Najstarszy fragment Księgi Rodzaju

„Verbum Domini”, czyli „Słowo Pana” – taki łaciński tytuł nosi otwarta w Watykanie wystawa rękopiśmiennych i drukowanych tekstów Pisma Świętego oraz innych eksponatów biblijnych.

Potrwa ona półtora miesiąca, aż do połowy kwietnia, w tzw. skrzydle Karola Wielkiego, znajdującym się przy placu św. Piotra, na lewo od bazyliki. Wstęp na wystawę jest bezpłatny. Urządzono ją pod patronatem Papieskiej Rady ds. Kultury.

Zwiedzający mogą zobaczyć ponad 150 eksponatów. Wszystkie one pochodzą ze zbiorów prywatnych, głównie z amerykańskiej kolekcji rodziny Greenów. Ten powstały w 2009 r. zbiór jest obecnie największą na świecie kolekcją prywatną o tematyce biblijnej. Ma otwarty ekumeniczny i międzyreligijny charakter. Po raz pierwszy część pochodzących stamtąd eksponatów wystawiono poza USA. Na europejski „debiut” wybrano Watykan. Ze względu na głębokie podejście Benedykta XVI do Słowa Bożego wystawa nosi taki sam tytuł, jak jego posynodalna adhortacja apostolska „Verbum Domini”.

Poszczególne sale watykańskiej wystawy są częściowymi, nieraz w pomniejszonej skali, rekonstrukcjami pomieszczeń ważnych dla historii tekstu Biblii. Jest np. jedna z grot z Qumran nad Morzem Martwym, gdzie w ub. wieku odkryto najstarsze biblijne rękopisy, powstałe w czasach bliskich Chrystusa. Wśród wystawionych eksponatów można tu zobaczyć najstarszy znany fragment Księgi Rodzaju i reprodukcję całego znalezionego w Qumran zwoju Izajasza. W innej sali odtworzono freski ze starotestamentowymi scenami ze synagogi z III wieku po Chrystusie w Dura Europos w Syrii.

Mamy też klasztorne skryptorium, w jakim średniowieczni mnisi przepisywali teksty Pisma Świętego. W kolejnej sali zwiedzający zobaczą odtworzoną w rzeczywistej wielkości prasę drukarską Gutenberga, wynalazcy druku, i jego Biblię – pierwszą drukowaną w Europie książkę. Ponadto można odwiedzić komnatę zamku w Wartburgu, gdzie Luter tłumaczył Pismo Święte na niemiecki. Jest też, tym razem w zmniejszonej skali, sala londyńskiego opactwa westminsterskiego zwana Jerozolimską, w której 400 lat temu anglikanie dokonali najbardziej do dziś rozpowszechnionego biblijnego przekładu na angielski, znanego jako Biblia Króla Jakuba. W tych ostatnich salach, związanych z reformacją, wystawiono równocześnie katolickie wydania Pisma Świętego z tego samego okresu.