Niedziela Palmowa w Kościele Ewangelicko-Augsburskim

W Kościele Ewangelicko-Augsburskim (Luterańskie) w Polsce, podobnie jak w całym chrześcijaństwie zachodnim, Wielki Tydzień jest obchodzony według kalendarza gregoriańskiego. To jeden z najważniejszych okresów w roku liturgicznym Kościoła. Punktem kulminacyjnym tego tygodnia jest Wielki Piątek, najważniejsze luterańskie święto.

W Wielki Tydzień wprowadza Niedziela Palmowa, która jest wspomnieniem uroczystego wjazdu Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. Ta niedziela to moment przejściowy. Wkrótce okaże się, że ludzie, którzy z taką gorliwością witali Jezusa i oddawali mu cześć kładąc przed nim palmy, zacisną swoje dłonie w pięści i będą wołać „Ukrzyżuj Go!”.

Święto ma zarówno charakter radosny, jak i smutny. Radość jest związana ze zbawieniem, jakie mamy w Jezusie Chrystusie. Smutek wynika z faktu, że to zbawienie zostało okupione ofiarą ciała i krwi Jezusa Chrystusa. Niedziela Palmowa rozpoczyna w ścisłym tego słowa znaczeniu Pasję Chrystusa – Jego cierpienie i mękę.

Podczas luterańskich nabożeństw czytane są fragmenty z Pisma Świętego przypominające o triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, jest to jedyna perykopa, która w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce jest dwukrotnie czytana w roku kościelnym (pierwszy raz podczas adwentu).

W niektórych kościołach podczas nabożeństwa w Niedzielę Palmową na ołtarzu umieszczane są palemki przypominające o palmach, którymi witano Chrystusa. Nie praktykuje się jednak święcenia palm. W dniach świątecznych luteranie starają się skupić na zwiastowaniu żywego Słowa Bożego oraz porządkowaniu własnego życia przed Bogiem i ludźmi.