Od 80 lat albertynki posługują w Częstochowie

Przed 80 laty siostry Albertynki Posługujące Ubogim przybyły do Częstochowy, aby podjąć służbę w Domu Noclegowym przeznaczonym dla bezdomnych kobiet. Dziś z tej okazji jubileuszowej Mszy św.
w kaplicy prowadzonego przez siostry Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych przewodniczył metropolita częstochowski abp Wacław Depo

Msza św. połączona była z uroczystym poświęceniem rozbudowanej części Domu. Wzięli w niej udział oprócz kapłanów towarzyszących metropolicie siostry albertynki z przełożoną generalną zgromadzenia s. Krzysztofą Babraj, ofiarodawcy i wykonawcy, pracownicy i mieszkanki Domu.

– Posługa na rzecz drugiego człowieka jest w tym Domu najważniejsza – mówiła na początku Mszy św. przełożona Prowincji Zgromadzenia s. Maria Kowalik. Przywołała słowa Jana Pawła II, o tym, że „miłość i służba powinny wypełniać treść życia każdego człowieka, którego trzeba mierzyć miarą serca”.

Abp Depo zachęcał, by „na ołtarzu zebrać wszystkie wysiłki, trudy i cierpienia ludzi związanych z tym Domem” – Kościół troszczy się, aby każdy z nas przychodząc pod krzyż i patrząc na zmartwychwstanie stawał się współuczestnikiem tych tajemnic – mówił w kazaniu.

– Zostaliśmy powołani przez Boga. Czy mamy tego świadomość, że otrzymaliśmy nie tylko życie biologiczne, ale także życie nadprzyrodzone podtrzymywane każdego dnia przez Niego? – pytał metropolita częstochowski.
Abp Depo wskazał na przykłady świętych: Brata Alberta, św. Jana Pawła II i bł. Bernardyny Jabłońskiej jako na „szczególne światła i znaki na naszych drogach”.

Abp Depo pobłogosławił stacje Drogi Krzyżowej i poświęcił odnowioną część Domu.

Dom Pomocy Społecznej został założony w 1934 przez Towarzystwo Dobroczynności pod nazwą Dom Noclegowy dla Bezdomnych Kobiet. Przewodniczącym Towarzystwa Dobroczynności i opiekunem Domu był wówczas ks. Antoni Godziszewski- radca prawny i urzędnik Kurii Diecezjalnej w Częstochowie. Za jego staraniem do Domu sprowadzone zostały siostry albertynki, które w listopadzie 1934 r. rozpoczęły pracę w istniejącym już Domu Noclegowym przeznaczonym dla Bezdomnych Kobiet. Wcześniej 17 maja 1934 r. ks. Godziszewski zwrócił się w tej sprawie do przełożonej generalnej Sióstr Albertynek Bernardyny Jabłońskiej (dziś błogosławionej).

W 1943 r. siostry i podopieczne zostały wysiedlone i przeniesione do sióstr nazaretanek. Budynek zajęło najpierw wojsko niemieckie, a potem radzieckie. Powrót do Domu datuje się na rok 1945. W roku 1947 Dom został podporządkowany Ministerstwu Opieki Społecznej. Rok później otrzymał nazwę Dom Opieki, a władzę nadrzędną objął Wojewódzki Oddział Opieki Społecznej w Kielcach. Częstochowa należała wówczas do województwa kieleckiego).

Z początkiem lat 50-tych rozpoczęto próby przekształcenia Domu Opieki na Zakład Specjalny dla Nieuleczalnie Chorych Mężczyzn. Siostry skutecznie te poczynania zażegnały. W tym czasie Dom uległ ogólnemu rozwojowi, nie tylko bytowemu i mieszkalnemu, ale również rozwinęły się różne formy pracy-służące wszechstronnemu rozwojowi mieszkanek. W latach 1951-1990 nadzór nad Domem posiadało Zrzeszenie Katolików „Caritas”. Były to też lata ciągłych lustracji władz nadrzędnych (w tym wojewódzkich i państwowych) dotyczących spraw finansowych, gospodarczych, sanitarnych i ogólnych wyznaczających prawidłowe funkcjonowanie Domu.

W dniu 19 lipca 1990 r. została zawarta umowa między Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej a Zgromadzeniem Sióstr Albertynek. Odtąd Dom nosi nazwę Dom Pomocy Społecznej dla Dorosłych prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek. Funkcjonuje zgodnie z ustawą o pomocy społecznej oraz przepisami wykonawczymi tej ustawy. Od 2 grudnia 1995 do 31 grudnia 1998 prowadził działalność na podstawie umowy zawartej między Wojewodą Częstochowskim a Zgromadzeniem Sióstr Albertynek z jednostką nadrzędną: Wojewódzkim Zespołem Pomocy Społecznej w Częstochowie.

Z dniem 1 stycznia 1999 prawa i obowiązki Wojewody przeszły na Prezydenta Miasta, a prawa Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Częstochowie na Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. W roku 2001 Dom uzyskał warunkowe zezwolenie na prowadzenie działalności.

Od 1972 r. kapelanem Domu jest bp Antoni Długosz. Aktualnie w Domu mieszka ponad 80 podopiecznych.