Od konfliktu ku komunii

Papieska wizyta w Szwecji składała się z dwóch części: pierwszy dzień minął pod znakiem ekumenizmu, drugi był dniem katolików. Ale oba łączyły się w jedno.

Nie obyło się bez drobnych zgrzytów. Szwedzki Kościół luterański nie był zbytnio zadowolony, że Watykan zdecydował, aby po ekumenicznych uroczystościach w Lund i Malmö inaugurujących obchody 500-lecia reformacji miała miejsce Eucharystia, której rozumienie dzieli oba Kościoły. Dla luteran było to w pewnym stopniu bolesne. Natomiast dla szwedzkich katolików było czymś oczywistym. Kościół katolicki w Szwecji i całej Skandynawii, w którym Polacy stanowią większość, przeżywał dzień wielkiej radości, wspólnoty i umocnienia.

Podobnie jak podczas odwiedzin innych krajów, tuż przed przyjazdem papieża nie było więc wiadomo, „czy wszystko do końca się uda”. Ale gdy Ojciec Święty już przybył, większość Szwedów nie kryła entuzjazmu. „Papież grał główną rolę!” – zatytułowała swą relację gazeta „Sydsvenskan”.

Wbrew negatywnym opiniom ze strony niektórych katolików, zdziwionych, że Franciszek bierze udział w obchodach, które upamiętniają rozłam Kościoła, dobrze, że uroczystość się odbyła. Wielu protestantów lepiej zrozumiało, na czym polega posługa jedności Następcy Piotra i w tym sensie uznali oni jego rolę.

Rozdział naszych Kościołów trwa, różnice dogmatyczne dotyczące rozumienia Kościoła, sakramentów, kapłaństwa, roli papieża i Maryi pozostają, ale w ciągu 50 lat dialogu odnaleźliśmy ważne pola współpracy w myśl zasady, że więcej nas łączy, niż dzieli. I nie dotyczy to tylko spraw wewnątrzkościelnych, ale przede wszystkim służby człowiekowi i całemu światu – pomocy ofiarom wojen, uchodźcom, ubogim i budowaniu pokoju. Przecież musimy dawać wspólne świadectwo o Jezusie Chrystusie i głosić Jego Ewangelię słowami oraz czynami. Takie świadectwo jest szczególnie istotne we współczesnym, zsekularyzowanym świecie, aby po pięciu wiekach konfliktu „dążyć razem, w nadziei, do komunii”.

Krzysztof Tomasik