Nadzieja dla świata

Światowe Dni Młodzieży zakończone. Pokazały znaczenie i siłę „młodego Kościoła”, który przybył do Krakowa spod niemal wszystkich szerokości geograficznych. Przejmujące świadectwo wiary w świecie, który zdaje się coraz bardziej od wiary odchodzić.

Franciszek postawił młodym wysoką poprzeczkę. Wskazując oblicze miłosiernego Boga, mówił im, że są zdolni kochać, mówił, że – o ile zechcą – będą w stanie przemienić postać tego świata. Wzywał do budowania jedności w świecie, w którym zdają się królować podziały, nienawiść i walka. Ukazał, że odpowiedzią nie jest relatywizm bądź sekularyzacja – odpowiedzią jest świat wiary.

Kościół po raz kolejny pokazał, że jest w stanie tworzyć wspólnotę ponad wszelkimi podziałami. Budować jedność o wielojęzycznym i multikulturowym obliczu. Zgodnie z hasłem jednego z podstawowych dokumentów Soboru Watykańskiego II mówiącego, że Kościół winien być „niejako sakramentem” budowania jedności w świecie. Dwumilionowe zgromadzenie na Campus Misericordiae było tego najlepszą egzemplifikacją.

Franciszek zaproponował młodym wspólne odczytywanie Ewangelii w „kluczu miłosierdzia”, by koncentrować się na tym, co najważniejsze, i iść drogą błogosławieństw. Mówił, że Ewangelia jest księgą otwartą, z białymi kartami, które możemy sami zapisać. Zapisujmy je więc czynami miłosierdzia!

Ostrzegał przed „myleniem szczęścia z wygodną kanapą”, przed życiem w uśpieniu, narkotycznym odurzeniu i otępieniu. Mówił, że „kanapa-szczęście” jest cichym paraliżem, który może nas zniszczyć najbardziej; bo po trochu, nie zdając sobie z tego sprawy. Wzywał do zamiany kanapy na parę solidnych butów, które „pomogą chodzić po drogach, o jakich się nam nigdy nie śniło (…), po drogach, które mogą otworzyć nowe horyzonty”.

Odważmy się „żyć bardziej”. Odważmy się szukać prawdziwego szczęścia, z wiarą, że Jezus Chrystus jest najlepszym przewodnikiem.

Marcin Przeciszewski