Nuncjusz w Niemczech: „Lew z Münster”- kard. von Galen powinien zostać kanonizowany

Abp Nikola Eterović, nuncjusz apostolski w Niemczech, wezwał do szybkiej kanonizacji kardynała Clemensa Augusta Grafa von Galena słynącego z odważnego sprzeciwu wobec prześladowań nazistowskich. Von Galen pełnił funkcję biskupa Münster w latach 1933–1946. Zyskał przydomek „Lwa z Münsteru” po wygłoszeniu trzech odważnych kazań latem 1941 roku, w których potępił nazistowski program eutanazji oraz ataki na Kościół. Jego nieustraszona obrona godności ludzkiej i wolności religijnej uczyniła go celem reżimu, jednak aż do śmierci w marcu 1946 roku, zaledwie kilka tygodni po otrzymaniu godności kardynalskiej, nie przestał upominać się o najsłabszych.

Abp Eterović zaapelował o kanonizację podczas Mszy św. w Dinklage, miejscu urodzenia błogosławionego, upamiętniającej 20. rocznicę beatyfikacji kardynała, dokonanej przez papieża Benedykta XVI w 2005 roku. W uroczystości uczestniczyło około 400 wiernych, którzy uczcili życie i świadectwo jednego z najodważniejszych głosów katolickich w Niemczech w czasach III Rzeszy. „Niech to pełne wdzięczności wspomnienie stanie się także modlitwą o rychłą kanonizację czcigodnego kardynała” – powiedział abp Eterović. 

Niemiecki błogosławiony nie przestaje być bohaterem dla wielu w Kościele, biskupów kapłanów i świeckich.  W wywiadzie dla  katolickiej agencji Pillar arcybiskup San Francisco Salvatore Cordileone zaznaczył: “Większość z tych, o których myślę, to nie ci, którzy faktycznie zginęli, ale ci, którzy byli poważnie prześladowani. Jednym z moich wielkich bohaterów był zawsze ks. Walter Ciszek SJ. Czytałem jego relacje `Z Bogiem w Rosji`. Inspiruje mnie tym, przez co przeszedł. A także wielcy biskupi i kardynałowie w czasach reżimu sowieckiego, oraz pod rządami nazistów.  Zatem tacy ludzie, jak kard. Clemens von Galen, kard. Mindszenty, kard. Karol Wojtyła, zawsze byli moimi wielkimi bohaterami”

Clemens August von Galen urodził się 16 marca 1878 r. na zamku Dinklage w regionie Oldenburg w diecezji Münster jako 11 spośród 13 dzieci. Jego ojciec, hrabia Ferdynand von Galen, był posłem do Reichstagu. Przyszły kardynał święcenia kapłańskie przyjął w 1904 r. Początkowo pracował w duszpasterstwie w Berlinie, a następnie – od 1929 r. – w Münster. W 1932 r. opublikował pracę zatytułowaną „Die Pest des Laizismus” (Zaraza laicyzmu), w której zwracał uwagę na niebezpieczeństwa grożące narodowi niemieckiemu ze strony liberalizmu i socjalizmu.

Okres jego rządów w diecezji przypada na czasy Trzeciej Rzeszy. 23 października 1933 r., w wieku 55 lat, został mianowany biskupem Münster i przyjął sakrę. Już w swym pierwszym liście pasterskim wiosną 1934 r. demaskował „neopogańską ideologię” nazistów. W 1934 r. publicznie skrytykował „Mit XX wieku” – drugą po „Mein Kampf” Hitlera – „programową” książkę narodowych socjalistów. Stale występował w obronie wolności Kościoła, organizacji kościelnych oraz opowiadał się za utrzymaniem nauki religii w szkołach. Publicznie też protestował, gdy w ramach „walki z Kościołem” naziści atakowali kościoły i zgromadzenia zakonne, apelując w tej sprawie do najwyższych władz, m.in. Hitlera i Göringa. Reakcje reżimu były natychmiastowe. Po wielkiej procesji w Münster w 1936 r. policja zagrodziła część placu przed katedrą, żeby wierni nie mogli odprowadzić swego biskupa do domu. W 1937 r. ogłosił i rozpowszechnił (mimo sprzeciwu władzy) potępiającą faszyzm encyklikę „Mit brennender Sorge” papieża Piusa XI. Von Galen zawsze był świadom skutków swego postępowania. U szczytu władzy Hitlera w 1941 r. bronił klasztory przed ich zamykaniem, występował przeciw wypędzaniu zakonników i zabijaniu osób chorych psychicznie. Tego rodzaju bezprawie napiętnował publicznie w kazaniach, których kopie kolportowane były po całych Niemczech i na wszystkich frontach. W oczach Hitlera i jego ministra propagandy Josepha Goebbelsa stał się „wrogiem państwa” i „zdrajcą narodu”. Jako jeden z nielicznych biskupów niemieckich odważył się na publiczny protest. W trzech kazaniach ostro skrytykował dokonywaną przez nazistów eutanazję i terror. „Wobec fizycznej przemocy gestapo każdy obywatel niemiecki staje bezbronny” – mówił von Galen. – „Nikt z nas nie jest pewien, czy pewnego dnia nie zostanie wyrzucony ze swego mieszkania, obrabowany ze swojej wolności i zamknięty w piwnicach lub obozach koncentracyjnych gestapo”.

Po wojnie przeciwstawiał się przesiedlaniu ludności niemieckiej oraz zarzutom o zbiorowej winie narodu niemieckiego. Apelował do zwycięskich mocarstw o humanitarne traktowanie ludności niemieckiej i jeńców wojennych, co spowodowało wrogie do niego nastawienie brytyjskiej administracji wojskowej.

3 sierpnia 1941 r. von Galen otwarcie potępił zorganizowane morderstwa osób starych i chorych psychicznie, co spowodowało, że hitlerowcy zmuszeni byli do – przynajmniej częściowego – ograniczenia swoich programów eutanazji. Hitler szalał ze złości, nie mógł jednak wiele zrobić, gdyż aresztowanie von Galena równałoby się wypowiedzeniu wojny całej Nadrenii i Westfalii. 21 lutego 1946 r. papież Pius XII nadał biskupowi Münster godność kardynała, w uznaniu jego dzielnej postawy w czasach hitlerowskich. W miesiąc później, 22 marca, kard. von Galen zmarł.

Został beatyfikowany przez papieża Benedykta XVI 9 października 2005 r.