O ekologii rodziny w dziesięciolecie śmierci prof. Fijałkowskiego

Był apostołem życia, lekarzem, który po wprowadzeniu ustawy aborcyjnej w 1956 r. miał odwagę pisać: „Jako człowiek odmawiam”. W dziesięciolecie śmierci prof. dra hab. n. med. Włodzimierza Fijałkowskiego jego życie i dokonania przypomniano w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II podczas ogólnopolskiej konferencji poświęconej ekologii rodziny.

Konferencja zatytułowana „Ekologia rodziny w ujęciu prof. Włodzimierza Fijałkowskiego” podzielona została na dwie części – pierwsza dotyczyła „ekologii prokreacji”, druga mówiła o łódzkim profesorze jako świadku wiary. „Kiedy przywołując postać Pana Profesora mówimy o ekologii rodziny, to jednocześnie uświadamiamy sobie, że odwołując się do naturalnego ładu zapisanego przez Boga w stworzeniu pokazuje on, iż to wszystko stanowi jakąś piękną, dającą szczęście i pokój harmonię” – mówił prorektor o. prof. Andrzej Derdziuk OFMCap, współorganizator konferencji.

Wystąpienia prelegentów dotyczyły m.in. troski o zdrowie w rodzinie i zatrzymywały się przy poszczególnych etapach ekologii rozwoju rodziny – od naturalnego planowania poczęcia po naturalne karmienie dziecka. Inne wystąpienia dotyczyły np. twórczego przeżywania płci, czystości oraz personalistyczno-etycznych inspiracji w medycynie. Samemu Profesorowi swoje wystąpienia poświęcili prof. Bogdan Chazan, syn Paweł Fijałkowski i prof. Dorota Kornas-Biela, współorganizatorka konferencji.

Prof. Kornas-Biela, kierownik Katedry Pedagogiki Rodziny KUL oraz autorka wydanej właśnie biografii prof. Fijałkowskiego, opisała drogę życiową Profesora jako świadka wiary. Jego postawa ginekologa – położnika, obrońcy życia, twórcy polskiego modelu Szkoły rodzenia i promotora ekologii rodziny, spleciona była z wewnętrzna drogą rozwoju wiary. Podczas ciężkich przeżyć w obozach koncentracyjnych w czasie wojny postanowił za wszelką cenę bronić życia. Uczelnia medyczna zwolniła go po latach z pracy (w 1974), bo „ze względów dogmatycznych nie przerywa ciąży”, a ponadto „bez zgody rektora wykłada w seminarium duchownym”.
Prowadził intensywne życie duchowe, posiłkowane codzienna Eucharystią i modlitwą. Jako uczestnik Ruchu Focolari prof. Fijałkowski szczególnie przylgnął do postaci Jezusa opuszczonego. Ale powtarzał – podkreśla prof. Kornas-Biela – że „czuje się posłanym, a to znaczy odpowiadać życiem na Boży plan.” Tą zasadniczą jego odpowiedzią była służba życiu innych, zwłaszcza najmniejszych i najbardziej bezbronnych, pod sercem swoich matek.

Prof. Fijałkowski został przez Jana Pawła II powołany do Papieskiej Akademii Życia. W telegramie po śmierci Profesora w 2003 r. Ojciec św. napisał: „Dziękuję Bogu za wszelkie dobro, jakie stało się udziałem Kościoła dzięki jego długoletniej pracy, a szczególnie za każde uratowane istnienie ludzkie.” Msza św. w jego intencji zawierała także modlitwę o wyniesienie go na ołtarze.

25 marca z okazji Dnia Świętości Życia i Narodowego Dnia Życia na KUL-u odbędzie się Międzynarodowa Konferencja pt. Ochrona życia i zdrowia dzieci w okresie prekoncepcyjnym, pre- i postnatalnym.