Tłum muzułmanów spalił 8 lutego dwa kościoły, a trzeci splądrował podczas starć z policją w Temanggung w środkowej części wyspy Jawa w Indonezji. Wyznawcy islamu domagali się kary śmierci dla chrześcijanina, który miał się dopuścić bluźnierstwa wobec islamu.

Sąd skazał 58-letniego Antoniusa Bawengana na karę pięciu lat więzienia za rozprowadzanie ulotek misyjnych, zawierających jednocześnie żarty z muzułmańskich symboli. Groziła mu za to nawet kara śmierci.

Około 1500 osób zebranych pod budynkiem sądu zaprotestowało przeciwko zbyt łagodnemu – ich zdaniem – wyrokowi sądu. – Tłum krzyczał, że oskarżony powinien być skazany na śmierć lub wydany w jego ręce – powiedział rzecznik miejscowej policji, Djihatono. – Ludzie krzyczeli: „Zabić, zabić” przed budynkiem sądu, a idąc w kierunku kościołów: „Spalić, spalić” – dodał policjant.

Jako pierwszy spłonął katolicki kościół świętych Piotra i Pawła. Jego proboszcz, ks. Saldhana, misjonarz Świętej Rodziny, został dotkliwie pobity, gdy bronił dostępu do tabernakulum przed napastnikami. Następnie zniszczono kościół zielonoświątkowy, który według pastora Darmanto był głównym celem ataku. Tłum zniszczył również katolicki sierociniec i ośrodek zdrowia, prowadzone przez siostry Opatrzności.

Protestujący rzucali kamieniami w policjantów, którzy odpowiedzieli gazem łzawiącym i strzałami w powietrze. Spalony został także samochód policyjny.

Dwa dni wcześniej tysiąc osób, niekiedy uzbrojonych w maczety na wezwanie organizacji islamskich nie dopuściło do spotkania członków sekty Ahmadija – ruchu reformatorskiego w łonie islamu. Policja nie interweniowała, choć była na miejscu. Zginęły trzy osoby, w tym dwóch braci. Film wideo ukazujący te akty przemocy został pokazany dzień później przez indonezyjskie media. Prezydent Susilo Bambang Yudhoyono wyraził zaniepokojenie tym atakiem, do jakiego doszło w przeddzień rozpoczęcia Tygodnia Harmonii Międzyreligijnej.

Muzułmanie spalili w północnej Sumatrze dwa protestanckie kościoły, bo, jak skandowała grupa ponad 1000 podpalaczy „było w nich za dużo wiernych i zbyt dużo modlitwy”.

Wahid Institute, czyli indonezyjska organizacja zajmująca się promocją pluralizmu religijnego w tym kraju podkreśla, że za przemoc odpowiedzialne są grupy islamskich ekstremistów, prostym muzułmanom wyznawcy innych religii w Indonezji nie przeszkadzają.

Stojące obok siebie protestanckie kościoły w Sibuhuan zostały puszczone z dymem, ponieważ, jak skandowała grupa ponad tysiąca podpalaczy, „było w nich za dużo wiernych i zbyt dużo modlitwy”. Argumentem za zniszczeniem świątyń był też fakt, że nie posiadały one państwowego pozwolenia na działalność. W świetle prawa były więc tylko miejscami modlitwy, a nie kościołami. W Indonezji uzyskanie pozwolenia na wybudowanie chrześcijańskiego kościoła graniczy z cudem. Stąd wiele wspólnot modli się w zaimprowizowanych miejscach, co islamscy ekstremiści wykorzystują jako pretekst do ataku. Dla przykładu wspólnota z Sibuhuan starała się o pozwolenie na wybudowanie kościoła od 1982 r. Jednym z argumentów, by odmówić budowy był fakt, że liczy tylko 23 wiernych, a w Indonezji do kościoła mogą mieć prawo tylko wspólnoty liczące co najmniej 60 członków.

Otatni akt przemocy zbiegł się z opublikowaniem raportu na temat łamania wolności religijnej w Indonezji. Wynika z niego, że w ub. roku na 35 przypadków przemocy wobec mniejszości religijnych, aż 28 wymierzonych było w chrześcijan.