Nowy diakon dla diecezji zielonogórsko-gorzowskiej

„Bądź heroldem pokoju i sprawiedliwości” – mówił bp Adrian Put tuż przed udzieleniem święceń diakonatu do kleryka Wyższego Seminarium Duchownego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Nowym diakonem 24 maja został Łukasz Kozakiewicz, który święcenia diakonatu przyjął w swoim rodzinnej parafii czyli głogowskiej kolegiacie pw. Wniebowzięcia NMP.

Na początku Mszy św. bp Adrian Put przypomniał, że prastara głogowska kolegiata przez wieki była świadkiem wielu wspaniałych wydarzeń, ale chyba jeszcze po 1945 roku święceń diakonatu w niej nie było. – Tym bardziej spoglądamy z wielką miłością i radością na Chrystusa Pana, który dzisiaj pragnie bardzo mocno przytulić do swojego serca akolitę Łukasza. Pragnie go zabrać dzisiaj do początków, do źródła posługi. Pragnie go namaścić i posłać w Duchu Świętym, aby czynił rzeczy piękne, aby budował wspólnotę wiary i służył ludowi Bożemu – mówił bp Put.

W homilii odwołał się do fragmentu dotyczącego sporu o wdowy opisanego w Dziejach Apostolskich, który doprowadził do wyboru siedmiu diakonów. – Łukaszu, mówi się, że twoja posługa zrodziła się z tego, że miałeś obsługiwać biednych, potrzebujących i wdowy. Spoglądając dzisiaj na to słowo myślę, że jest tam coś jeszcze. Coś tak samo ważnego i równie istotnego, kiedy zastanawiano się, co zrobić w tym konflikcie niszczącym tę pierwszą wspólnotę, wpadli na pomysł, że potrzebują mężów, którzy będą heroldami pokoju. Aby tam, gdzie panuje pokój i zawiść, zanieść pokój i sprawiedliwość, tam, gdzie jest ból, cierpienie i zazdrość, zanieść pokój Boży – mówił.

Biskup zwracając się w słowie do kandydata podkreślił, że Kościół potrzebuje jego posługi, jako herolda pokoju i sprawiedliwości. – My potrzebujemy takich ludzi, jak ty, aby tam, gdzie jest niepokój przynosić pokój. Tam, gdzie jest ból i cierpienie, przynosić ufność i nadzieję – mówił kaznodzieja. – A zatem Kościół nie wyświęca ciebie na jakiegoś przodownika pracy charytatywnej. Kościół posyła Ciebie, abyś chodził po Jego krańcach i patrzył tam, gdzie ludzie w imię Jezusa kłócą się i spierają, abyś tam budował pokój. Ten charyzmat diakonatu musi być w tobie do końca życia bo to jest straszne i niedobre, kiedy ksiądz w parafii jest źródłem konfliktu, kiedy ksiądz w parafii zamiast budować jedność, odpycha i odrzuca. Kiedy ksiądz w parafii zamiast głosić wielkie dzieła miłości, gasi ducha. To dzisiejsze doświadczenie musi pozostać w tobie nie tylko na rok – dodał.

Głogowska kolegiata to rodzinna parafia nowego diakona. – To dla mnie bardzo ważny dzień, bo to pierwsze święcenia, włączenie w szeregi duchowieństwa. To dla mnie znak, że Kościół rozpoznaje i przyjmuje to moje powołanie, które rozeznawałem przez ostatnie pięć lat. To pierwszy owoc formacji seminaryjnej, ale też w ogóle życia – mówił przed święceniami. – Z radością podejmuję tą drogę, wiedząc że tak naprawdę nie mam nic, prócz nadziei w Bogu i że to On mnie prowadzi. Chcę podejmować posługę w tym konkretnym Kościele, w tej konkretnej wspólnocie ludzi, teraz jako diakon, a w niedalekiej przyszłości już jako prezbiter, bo ku temu przede wszystkim się przygotowuję – dodał.

Nowemu diakonowi towarzyszyli kapłani na czele z proboszczem głogowskiej kolegiaty ks. Rafałem Zendranem, rodzina, bliscy, znajomi oraz przedstawiciele wspólnoty seminaryjnej.

Bezpośrednim przygotowaniem do święceń były kilkudniowe rekolekcje u sióstr urszulanek w Pniewach, które przeżywał wraz z dwoma diakonami, przygotowującymi się do przyjęcia święceń prezbiteratu. Poprowadził je ojciec duchowny seminarium – ks. Tadeusz Kuźmicki.

Dk. Łukasz Kozakiewicz za kilka tygodni ukończy on piąty, przedostatni rok studiów seminaryjnych w Wyższym Seminarium Duchownym w Gorzowie Wlkp. Jako diakon będzie jeszcze przez rok kontynuował formację w seminarium przygotowując się do święceń kapłańskich.

Sakrament święceń został ustanowiony przez Chrystusa, który uczynił Apostołów i ich następców, czyli biskupów, uczestnikami swojej własnej misji. – Z kolei biskupi zadania swego urzędu przekazali w różnym stopniu innym członkom Kościoła. Dlatego już od czasów starożytnych urząd kościelny sprawowany jest w trzech odrębnych stopniach przez biskupów, prezbiterów i diakonów – wyjaśnia ks. Andrzej Sapieha, rzecznik prasowy kurii biskupiej i dodaje: – Diakoni znajdują się na najniższym szczeblu hierarchii. W jedności z biskupem i jego prezbiterium wypełniają oni swoją posługę w liturgii, głoszeniu słowa Bożego i dziełach miłości. Diakoni odczytują Ewangelię podczas mszy św. i usługują przy ołtarzu. Mają prawo rozdzielać wiernym komunię św. Mogą głosić kazania, udzielać chrztu, asystować przy zawieraniu małżeństw, przewodniczyć modlitwom i prowadzić pogrzeby. Diakoni, którzy przygotowują się do przyjęcia święceń kapłańskich, zobowiązani są do zachowywania celibatu.