Nowy Korczyn: kościół św. Stanisława sanktuarium diecezjalnym św. Kingi

Bp Jan Piotrowski ustanowił kościół św. Stanisława Bp., znany w historii z działalności św. Kingi – sanktuarium diecezjalnym św. Kingi. Kościół ma charakter filialny i znajduje się na terenie macierzystej parafii Trójcy Świętej. Każdy proboszcz z tej parafii jest zarazem kustoszem nowego sanktuarium.

Bp Jan Piotrowski w dekrecie ustanawiającym nowe sanktuarium apeluje o „gorliwą posługę w głoszeniu Słowa Bożego i ewangelizacji nawiedzających miejsca święte” oraz o szeroki dostęp do udzielanych tam sakramentów.

W Starym Korczynie pierwsza parafia powstała ok. połowy XIII w. – jest odnotowana w wykazach świętopietrza z 1326 r. Jej erygowanie wiązało się z lokacją miasta na prawie magdeburskim przez księcia Bolesława Wstydliwego. Pierwszy drewniany kościół spłonął w 1608 r. W latach 1610–1634 wzniesiono nowy, zachowany do dziś kościół murowany. Jego konsekracji dokonał bp krakowski Andrzej Trzebnicki 20 lipca 1659 r. Od czasu konsekracji świątynia nosi wezwanie Trójcy Świętej, podobnie jak parafia w Nowym Korczynie.

Natomiast drugi kościół w Nowym Korczynie, pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, powstał w 1256 r. z fundacji św. Kingi i Bolesława Wstydliwego, podobnie jak klasztor franciszkanów, przylegający do kościoła.
Wzniesioną z cegły świątynię wieńczy sklepienie krzyżowo – żebrowe. Wystrój wnętrza pochodzi z 2. poł. XVII w. i z XVIII w. – ma charakter barokowy. Prezbiterium jest wczesnogotyckie, z dobrze zachowanymi scenami z życia św. Stanisława, w formie polichromii.

Św. Kingę przypomina także źródełko, z kapliczką z 1820 r., które zostało wykopane na jej polecenie. Wodzie ze źródła św. Kingi przypisuje się właściwości uzdrawiania oczu.

W dzień św. Kingi (w lipcu) w nowym Korczynie odbywają się tzw. „Kingonalia”, przypominające obecność i posługę świętej, organizowane są także pielgrzymki diecezjalne z czuwaniem „u św. Kingi”, a także liczne projekty historyczne, kulturalne itd.

Nowy Korczyn to jedyne miejsce w diecezji kieleckiej, w którym pozostały znaczące ślady obecności św. Kingi. Należą do nich ślady po zamku korczyńskim, źródełko św. Kingi i zespół pofranciszkański ufundowany przez św. Kingę i Bolesława Wstydliwego w 1256 r., trzy lata po kanonizacji św. Stanisława, biskupa i męczennika. Z tej przyczyny prawdopodobnie kościół nowi wezwanie św. Stanisława.

To właśnie w Nowym Korczynie św. Kinga zabiegała u męża o zgodę na „białe małżeństwo” i tutaj kształtowała się jej wrażliwość na potrzeby ubogich. Duchowa spuścizna jej życia na zawsze związała się z Nowym Korczynem.

Nowy Korczyn to wieś w woj. świętokrzyskim, w powiecie buskim w obrębie Ponidzia.

Został założony przez Bolesława Wstydliwego i jego żonę św. Kingę przed 1258 jako Nowe Miasto Korczyn, obok dawnego grodu książęcego w Starym Korczynie. Kazimierz Wielki otoczył miasto murami i zbudował zamek. Od początku XV w. odbywały się tutaj regularne zjazdy generalne i sejmiki szlachty Małopolski oraz słynne jarmarki zbożowe.

Od XVI w. Nowy Korczyn stał się dużym skupiskiem Żydów, którzy w XVII w. wybudowali synagogę. Po zniszczeniu przez Szwedów miasteczko znacznie podupadło, pozbawione praw miejskich w 1870. Do 1942 istniało tutaj getto, skąd ok. 4 tys. Żydów wywieziono do obozu zagłady w Treblince.

Do najważniejszych zabytków nowego Korczyna należą: zespół pofranciszkański z kościołem św. Stanisława, gotycko – renesansowy kościół parafialny Trójcy Świętej z XVII w., klasycystyczna synagoga z końca XVII w., Dom Długosza z XVI w., w okolicy – pozostałości murów zamku Kazimierza Wielkiego.

Obecnie Nowy Korczyn jest ośrodkiem turystyczno – usługowym, tutaj znajduje się przeprawa promem przez Wisłę.