Odpust Matki Bożej Opolskiej i 40. rocznicę koronacji obrazu

Biskup Waldemar Musioł przewodniczył odpustowej Mszy św. w uroczystość Matki Bożej Opolskiej. Wraz z nim koncelebrował chory ordynariusz opolski Andrzej Czaja. Z powodu remontu i zamknięcia katedry liturgia została odprawiona w sąsiadującym z nią kościele św. Sebastiana.

Odpustową sumę poprzedził odmawiany od 40 lat – co roku przy okazji odpustu – różaniec wdzięczności za koronację wizerunku Matki Boskiej Opolskiej przez św. Jana Pawła II. Miało to miejsce na Górze św. Anny podczas papieskiej pielgrzymki do Polski w 1983.

– Jednym ze wspomnień z tego wydarzenia są słowa papieża, które słyszało niewielu. W tym arcybiskup Alfons Nossol. Spoglądając na Matkę Bożą, papież wypowiedział słowa: „Jakaś ty piękna”. Dziś sami jesteśmy, patrząc na kopię wizerunku, pod wrażeniem jej fizycznego, kobiecego piękna – powiedział bp Waldemar Musioł – które zawdzięcza XV-wiecznemu autorowi wizerunku. Ale my się na zewnętrznym pięknie nie zatrzymujemy. Słowo Boże odsłania nam duchowe piękno Maryi i miłość Jej matczynego serca.

– Zewnętrzne okoliczności pozornie kładą się cieniem na naszym świętowaniu – kontynuował w homilii bp Waldemar Musioł. – Obraz Matki Boskiej Opolskiej, który w naszej katedrze odbierał cześć, pozostaje niedostępny. Korzysta z serdecznej, ale jednak gościny Muzeum Diecezjalnego. Tułaczka naszej Matki w ludzkim porządku smuci i generuje tęsknotę, ale Ewangelia przypomina, że podobne okoliczności miały już miejsce w historii Zbawienia. (…) Taką okolicznością była m. in ucieczka Świętej Rodziny do nieznanego Egiptu, do miejsca pamiętanego przez Izraelitów jako przestrzeń niewoli i uwięzienia. Chciałbym na kanwie tego wydarzenia zaprosić was do pewnej refleksji.

– Zadaję pytanie, które powinien sobie zadawać dziś każdy chrześcijanin: W jaki sposób przekazywać kolejnym pokoleniom dziedzictwo życia chrześcijańskiego – kontynuował biskup. – Jak to czynić wobec niedającej już przykryć nawet najgrubszą warstwą lukru prawdy o tym, że wielu ludzi oddala się od Pana Boga i traci zaufanie do wspólnoty Kościoła. Inspirując się doświadczeniem Jezusa i Maryi, doświadczeniem ucieczki, spróbujmy zobaczyć mechanizmy unicestwiana Bożego życia dzisiaj. W tym procesie są zgorszenia spowodowane grzechami nas, duchownych. Ale nie tylko. Żyjemy w czasach, które ze szczególną agresją próbują zabić w człowieku pragnienie Boga, zabić wrażliwość. Duch tego świata prowadzi wytrwałą walkę o nasze dusze. Wabi drogą fałszywie pojętej wolności, prawa do samostanowienia, kultu ludzkiego geniuszu i samowystarczalności. Receptą na udane życie są słowa: Jak najmniej ofiary, jak najwięcej przyjemności.

– Sposobem na ratowanie życia Bożego jest m.in. ucieczka – przekonywał bp Musioł. – Chcę was do naśladowania Świętej Rodziny, do ucieczki zachęcić. Daleki jestem od sugerowania separacji, dystansu od świata. Chcę raczej zaprosić do ucieczki od utartych przebrzmiałych schematów i organizacyjnych przyzwyczajeń. Chodzi o ucieczkę odważną, nie tę motywowaną lękiem. W ucieczce nie obejdzie się bez ofiary, bez rezygnacji, bez naruszania komfortu, bez bycia znakiem sprzeciwu. (…) Proponuję trzy wskazówki: Kiedy słowo pouczająco-napominające nie ma już oczekiwanej mocy, trzeba sięgać po świadectwo osobistego do Pana Boga. Po wtóre, w doświadczeniu kryzysu relacji i niemal całkowitego przeniesienia troski o te relacje do świata wirtualnego, warto inwestować w więzi z najbliższymi oparte na rzeczywistej bliskości. I wskazówka trzecia: Jako ludzie wierzący doświadczamy ze strony świata coraz większej presji i upokorzenia, braku akceptacji. Warto więc otaczać się ludźmi podzielającymi naszą wiarę i nasze wartości.

– W czasie oczekiwania na szczęśliwy powrót do naszej katedralnej świątyni stajemy jako dzieci, które czują wciąż matczyny wzrok Maryi – mówił do kapłanów i wiernych ks. dr Waldemar Klinger, proboszcz katedralnej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. – Przypomina o tym zdanie z XVIII-wiecznej kroniki opolskich jezuitów, którzy przez wieki mieli pieczę nad tym wizerunkiem: Zda się, że ta Matka przedziwna oczyma swymi na każdego patrzy. A choćby tysiące było przytomnych, każdy z nich sądzi że Matka Jezusa na niego samego swym macierzyńskim okiem spogląda. Każdy z nas tutaj, w kościele św. Sebastiana, gdzie gromadzimy się przy jej kopii, czuje Jej obecność i miłość.

Jubileusz koronacji obrazu Matki Bożej Opolskiej był też okazją do podziękowania i wręczenia dyplomów dwom panom z katedralnej wspólnoty, którzy służyli jej przez kilkadziesiąt lat. Otrzymali je pan Józef Kuczera, przez 50 lat pracownik gospodarczy przy katedrze, oraz pan Robert Lauer, wieloletni członek Rady Duszpasterskiej zaangażowany w pomoc dla świątyni.

Bp Andrzej Czaja podziękował obecnym za modlitwę za opolski Kościół i powrót ordynariusza do zdrowia. Zapewnił, że dzięki tej modlitwie dzieje się wiele dobrego.