Msza św. w bazylice Mariackiej w 100. rocznicę urodzin Wandy Półtawskiej

Jan Paweł II cenił prawość, mądrą myśl, doświadczenie i żarliwe zaangażowanie pani doktor w wielkie sprawy człowieka, rodziny i społeczeństwa – mówił kard. Stanisław Dziwisz w bazylice Mariackiej. Hierarcha przewodniczył Mszy św. z okazji 100. urodzin Wandy Półtawskiej – współpracownicy i przyjaciółki papieża Polaka.

W bazylice Mariackiej obecna była jubilatka oraz jej rodzina, przyjaciele i współpracownicy. Byli obecni przedstawiciele władz państwowych i samorządowych.

Wanda Półtawska, lekarz psychiatra, współpracowniczka i przyjaciółka Jana Pawła II, urodziła się 2 listopada 1921 r. Kard. Dziwisz podkreślał podczas Mszy św. w jej intencji, że jest ona „niezwykłym człowiekiem, któremu wiele zawdzięcza Kościół i Polska”.

– W młodzieńczych latach przeszła przez piekło więzień i obozów koncentracyjnych. W tym tyglu cierpienia i poniżenia wyłoniło się jednak złoto jej miłości i służby. Tą drogą poszła i szła przez całe życie pani doktor jako żona i matka, jako lekarz i nauczyciel akademicki – mówił krakowski metropolita senior.

Przypomniał, że jubilatka całym sercem i duszą oddała się „wielkiej sprawie obrony ludzkiego życia od jego poczęcia”.

– Oddała się sprawie rodziny, przygotowania młodych do projektu pięknej małżeńskiej miłości. Uczyła słowem, prawością życia i niezłomną postawą, nie poddając się władzy w okresie panowania dyktatury komunistycznej – zaznaczył. Jak dodał, służąc istotnym wartościom, stała się wierną współpracownicą ówczesnego metropolity krakowskiego kardynała Karola Wojtyły.

– Z ich przyjaźni i duchowej więzi zrodziło się dobro, które ubogaciło Kościół nie tylko w naszej ojczyźnie. Nie muszę dodawać, jak Jan Paweł II cenił prawość, mądrą myśl, doświadczenie i żarliwe zaangażowanie pani doktor w wielkie sprawy człowieka, rodziny i społeczeństwa – podkreślał dawny sekretarz osobisty Jana Pawła II.

Mszy św. miał przewodniczyć abp Marek Jędraszewski, który w ostatniej chwili odwołał swój udział w uroczystościach z powodu nagłych okoliczności. Przekazał jednak przesłanie, w którym napisał: „Ileż to sytuacji z życia pani profesor związanych z doznawaniem przeciwności i podejmowaniem trudnych decyzji, ostatecznie wydobywa piękno człowieka jako istoty transcendentnej i zbliża jego transcendencję do transcendencji Bożej”.