Msza św. Zakonu Maltańskiego w katedrze polowej

Mszą św. w katedrze polowej damy i kawalerowie Zakonu Maltańskiego uczcili święto swego patrona – św. Jana Chrzciciela. Eucharystii przewodniczył bp Andrzej Dziuba, ordynariusz łowicki, naczelny kapelan Związku Polskich Kawalerów Maltańskich.

W homilii bp Andrzej Dziuba podkreślał, że św. Jan Chrzciciel towarzyszy i patronuje dziełom zakonnym i jest wielkim darem dla członków Zakonu Maltańskiego. – Chcemy przyjąć tę prawdę, że on towarzyszy nam, daje przykład, modli się za nas i zachęca do wierności powołaniu, aż do przelania krwi – powiedział.

Bp Dziuba zwrócił uwagę, że rangę patrona zakonu wyznacza m. in. fakt, że w kalendarzu liturgicznym Kościoła wspominane są tylko narodziny Jezusa (25 XII), Narodziny Najświętszej Maryi Panny (8 IX) i św. Jana Chrzciciela (24 VI). – Święty Jan Chrzciciel był wiernym świadkiem wiary, nieustraszenie wytykał zło, konsekwentnie zatroskany był o wierność Bogu. Dziś dla nas jest to bardzo konkretne wyzwanie – przekonywał.

Hierarcha wyraził wdzięczność damom i kawalerom Zakonu Maltańskiego, że licznymi dziełami miłosierdzia realizują słowa swej dewizy zakonnej: Tuitio Fidei et obsequium pauperum (Obrona wiary i służba ubogim).

Eucharystię koncelebrował ks. Józef Maj, jeden z kapelanów Zakonu Maltańskiego. We Mszy św. uczestniczyło grono dam i kawalerów maltańskich. Mszę św. zakończyła modlitwa do św. Jana Chrzciciela.
***
Zakon Maltański jest najstarszym zakonem rycerskim wywodzącym się ze wspólnoty mniszej, która w poł. XI wieku utworzyła w Jerozolimie szpital i przytułek dla pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej.

Pierwotnie wspólnotę rycerzy nazywano Rycerzami Św. Jana od imienia patrona – Św. Jana Jerozolimskiego (stąd nazwa: joannici). Następne nazwy – Zakon Rodyjski, a potem Maltański – brały się od terytoriów, jakimi dysponowali w swojej historii. Pełna nazwa jest następująca: Suwerenny Wojskowy Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, Rodos i Malty. Powszechnie używa się nazwy Zakon Maltański. Na czele Zakonu stoi książę i wielki mistrz.

Działalność szpitalnicza i dobroczynna na rzecz chorych wyróżnia działania Zakonu od początku jego istnienia, aż do czasów współczesnych. Tradycja szpitalnicza i rycerska ukształtowały charakter posługi Zakonu, której dewizą stały się słowa Tuitio fidei et obsequium pauperum. Realizowana jest przez charytatywną pracę kawalerów i dam zakonu w zakresie pomocy humanitarnej, medycznej i innych działań społecznych. Zakon utrzymuje stosunki dyplomatyczne z państwami – obecnie jest ich ok. 110 i ma status stałego obserwatora przy 12 organizacjach międzynarodowych, m.in.: ONZ, UNESCO, FAO. Zakon na świecie liczy ok. 12 500 Kawalerów, Dam i Kapelanów.

Polska nawiązała, a właściwie wznowiła po kilkudziesięciu latach przerwy stosunki dyplomatyczne z Zakonem 6 lipca 1990 r. W Polsce od stu lat działa Związek Kawalerów Maltańskich realizujący działalność Zakonu Maltańskiego w naszym kraju. W tym roku odbywają się liczne uroczystości związane z jubileuszem.

fot. s. Stanisława Mucha SAC