Obchody Dnia Ubogich w Kielcach

Msza św. w bazylice w intencji osób dotkniętych ubóstwem z ich udziałem, spotkanie integracyjne, poczęstunek, prezenty i niespodzianki w Namiocie Miłosierdzia, porady medyczne  – to główne elementy 9. Światowego Dnia Ubogich pod hasłem “Ty jesteś moją nadzieją”. Wydarzenie, w odpowiedzi na apel Ojca Świętego Leona XIV zorganizowała Caritas Diecezji Kieleckiej.

Mszy św. w kieleckiej bazylice przewodniczył i homilię wygłosił ks. Krzysztof Banasik, wicedyrektor Caritas kieleckiej. – Wiele osób układa sobie życie tak, jakby miało ono trwać wiecznie – zauważył, wskazując na upodobanie do współczesnego konsumpcjonizmu i poleganiu na tym, co doczesne. Zachęcał, aby zastanowić się nad własną postawą chrześcijańską, w tym nad troską  potrzebujących.

Ojciec Święty Leon XIV przypomina, że Światowy Dzień Ubogich ma na celu uświadomienie naszym wspólnotom, iż ubodzy są w centrum działalności duszpasterskiej Kościoła. Nie tylko w jej wymiarze charytatywnym, ale również w tym, co Kościół celebruje i głosi – mówił duchowny. Jak dodał, wszystkie formy ubóstwa, bez wyjątku, są wezwaniem do konkretnego życia Ewangelią i dawania skutecznych znaków nadziei.

Po modlitwie liczne grupa osób udała się do Namiotu Miłosierdzia, który został ustawiony obok Centrum Integracji Społecznej – miejsca dobrze znanego ubogim i bezdomnym z Kielc. Dzisiaj wolontariusze diecezjalnej Caritas oraz zespołów parafialnych Caritas przygotowali obfity ciepły posiłek, słodkości i m.in. ciepłą odzież. Można było zmierzyć ciśnienie i skorzystać z konsultacji medycznej. W akcję zaangażowali się także uczniowie, np. Szkolne Koło Caritas z Piekoszowa przekazało ok. 150 par skarpetek i rękawiczek.

Ojciec Święty Leon XIV w orędziu na dzisiejszy dzień pisze, że „ubodzy nie są dla Kościoła kwestią poboczną, odwracającą uwagę, ale najbardziej umiłowanymi braćmi i siostrami, ponieważ każdy z nich, swoim istnieniem, a także słowami i mądrością, której jest nośnikiem, skłania do namacalnego dotknięcia prawdy Ewangelii”.

Papież tłumaczy, że „ubogi może stać się świadkiem silnej i niezawodnej nadziei, właśnie dlatego, że jest ona wyznawana w niepewnych warunkach życia, pełnych niedostatków, kruchości i marginalizacji. On nie liczy na bezpieczeństwo, jakie daje władza i posiadanie; wręcz przeciwnie – cierpi z ich powodu i często pada ich ofiarą. Jego nadzieja może spocząć jedynie gdzie indziej. Uznając, że Bóg jest naszą pierwszą i jedyną nadzieją, również my przechodzimy od nadziei ulotnych do nadziei trwałej”.