Na KUL trwa konferencja o Mertonie

Noblista Czesław Miłosz znalazł się w gronie wykładowców na rozpoczętej na KUL konferencji poświęconej postaci zakonnika, mistyka i filozofa Thomasa Mertona.

Polski Noblista Czesław Miłosz bierze w konferencji udział niejako na odległość – przysłał tekst swojego wystąpienia, który odczytano już pierwszego dnia wykładów.
Konferencja Mertononowska została na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zorganizowana po raz pierwszy. Otworzył ją w czwartek rektor uczelni ks. prof. Andrzej Szostek. – Gdyby zrobić listę najważniejszych postaci kształtujących oblicze współczesnej duchowości, nie mogłoby zabraknąć na niej Thomasa Mertona – mówił rektor.
W nadesłanym wystąpieniu *Czesław Miłosz nawiązywał do swojej przyjaźni* z wybitnym amerykańskim filozofem-trapistą. Przypomniał, że zapoczątkował ją sam Merton po przeczytaniu książki „Zniewolony umysł”. W początku lat 60. Miłosz na jego zaproszenie pojechał do klasztoru Ghetsemani. „Spotkanie w klasztorze trochę mnie zaskoczyło, bo *wyobrażałem sobie Mertona jako osobę ascetyczną*, wychudłą, pożółkłą, jeżeli nie od modlitw, to od ślęczenia nad księgami” – wspomina to pierwsze spotkanie.
Miłosz zaznacza, że Merton „tylko paradoksalnie” wybrał ucieczkę od świata, bo *próbował pogodzić życie kontemplacyjne mnicha ze swoim udziałem w świecie*. „Służyła mu do tego celu olbrzymia korespondencja, w której nieraz zaciera się granica pomiędzy listem do danej osoby i apelem do opinii publicznej” – pisze. Poeta scharakteryzował Mertona jako człowieka, który jednocześnie tęskni do życia eremity i jest chciwy wszelkich informacji przychodzących z zewnątrz klasztoru.
„W naszej epoce, której *kultura masowa chłonęła również wszelkie pomysły New Age*, łącznie z popularnością buddyzmu Zen, do tego stopnia, że można już mówić o buddyzmie Holywoodu, bardzo potrzebny był *ktoś przygotowany do spotkania z Dalekim Wschodem* dzięki swojej dyscyplinie życia kontemplacyjnego”, napisał Miłosz na konferencję.
Miłosz podkreślł też, że nazwisko Mertona stało się w pewnym sensie symbolem otwarcia niektórych katolików na religijną myśl Azji. Doświadczenia podroży Mertona do Azji nazywa „postacią ekumenicznego otwarcia, ale *nie rozpowszechnianego dzisiaj taniego synkretyzmu*”.
Oprócz Miłosza wśród gości i wykładowców trzydniowej konferencji znaleźli się m.in. polscy i zagraniczni benedyktyni: o. Basil Pennington, o. Jan Bereza a także ks. prof. Wacław Hryniewicz, ks. prof. Jan Andrzej Kłoczowski i prof. Zofia Zarębianka. Wykład inauguracyjny wygłosił abp Józef Życiński.
Thomas Merton (1915-1968) – amerykański prozaik, poeta, filozof, mistyk i zakonnik-trapista. Studiował literaturę w Cambridge i na Columbia University. Prowadził burzliwe życie do czasu, gdy pod wpływem lektur, m.in. Gilsona, Tomasza a Kempis i św. Augustyna i swoich przemyśleń, postanowił przyjąć chrzest. Wstąpił do trapistów, zakonu o surowej regule.
W 1941 r. przybył do opactwa Gethsemani w stanie Kentucky. Przyjął zakonne imię Maria Ludwik. W 1947 roku złożył śluby wieczyste. W 1948 roku ukazało się pierwsze wydanie „“Siedmiopiętrowej góry” – autobiografii, która stała się światowym bestsellerem.
W 1960 roku zamieszkał w pustelni. Był zaangażowany w ruch pacyfistyczny, stał się rzecznikiem zbliżenia Wschodu i Zachodu.
Umarł porażony prądem 10 grudnia 1968 roku.
Pozostawił bogaty dorobek pisarski. Niektóre tytuły: „Siedmiopiętrowa góra”, „Znak Jonasza”, „Nikt nie jest samotną wyspą”, „Zapiski współwinnego widza”, „Mój spór z Gestapo”, „Posiew kontemplacji”, „Szukanie Boga”.