Nie ustawajmy

Kończy się gorące lato, choć temperatury zmienne. Najpierw przygotowania i organizacja Światowych Dni Młodzieży. Ledwo się zakończyły, rozpoczęło się nasze tradycyjne pielgrzymowanie – na Jasną Górę, do Piekar Śląskich, Kalwarii Zebrzydowskiej czy Ostrej Bramy.

Mamy wiele do przemyślenia, gdyż wiele się wydarzyło. Cały młody świat katolicki zjechał w lipcu do Polski. I miał okazję poznać specyfikę Kościoła lokalnego, jego tradycje, przeszłość i dzień dzisiejszy, wielkich świętych z przeszłości i swoich rówieśników. Poznali ludzi, zabytki i pejzaż, od kuchni po duchowość, dzięki czemu Polska nie będzie już białą plamą w świadomości setek tysięcy młodych na całym świecie.

Ale wymiana darów była dwustronna – uczestnicy ŚDM przywieźli doświadczenie własnych wspólnot i dzielili się nim hojnie. Zadziwiała dynamika młodych Francuzów, kraju, w którym śmierć chrześcijaństwa została już dawno ogłoszona. Jak widać, przedwcześnie, gdyż Francja pokazuje, że wiara w niej jest żywa, a tylko głęboka, osobista więź z Bogiem jest najlepszą odpowiedzią na sekularyzację i daje zapał do ponownego głoszenia Dobrej Nowiny.

Pielgrzymie szlaki to dobre miejsce, żeby przekontemplować uzyskane zwrotne informacje o nas samych, o naszej wierze i formach religijności. Zostały one docenione – przez papieża Franciszka i młodych uczestników ŚDM. Niektórzy z nich zazdrościli nam dziedzictwa, łaski bycia we wspólnocie, obyczaju i tradycji. Trzeba więc, nie ulegając szałowi nieprzemyślanej modernizacji, zachować stare naczynia i roztropnie dodając nowe – wciąż wypływać na głębię.

Gdyż, jak mówił Ojciec Święty – świat potrzebuje nadziei i miłosierdzia.

Alina Petrowa-Wasilewicz