Od niewiary do chrześcijaństwa – Edyta Stein

Wychowana w rodzinie żydowskiej, szukała prawdy w ateizmie i filozofii, by wreszcie odnaleźć ją w chrześcijaństwie. 9 sierpnia Kościół wspomina Edytę Stein – św. Teresę Benedyktę od Krzyża.

Urodziła się w 1891 r. we Wrocławiu w wielodzietnej, zamożnej rodzinie żydowskiej. W rodzinnym mieście rozpoczęła studia na wydziale psychologii, germanistyki i historii. W 1913 r. przeniosła się na Uniwersytet w Getyndze, gdzie studiowała filozofię pod kierunkiem niemieckiego fenomenologa Edmunda Husserla.
W 1916 r. udała się za Husserlem jako jego asystentka do Fryburga. Tam obroniła pracę doktorską „O problemie empatii”. Podczas studiów zaprzyjaźniła się m.in. z Romanem Ingardenem, Hansem Lippsem, Hedwig Conrad-Martius, Piotrem Wustem.
W wieku 30 lat mówiła o sobie, że jest ateistką. Dzięki kontaktom z Maxem Schelerem i Adolfem Reinachem zapoznała się z religią katolicką. Czytała Nowy Testament, dzieła Kierkegaarda i Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli.
W 1921 r., goszcząc u swej przyjaciółki Hedwig Conrad-Martius, która razem z mężem przeszła na chrześcijaństwo w Kościele ewangelickim, przeczytała Życie św. Teresy od Jezusa. Lektura ta zakończyła jej długie poszukiwanie wiary. 1 stycznia 1922 r. przyjęła w Kościele katolickim chrzest, na którym otrzymała imię Teresa.
Nigdy nie wyrzekła się swego pochodzenia, a wiara wręcz pogłębiła jej więzi z narodem żydowskim: „Pod Krzyżem zrozumiałam los Ludu Bożego, którego zapowiedź już wówczas [1933 r.] zaczęła się pojawiać. Myślałam, że zrozumieją, iż jest to Krzyż Chrystusowy, który muszą przyjąć na siebie w imieniu wszystkich”. Pragnęła zatem ratować za cenę swego życia naród wybrany.
W latach 1923-1931 pracowała jako nauczycielka języka niemieckiego i historii w liceum i seminarium nauczycielskim w Spirze, natomiast od r. 1932 do 1933 wykładała psychologię i pedagogikę na Akademii Pedagogicznej w Münster. W tym czasie Edyta Stein zajmowała się zagadnieniem „philosophia perennis”, studiując dzieła Tomasza z Akwinu.
Najbardziej charakterystyczną cechą jej drogi życiowej i naukowej było namiętne poszukiwanie prawdy i odpowiedzi na pytania egzystencjalne o tajemnicę człowieka i jego losu. Droga ta doprowadziła ją z judaizmu, poprzez ateizm i filozofię do chrześcijaństwa w Kościele katolickim.
Po 12 latach od przyjęcia chrztu, pomimo sprzeciwu rodziny, 14 października 1933 r. wstąpiła do Karmelu w Kolonii. W dniu obłóczyn, 15 kwietnia 1934 r., przyjęła imię Teresa Benedykta od Krzyża.
W tym czasie w hitlerowskich Niemczech wzmagały się prześladowania Żydów. W 1938 r. przełożona postanowiła przenieść Teresę Benedyktę do Karmelu w Echt w Holandii. Nie udało jej się jednak ujść przed represjami. Wraz z siostrą Różą, która również przyjęła chrzest i usługiwała w klasztorze, została aresztowana przez gestapo w 1942 r., wywieziona do holenderskiego obozu przejściowego w Westerbork, a następnie deportowana do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu-Brzezince.
Prawdopodobnie 9 lub 10 sierpnia 1942 r. Edyta Stein zginęła w komorze gazowej. Trzy dni przed śmiercią, ufna w Bożą Opatrzność powiedziała: „Cokolwiek nastąpi, jestem na wszystko przygotowana. Jezus jest z nami także tutaj”.
Papież Jan Paweł II beatyfikował Edytę Stein 1 maja 1987 r., nazywając ją „darem, wezwaniem i obietnicą dla naszych czasów”. 11 października 1998 r. Jan Paweł II wyniósł bł. Teresę Benedyktę od Krzyża do godności świętej.