Nowe wersje greckokatolickich dokumentów prawnych

Greckokatolicki arcybiskup przemysko-warszawski Eugeniusz Popowicz, stojący na czele Wydziału Kanonicznego Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK), przedstawił 14 lipca na Synodzie Biskupów UKGK w Przemyślu nową wersję Kodeksu Kanonów UKGK, zwłaszcza drugą jego część. W wypowiedzi dla Wydziału Informacji UKGK wyjaśnił, że dla Kościoła „sui iuris”, a więc działającego na podstawie własnego prawa, ważne jest posiadanie swojego Kodeksu Kanonów, który będzie uzupełnieniem obowiązującego od 1991 wszystkich katolików wschodnich ogólnego Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich.

„W ubiegłym roku na posiedzeniu Synodu Biskupów, który z powodu pandemii odbywał się on-line, przedstawiliśmy pierwszą część naszego Kodeksu a już w tym roku daliśmy do rozpatrzenia biskupom drugą jego część, obejmującą sprawy hierarchicznej struktury Kościoła” – oświadczył mówca. Podkreślił, że chodzi zwłaszcza o rozdziały dotyczące biskupów, eparchii (diecezji) i egzarchatów, ale też księży, współpracowników i kapelanów. Dodał, że większość tych punktów biskupi przyjęli w pierwszym czytaniu. Zdaniem arcybiskupa praca nad zbiorem kanonów UKGK winna się zakończyć w ciągu najbliższych dwóch lat a cały Kodeks będzie się składał z 26 rozdziałów.

Ponadto w ramach omawiania zagadnień prawnych o. Andrij Tanasijczuk przedstawił ojcom synodalnym poradnik (Prawylnyk) biskupa pomocniczego w UKGK. Wyjaśnił, że opracowanie takie „nie tworzy nowych przepisów prawa kościelnego, lecz jedynie reguluje i systematyzuje działającą już praktykę współpracy biskupa eparchialnego i pomocniczego”. Jako przykład wymienił to, że biskup pomocniczy winien być mianowany protosyngielem [kanclerzem kurii] a dekret o powołaniu go winien zawierać jego prawa i obowiązki. Jeśli jest kilku takich biskupów, to jeden z nich ma być protosyngielem, a drugi – syngielem. Prawylnyk zaleca, aby biskupowi pomocniczemu nie zlecać zadań sądowniczych w tej eparchii, w której pełni swą posługę – wskazał o. Tanasijczuk.

Dodał, że opracowany dokument zajmuje się też sprawami naznaczenia, mianowania, praw i obowiązków biskupów pomocniczych, ich utrzymania materialnego, zrzeczenia się urzędu i szeregiem innych zagadnień praktycznych. Winny one przede wszystkim pomagać biskupowi eparchialnemu wraz z jego biskupem pomocniczym w prawidłowym i skutecznym wypełnianiu jego obowiązków dla dobra całego Kościoła – podkreślił mówca.