Modlitwa w 58 lat po Powstaniu Warszawskim

Jesteście męczennikami XX wieku! – mówił do powstańców zebranych w katedrze polowej WP bp Sławoj Leszek Głódź. 58. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego przyciągnęła do kościoła tłumy warszawiaków.

Na wspólnej modlitwie za poległych i żyjących bohaterów Powstania zebrano się w katedrze polowej w Warszawie w przeddzień rocznicy wydarzeń 1944 roku. – Choć minęło 58 lat od powstania, nadal trzeba modlić się o pokój, godność i prawa człowieka – stwierdził bp Głódź podczas Mszy św.
Biskup odniósł się dalej do sondażu, w którym 50 proc. Polaków przyznało, że tęskni za PRL i zapytał: nostalgia czy amnezja historyczna?! – Nie trzeba polemizować, żeby dowiedzieć się, jak było – podkreślił. Uczestnicy uroczystości nagrodzili te słowa owacją.
Zwracając się natomiast do obecnych w kościele osób walczących w Powstaniu, powiedział: Jesteście żywą księgą historii, jesteście męczennikami XX w., choć ta karta martyrologium jest wciąż nieodkryta!.
Biskup polowy przypominał, że katedra polowa w Warszawie była świadkiem wydarzeń sprzed 58 lat. – Tutaj w powstańczym szpitalu zginęły 143 osoby – przypomniał. Podkreślił też, że podczas II wojny światowej Warszawa poniosła największe straty pośród europejskich stolic. – Polegli żołnierze to nasza przepustka do Europy – stwierdził.
Po homilii zebrani odśpiewali powstańczą pieśń. Kiedy zakończyła się liturgia, przy pomniku powstańców Warszawy, który znajduje się naprzeciwko katedry, rozpoczął się Apel Poległych. Specjalnie na apel przybył Prymas Polski, który właśnie wrócił ze światowych Dni Młodzieży w Toronto.
Powstanie Warszawskie wybuchło dokładnie *1 sierpnia* 1944 roku w okupowanej przez hitlerowców Warszawie. Zorganizowały je oddziały AK w ramach tzw. planu „Burza”. Decyzję o rozpoczęciu walki podjął ok. 10 dni wcześniej dowódca AK generał Tadeusz Komorowski (Bór), obserwując zbliżanie się do Warszawy *armii radzieckiej, na której pomoc liczył*.
W pierwszych walkach powstania wzięło udział ok. *23 tys. żołnierzy*. AK dysponowała w Warszawie ok. 50 tys. ludzi, z czego jedynie ok. 10% było uzbrojonych, niemal wyłącznie w broń krótką. Do żołnierzy AK dołączyły jednostki Narodowych Sił Zbrojnych oraz *liczni cywile* – mieszkańcy stolicy.
Niemcy dysponowali w Warszawie garnizonem liczącym ok. 20 tys. żołnierzy i policjantów, który mógł być wspierany przez jednostki udające się na front niemiecko-radziecki. Od 4 sierpnia do niemieckiego garnizonu napływały posiłki i w sumie w tłumieniu powstania warszawskiego wzięło udział ok. 50 tys. żołnierzy niemieckich.
Stacjonująca po drugiej stronie Wisły *Armia Radziecka nie udzieliła, wbrew oczekiwaniom, żadnej pomocy* powstańcom. Niewielka pomoc wojsk alianckich nie była w stanie uratować przyszłości zbrojnej inicjatywy warszawiaków i po *63 dniach* Powstanie zostało stłumione.
Straty powstańcze ocenia się na *18 tys. zabitych* i zaginionych, 25 tys. rannych. Do niewoli dostało się ok. 15 tys. żołnierzy i oficerów, w tym mianowany naczelnym wodzem generał T. Komorowski (Bór). Straty ludności cywilnej wyniosły ponad 180 tys. zabitych (głównie pomordowanych).
Po polskiej kapitulacji Niemcy przystąpili do systematycznego wyburzania ocalałych resztek zabudowań Warszawy i wkrótce *stolica została niemal zrównana z ziemią*.