Odnaleziono XV-wieczny dokument fundacji ołtarza szprotawskiej fary

Dyrektor Archiwum Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej zaprezentował 16 czerwca dokument fundacji ołtarza w szprotawskim kościele parafialnym, pochodzący z 1455 roku. Mieszkańcy miasta i zaproszeni goście mogli nie tylko zobaczyć go na własne oczy, ale też sporo dowiedzieć się na jego temat.

„Dokument fundacji ołtarza w szprotawskim kościele parafialnym z 1455 roku” które odbyło się w dawnym klasztorze magdalenek na Placu Kościelnym 2. Wspomniane pismo zostało nabyte na rynku antykwarycznym przez Archiwum Diecezjalne w Zielonej Górze. – Gdy zaproponowano nam kupno dokumentu, to oczywiście najpierw sprawdziliśmy jego prawdziwość i gdy okazało się jest autentyczny, to postanowiliśmy go nabyć bo jest proweniencji kościelnej, a dokładnie szprotawskiej parafii – wyjaśnia ks. Robert Kufel. dyrektor Archiwum Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. – Dotyczy z fundacji jednego z ołtarzy, którego już nie ma. To jest najstarszy dokument w Archiwum Diecezjalnym – dodaje.

Jego pochodzenie przybliżyła podczas wykładu dr hab. Joanna Karczewska Instytutu z Uniwersytetu Zielonogórskiego. – Został wystawiony 20 stycznia 1455 roku we Wrocławiu przez biskupa wrocławskiego, który zatwierdził fundacje ołtarza w kościele parafialnym w Szprotawie dokonaną przez miejscowego rzeźnika Jana Schelewecke, jego żonę Barbarę i jedyną córkę Katarzynę – mówiła prelegentka. – Ołtarz nosił wezwanie Bożej Opatrzności, Najświętszej Maryi Panny, św. Jadwigi i Wszystkich Świętych i znajdował się przy wejściu obok drzwi z prawej strony – dodaje.

Z dokumentu dowiadujemy się chociażby, że fundator ołtarza przeznaczył 15 grzywien rocznego czynszu na jego utrzymanie oraz że ówczesnym proboszczem szprotawskim był Mikołaj Malticz.

Seminarium naukowe poprzedziła Msza św. w szprotawskiej farze pod przewodnictwem bp. Adriana Puta. – Tego ołtarza już nie ma, ale ten dokument jest przykładem żywotności Kościoła na tym terenie – dodaje.

Szprotawski kościół – jak dowiadujemy się w ze strony internetowej Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – został „wzniesiony w poł. XIII w., jako kamienny, jednonawowy z zamkniętym prostokątnie prezbiterium, w XIV w. otrzymał wieżę, a w latach 1416–1426 został poszerzony na południe i ukształtowany w układzie halowym. W XVII w. do naw bocznych dobudowano kaplice i kruchtę”.

Obecnie proboszczem jest ks. Ryszard Grabarski.