tym Augustyna, który został później ich pierwszym arcybiskupem. „Znak jaki wspólnie uczynimy przed świętym ołtarzem, gdzie sam Grzegorz sprawował celebrację eucharystyczną niech nie będzie tylko pamiątką naszego braterskiego spotkania, ale także bodźcem dla wszystkich wiernych katolików i anglikanów, aby odwiedzając w Rzymie chwalebne groby świętych apostołów i męczenników ponowili także pragnienie nieustannej modlitwy oraz działania na rzecz jedności, by żyć w pełni zgodnie z owym „ut unum sint” jakie Jezus skierował do Ojca” – powiedział Benedykt XVI.

Natomiast przemawiający jako pierwszy Arcybiskup Canterbury, dr Rowan Williams zauważył, że duchowość św. Romualda nadal zachowuje swoją aktualność, tym bardziej, że życie Kościoła wymaga codziennego zanurzenia w kontemplacji. Równowaga życia kamedulskiego między samotnością a wspólną pracą i modlitwą stara się umożliwić jasną, nawet „prorocką” wizję bliźniego. W tym kontekście wskazał na konieczność odpowiedzenia na Boże wezwanie w osobie potrzebującego. Trzeba też rozpoznać siebie nawzajem jako tych, poprzez których działa Boża łaska. Abp Williams nawiązał ponadto do słów wypowiedzianych w Rzymie w 1989 r. przez Jana Pawła II i abp Roberta Runciego, którzy określili komunię między obydwoma Kościołami jako pewną, choć niedoskonałą. „Pewną” ze względu na wspólną wizję Kościoła, natomiast „jeszcze niedoskonałą” ze względu na ograniczenia naszej wizji, braki głębi naszej nadziei i cierpliwości. „Nasze wzajemne uznanie jako jednego Ciała jest niestabilne i niepełne, jednak bez takiego ostatecznego uznania nie możemy w pełni podzielać przemieniającej mocy Ewangelii w Kościele i świecie” – stwierdził duchowy zwierzchnik anglikanów.

Abp Williams wyraził przekonanie, że wyzwalającą prawdę można odnaleźć w prawdzie i milczeniu, w krzyżu Chrystusa. „Modlimy się za tych wszystkich, którzy są wezwani do publicznej posługi w Chrystusowym Kościele, aby otrzymali łaskę dyscypliny kontemplacyjnej i prorocką jasność w swym świadectwie, aby chwała Chrystusowego krzyża jaśniała w naszym świecie, nawet pośród naszych słabości i braków” – powiedział Arcybiskup Canterbury.

Po odśpiewaniu wieczornego hymnu Magnificat Benedykt XVI i abp Williams udali się do kaplicy św. Grzegorza Wielkiego, gdzie zapalili dwie świece ku czci św. Grzegorza Wielkiego i posłanego przez niego do Anglii św. Anzelma z Canterbury.

Jutro Arcybiskup Canterbry spotka się z anglikanami mieszkającymi w Wiecznym Mieście w kościele św. Pawła przy Via Nazionale. Po południu natomiast powróci do kościoła św. Grzegorza Wielkiego i wygłosi konferencję pod tytułem „Cnoty monastyczne a nadzieje ekumeniczne”. Natomiast w poniedziałek 12 marca uda się na Monte Cassino i odwiedzi tamtejszą wspólnotę benedyktyńską. Weźmie tam udział w nieszporach i wygłosi konferencję na temat: „Mnisi a misja: perspektywa angielska”.