Modlitwa w 40-lecie Apostolstwa Pomocy Duszom Czyśćcowym

Z udziałem ok. tysiąca osób na Jasnej Górze trwa pielgrzymka połączona z nocnym czuwaniem Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych i członków Apostolstwa Pomocy Duszom Czyśćcowym (APDC). Wspólnota obchodzi 40-lecie istnienia.

Jak wyjaśniają członkowie apostolstwa to jest trochę inna pielgrzymka. – My nie prosimy w swoich intencjach, tylko za dusze w czyśćcu cierpiące. Nasza pielgrzymka ma charakter pokutny – podkreślają.

W tym roku pielgrzymka odbywa się po raz piąty a jej uczestnicy w modlitwie proszą za wszystkie dusze, teraz szczególnie, za dusze tych osób, które zmarły nagle, tragiczne, także podczas wojen na świecie.

Mszy św. przewodniczył bp Stanisław Salaterski z Tarnowa.

Członkowie APDC są duchowną rodziną bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, które założone zostało w 1889 r. przez kapucyna bł. o. Honorata Koźmińskiego. Inicjatorką była Wanda Maria Olędzka, która zapragnęła oddać Chrystusowi swoje życie dla ratowania dusz cierpiących w czyśćcu.

Apostolstwo otwarte jest na wszystkich, są w nim przedstawiciele różnych stanów, powołań. Formacją członków wspólnoty zajmują się siostry Wspomożycielki Dusz Czyśćcowych. To ważne, bo jak zaznacza s. Anna Czajkowska, formacja idzie drogą Kościoła katolickiego.

– Aby pomagać duszom czyśćcowym, trzeba przede wszystkim zadbać o własną świętość – podkreśla s. Czajkowska. Uwrażliwia też, by dobrze rozumieć czyściec. – Tym, który oczyszcza jest Bóg. Staramy się zbliżać ludzi do Boga, żeby mieli Jego dobry obraz, ponieważ w czyśćcu jest dobra miłość Boga i to ona oczyszcza. Bardziej trzeba się lękać, żeby dobrze tutaj to życie przeżyć i ukierunkować na dobro, na Boga. Trzeba się bardziej lękać, żeby nie popaść w grzechy i w nich nie pozostać. Czyściec jest Bożym Miłosierdziem, jeżeli znamy Boga, to nie ma się czego bać, choć łatwo tam nie jest – powiedziała s. Czajkowska.

W Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym zaangażowanych jest w Polsce ok. 30 tys. osób. Apostolstwo rozwija się też w wielu krajach świata na wszystkich kontynentach, skupia głównie żyjących tam Polaków. Jak zaznacza s. Czajkowska wyjątkiem jest Afryka, gdzie w Erytrei w apostolstwie gromadzą się rdzenni mieszkańcy tego kraju.

Apostolstwo wspiera wspomożycielki w codziennej modlitwie i ofierze za tych, którzy sami dla siebie nic już zrobić nie mogą. Mogą natomiast modlić się za nas. Jak pisał św. Jan Vianney: „Gdybyśmy wiedzieli, jak wiele moglibyśmy otrzymać łask za pośrednictwem dusz czyśćcowych, nie byłyby one tak zapomniane”.

Z dzienników duchowych świętych naszych czasów (np. św. o. Pio czy św. Faustyny Kowalskiej) dowiadujemy się, że w stanie oczyszczenia po śmierci znajdują się zarówno osoby świeckie, jak i kapłani czy osoby konsekrowane. Każdy stan domaga się więc modlitwy i ofiary za zmarłych – za tych, którzy na ziemi nie do końca wydoskonalili się w miłości do Boga i bliźniego.

Osoba należąca do APDC stara się żyć w stanie łaski uświęcającej, pełnić wolę Bożą, rozwijać w sobie życie duchowe przez korzystanie z sakramentów świętych i lekturę Pisma Świętego oraz patrzeć na wszystkie doświadczenia, jakie ją spotykają, w świetle wiary. Członek APDC wspomaga zmarłych poddanych oczyszczeniu w różnoraki sposób, a zwłaszcza przez ofiarę Mszy św., dobre uczynki, modlitwę, jałmużnę, odpusty itp.

Zachęcają do pomocy duszom czyśćcowym poprzez zdobywanie odpustów zupełnych i częściowych. I nie tylko w listopadzie, ale przez cały rok.

Modlitewną pamięcią członkowie APDC obejmują także konających.
Herbem Apostolstwa Pomocy Duszom Czyśćcowym jest herb Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek. Widnieje na nim dusza czyśćcowa w płomieniach wyciągająca ręce ku krzyżowi i Matce Bożej (litera M złączona z krzyżem). U dołu skrzyżowane ręce Chrystusa i św. Franciszka z Asyżu to typowy symbol zakonów o duchowości franciszkańskiej.