Modlitwa za ofiary Hołodomoru na Ukrainie

Najpierw w Soborze Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy w Ławrze Kijowsko-Peczerskiej ogłoszono modlitwę za miliony niewinnych ofiar głodu. Po wspólnej modlitwie „Ojcze nasz” na początku każdy z przedstawicieli religii odmówił modlitwę za ofiary Holodomoru. Modlitwę wygłosili: zwierzchnik Prawosławnego Kościoła Ukrainy (KPU) metropolita Epifaniusz, zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK) arcybiskup większy kijowsko-halicki Światosław Szewczuk, przewodniczący Wszechukrainskiego Związku Kościołów Ewangelicznych Chrześcijan-Baptystów bp Walerij Antoniuk, Najwyższy Mufti Krymu i przewodniczący Administracji Duchowej, Muzułmanów Autonomicznej Republiki Krymu  Aider Rustemow, biskup eparchii ukraińskiej Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego Markos Oganesjan, biskup pomocniczy diecezji kijowsko-żytomierskiej Kościoła rzymskokatolickiego Aleksander Jazłowiecki.

Zwierzchnik UKGK modlił się: „Boże Wieczny, w Tobie jest życie nieskończone. Dzisiaj stoimy przed Twoim obliczem, aby wznieść modlitwę za tych, którzy już są u Ciebie, za wszystkich niewinnie zabitych głodem na Ukrainie. Przebacz im wszystkie grzechy – dobrowolne i mimowolne. Bo Ty jesteś Zmartwychwstaniem i Życiem niewinnie zabitych sług Twoich. I Tobie oddajemy chwałę wraz z Twoim Ojcem bez początku i Twoim Najświętszym, Dobrym i Życiodajnym Duchem teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. Wieczna im pamięć!”

Następnie przedstawiciele WRKiOR, władze państwowe Ukrainy, kapelani wojskowi i ambasadorowie udali się z Ławry Kijowsko-Peczerskiej do Narodowego Muzeum Holodomoru-Genocydu, Pod pomnikiem dziewczynki z kłosami, znajdującym się na terenie muzeum, złożyli snopy pszenicy przewiązane żółto-niebieskimi wstążkami.

Prezydent i pierwsza dama złożyli kompozycje z kłosów pod pomnikiem „Gorzka pamięć dzieciństwa”.

„Wszyscy wiemy, jak i dlaczego miliony naszych ludzi zginęły, umarły z głodu, miliony nie przyszły na świat. I znów bronimy się przed Rosją, która nie zmieniła się i znów niesie śmierć. Musimy być zjednoczeni w naszej obronie, tak samo jak jesteśmy zjednoczeni w zachowaniu naszej narodowej pamięci” – zaznaczyli Wołodymyr i Olena Zełenscy we wspólnym wpisie na facebooku prezydenta Ukrainy.

Prezydent i pierwsza dama wezwali Ukraińców, aby o godz. 16:00 zapalili świeczki w swoich oknach ku pamięci wszystkich dzieci, kobiet i mężczyzn, którzy zginęli w wyniku Hołodomoru.

„Dzisiaj, o godz. 16:00, wszędzie tam, gdzie są Ukraińcy, w oknach zapłoną świece pamięci. Te miliony dowodów pamięci o ofiarach jednej z najstraszniejszych zbrodni w historii ludzkości pokażą, że Ukraińcy nie zapomnieli o milionach zabitych podczas Hołodomoru i nigdy nie wybaczą Moskwie tego ludobójstwa. Wszyscy wiemy, jak i dlaczego miliony naszych ludzi zginęły, umarły z głodu, a miliony nigdy się nie urodziły. I znowu bronimy się przed Rosją, która się nie zmieniła i znowu niesie śmierć. Musimy być zjednoczeni w naszej obronie, tak samo jak jesteśmy zjednoczeni w zachowaniu naszej narodowej pamięci. Wieczna pamięć wszystkim ofiarom głodu ludobójczego.

Dzisiaj, o godz. 16:00, gdziekolwiek jesteście – w Ukrainie czy za granicą – zapalcie świeczkę przy oknie ku pamięci wszystkich dzieci, kobiet i mężczyzn, którzy zginęli z powodu głodu. Broniliśmy, bronimy i zawsze będziemy bronić Ukrainy. Ponieważ tylko tutaj jest nasz dom. A w naszym domu Rosja na pewno nie będzie panować” – napisał Wołodymyr Zełenski.

Mianem Wielkiego Głodu (po ukr. Hołodomor) określa się klęskę głodu, jaka na początku lat trzydziestych ogarnęła niemal cały ówczesny ZSRR, ale która największe spustoszenie wywołała na obszarze sowieckiej Ukrainy. Była ona skutkiem przymusowej kolektywizacji rolnictwa, narzucanej przez kierownictwo partii komunistycznej i władze państwowe, a następnie bezwzględnego ściągania przez rząd narzuconych chłopom obowiązkowych, nieodpłatnych kontyngentów dostaw artykułów rolnych ponad możliwości produkcyjne wsi.

Według różnych ocen głód z lat 1932-33 spowodował śmierć od co najmniej 3,3 do 6-7 mln ludzi, a jeśli dodać do tego podobne, choć nie tak wielkie, klęski głodu z 1921-23 i 1946–1947, to życie straciło wówczas około 10 mln mieszkańców Ukrainy. Wielki Głód uważany jest obecnie za ludobójstwo.

Tragedia ta, wywołana każdorazowo przez kolektywizację, dotknęła również wiele innych rejonów ZSRR, np. Kubań, Powołże, Zachodnią Syberię i Kazachstanie. Największe jednak rozmiary osiągnęła na Ukrainie, którą władze sowieckie uważały za najbardziej „nieposłuszną” i oporną wobec władz komunistycznych i prowadzonej przez nie polityki przymusowej kolektywizacji i indoktrynacji bolszewickiej.