Jan Paweł II dziś wieczorem również nie zawiódł oczekujących na niego pod oknem Pałacu Arcybiskupów. Tym razem tematem wyjawił młodym tajemnicę młodości.

Przed Pałacem Arcybiskupów od strony ul. Franciszkańskiej ludzie zbierali się już od kilku godzin. Naprzeciwko okna, w którym zawsze pojawia się Papież, ustawiono scenę, na której występował chór, śpiewając pieśni religijne i animując okrzyki na cześć Ojca Świętego.
Jan Paweł II pojawił się w oknie Pałacu ok. godz. 19. 25. Powitały go okrzyki „Witaj w domu!”, „Niech żyje Papież!” i „Dziękujemy!” Papież odpowiedział: „Ja też Panu Bogu dziękuję, że pozwolił mi jeszcze raz być w Krakowie. I to właśnie z taką posługą, posługą dzisiejszego dnia, tzn. konsekracja bazyliki Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Te Łagiewniki głęboko weszły w moją pamięć od czasów robotniczych za okupacji”. Zgromadzeni wierni przywitali te słowa owacjami i skandowaniem „Dziękujemy!”
Po chwili Jan Paweł II znowu przemówił: „Ja też wam, bardzo, bardzo serdecznie dziękuję!” Na co wierni zareagowali owacjami i okrzykami „Kochamy Ciebie!! Kochamy Ciebie!!”.
„Od pierwszego spotkania tu, w tym oknie minęło 23 lata. I mnie 23 lata przybyło!’ – stwierdził Ojciec Święty, na co tłum zakrzyknął: „Jesteś młody! Jesteś młody!”.
„I ci, którzy wtedy, 23 lata temu, byli tu pod oknem na Franciszkańskiej mają 23 lata więcej” – dodał Papież. – „Też są młodzi! Też są młodzi!” – odpowiedzieli zebrani. Po chwili przerwy Ojciec Święty stwierdził: – „Nic nie poradzimy… Jak są młodzi to są młodzi, nie ma wyjścia…” Wierni zgromadzeni pod oknem Pałacu odśpiewali chóralnie „Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam” na kilka melodii. – „I Pietrek, co tu stoi, też mu te 23 lata przybyło!” – powiedział wyraźnie zadowolony Papież. Odpowiedzią była jeszcze raz pieśń „Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam” i długo trwające owacje.
– „Jest tylko jedna rada, to jest Pan Jezus. _Jam jest Zmartwychwstanie i życie_, tzn. pomimo starości, pomimo śmierci: młodość w Bogu – i tego wam wszystkim życzę. Całej młodzieży krakowskiej, polskiej i na świecie” – tych słów tłum wysłuchał w skupieniu, po czym ze zdwojoną siłą zakrzyknął: „Dziękujemy, dziękujemy!!” i ” Kochamy Ciebie!!” Po chwili razem z chórem wierni odśpiewali: „Wierzymy Ci, Ufamy Ci, Kochamy Cię, Kraków kocha Cię, Kraków dziękuje Ci, Zostań wśród nas!”. Ostatni wers przeszedł w rytmiczne skandowanie tłumu.
Na zakończenie Jan Paweł II powiedział: „Dziękuję wam za odwiedziny! Przyjdźcie jutro znów!” I tłum odpowiedział „Też będziemy!”
Niech Was Bóg na dziś i na jutro, niech was Bóg błogosławi. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”. „Amen!” – zakrzyknął tłum.
Po błogosławieństwie Papież ze słowami „Z Bogiem!” zniknął w głębi Pałacu. Jeszcze długo potem rozbrzmiewały okrzyki „Dziękujemy!”.
W kilkanaście minut po rozmowie Papieża z wielotysięcznym tłumem po Pałacem nadal stało kilkadziesiąt osób. Krzyczeli „Ojcze Święty, my czekamy!”.

Jan Paweł II dziś wieczorem również nie zawiódł oczekujących na niego pod oknem Pałacu Arcybiskupów. Tym razem tematem wyjawił młodym tajemnicę młodości.

Jan Paweł II pojawił się w oknie Pałacu Arcybiskupów ok. godz. 19. 25. Powitały go okrzyki „Niech żyje Papież!” i „Dziękujemy!”. Wtedy Papież odpowiedział: „Ja też Panu Bogu dziękuję, że pozwolił mi jeszcze raz być w Krakowie. Pozwolił mi być z posługą dzisiejszego dnia, tzn. konsekracją bazyliki Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Te Łagiewniki głęboko weszły w moją pamięć od czasów robotniczych za okupacji”. Zgromadzeni wierni przywitali te słowa owacjami i skandowaniem „Dziękujemy!”
Po chwili Jan Paweł II znowu przemówił: „Ja też wam, bardzo, bardzo serdecznie dziękuję!” Na co wierni zareagowali owacjami i okrzykami „Kochamy Ciebie!!, Kochamy Ciebie!!”.
„Od pierwszego spotkania tu, w tym oknie minęło 23 lata. I mnie 23 lata przybyło!’ – stwierdził Ojciec Święty, na co tłum zakrzyknął: „Jesteś młody! Jesteś młody!”.
„I ci, którzy wtedy, 23 lata temu byli pod oknem na Franciszkańskiej mają 23 lata więcej” – dodał Papież. – „Też są młodzi! Też są młodzi!” – odpowiedzieli zebrani. Po chwili przerwy Ojciec Święty stwierdził: – „Nic nie poradzimy… Jak są młodzi to są młodzi, nie ma wyjścia…” Wierni zgromadzeni pod oknem Pałacu odśpiewali chóralnie „Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam” na kilka melodii. – „I Pietrek, co tu stoi, też mu te 23 lata przybyło!” – powiedział wyraźnie zadowolony Papież. Odpowiedzią była jeszcze raz pieśń „Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam” i długo trwające owacje.
– „Jest tylko jedna rada, to jest Pan Jezus. „Jam jest Zmartwychwstanie i życie”, tzn. pomimo starości, pomimo śmierci: młodość, pokój – i tego wam wszystkim życzę. Całej młodzieży – polskiej i na całym świecie” – tych słów tłum wysłuchał w skupieniu, po czym ze zdwojoną siłą zakrzyknął: „Dziękujemy, dziękujemy!!” i ” Kochamy Ciebie!!” Po chwili razem z chórem wierni odśpiewali: „Wierzymy Ci, Ufamy Ci, Kochamy Cię, Kraków kocha Cię, Kraków dziękuje Ci, Zostań wśród nas!”. Ostatni wers przeszedł w rytmiczne skandowanie tłumu.
Na zakończenie Jan Paweł II powiedział: „Dziękuję wam za odwiedziny! Przyjdźcie jutro znów!” I tłum odpowiedział „Też będziemy!”
Po błogosławieństwie Papież zniknął w głębi Pałacu. Jeszcze długo rozbrzmiewały okrzyki „Dziękujemy!”.