Modlitwa w intencji Europy

||Sobotni wieczór będzie dla uczestników Zjazdu Gnieźnieńskiego czasem skupienia i modlitwy. Modlitwa odbędzie się w Katedrze Gnieźnieńskiej. Poprowadzą ją bracia z ekumenicznej wspólnoty Taizé.
Modlitwa w duchu Taizé ma formę niezwykle prostą – to medytacyjny śpiew przeplatany czytaniami z Pisma Świętego i chwilami zupełnej ciszy. W takiej modlitwie uczestniczyć mogą wspólnie wszyscy chrześcijanie.
Na zakończenie odbędzie się w Katedrze Liturgia Światła, podczas której wszyscy obecni zapalą świece na znak jedności i na znak przyjęcia Chrystusa jako Pana i Zbawiciela.
.||brat Marek: „Ich Europa jest już jedna”||
.||informacje o wspólnocie braci z Taizé||
.||fotografie||

|[na górę]|
*”Ich Europa jest już jedna”*|
|Taizé na Zjeździe Gnieźnieńskim
Kontakty wspólnoty z Taizé z chrześcijanami w Europie Środkowej i Wschodniej trwają od lat sześćdziesiątych. Na długo przed zniesieniem „żelaznej kurtyny” udawało się braciom docierać aż do Rosji, Bułgarii i Rumunii. Przez dziesiątki lat młodzi ludzie z krajów Europy Zachodniej, wysyłani przez wspólnotę, dyskretnie odwiedzali swoich rówieśników po drugiej stronie. Polskę odwiedzili bracia po raz pierwszy jesienią 1971 roku. Spotkania z nimi odbyły się na KUL-u w Lublinie, w seminariach duchownych w Łodzi i w Katowicach, w duszpasterstwach akademickich w Warszawie i w Poznaniu. Moje pierwsze osobiste kontakty ze wspólnotą nawiązałem właśnie przy tej okazji. Po raz pierwszy dotarło wtedy do nas, młodych ludzi, którzy w Ewangelii szukali oparcia, że ten sam Duch, którym my „tu” żyjemy i który „tam” jest obecny „wieje kędy chce”. Zaczęło się dla nas, garstki szczęściarzy, odkrywanie jednej Europy w wymiarze duchowym. Potem co roku były różne okazje stwarzane nam przez braci, podchwytywane i wspierane aktywnie przez nas, które to doświadczenie pogłębiały. Nie sposób nie wspomnieć w tym kontekście pierwszego europejskiego spotkania młodych, które pod koniec pamiętnego roku 1989 odbyło się we Wrocławiu. Ktoś wtedy podsłyszał przygodnego pasażera wrocławskiego tramwaju, który tak skomentował to, co widział: „Ich Europa jest już jedna”.
Jeszcze przed wrocławskim spotkaniem wyjazd do Taizé na spotkania młodych, dla wielu Europejczyków był zupełnie niemożliwy. Dzisiaj, kiedy latem przyjedzie się do Taizé usłyszeć można wszystkie języki naszego kontynentu, z rosyjskim, bułgarskim i rumuńskim włącznie. Ci najmłodsi, którzy mogą brać udział w spotkaniach dla dorosłej młodzieży, może już nie pamiętają murów i kurtyn. Ale praca nad tym, by „ich Europa była jedna”, a więc by była Europą Ducha, trwa, i wielu z nas odczuwa przynaglenie do podejmowania jeszcze większego wysiłku.
Nasza przygoda życia we wspólnocie oraz spotkania z młodymi ludźmi nauczyły nas nieustawania w kontemplacyjnym oczekiwaniu Boga, wyrażania go prostymi, ale na miarę naszych możliwości pięknymi środkami, by stworzyć sobie nawzajem i innym przestrzeń, w której Duch Chrystusa Zmartwychwstałego, Duch Święty sam będzie przemieniał ludzkie serca i przygotowywał do podejmowania z odpowiedzialnością codziennych wyzwań tam, gdzie jesteśmy posłani.
brat Marek, Taizé

|[na górę]|
*Wspólnota braci z Taizé*
To międzynarodowa wspólnota ekumeniczna założona przez Brata Rogera Schutza. W 1940 roku zamieszkał on w małej wiosce Taizé we francuskiej Burgundii, niosąc pomoc najpierw żydowskim uchodźcom, potem jeńcom niemieckim. Z czasem zaczęła się wokół niego gromadzić wspólnota. Na Wielkanoc 1949 r. wszyscy zobowiązali się na zawsze do zachowania celibatu, do życia wspólnotowego i do coraz większej prostoty.
Dzisiaj wspólnota Taizé liczy ponad stu braci. Są wśród nich katolicy i ewangelicy różnych Kościołów. Bracia pochodzą z ponad 25 krajów. Żyją z własnej pracy. Nie przyjmują żadnych darów, żadnych prezentów. Nawet rodzinne spadki przeznacza się na pomoc najbardziej potrzebującym.
Już w latach pięćdziesiątych niektórzy bracia wyjeżdżali do najbiedniejszych zakątków świata, by nieść tam przesłanie pokoju i żyć u boku tych, którzy cierpią. Dzisiaj takie małe wspólnoty braci, nazywane fraterniami, znajdują się w ubogich regionach Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Bracia dzielą warunki życia tych, z którymi mieszkają na co dzień, i starają się dawać świadectwo miłości najbiedniejszym, dzieciom ulicy, więźniom, umierającym, ludziom wewnętrznie poranionym trudnymi przeżyciami, porzuceniem przez bliskich.
Z roku na rok zwiększała się też liczba odwiedzających Taizé. Począwszy od końca lat pięćdziesiątych zaczęli przybywać coraz liczniej ludzie młodzi. Nie licząc pielgrzymów, którzy codziennie przejeżdżają przez Taizé zatrzymując się na kilka godzin, w wiosce gości latem od 3 do 5 tysięcy młodych tygodniowo, a wiosną i jesienią od 500 do 1000 osób na tydzień.
Bracia wspólnoty prowadzą codziennie wprowadzenia biblijne. Po nich jest czas na refleksję, wymianę myśli i doświadczeń, a także na wspólną pracę. Popołudniowe spotkania tematyczne umożliwiają dostrzeżenie związków między wiarą, a bogatą rzeczywistością współczesnego świata: «Czy przebaczenie jest możliwe?», «Wyzwanie globalizacji», «Jak odpowiedzieć na Boże powołanie?», «Jakiej chcemy Europy?»…
Począwszy od 1978 r. bracia z Taizé każdego roku między Bożym narodzeniem a Sylwestrem organizują tzw. Europejskie Spotkania Młodych. Są to wielkie zgromadzenia modlitewne, które skupiają młodzież z całego kontynentu w jednej z europejskich metropolii. W spotkaniach tych uczestniczy rokrocznie kilkadziesiąt tysięcy ludzi. W Polsce odbywały się one trzykrotnie – we Wrocławiu ( 1989, 1995) i w Warszawie, (1999)
Taizé odwiedzają zwierzchnicy Kościołów. Wspólnota gościła Jana Pawła II, trzech kolejnych arcybiskupów z Canterbury, metropolitów prawosławnych, 14 biskupów luterańskich ze Szwecji i wielu innych pasterzy Kościołów z całego świata.

|[na górę]|
*Fotografie*
%img_l(0)|
|
%img_l(1)|
|
%img_l(2)|
|
%img_l(3)|
|
%img_l(4)|
|
|[na górę]|