Osoby chore i niepełnosprawne modliły się razem w katedrze na Drodze Krzyżowej

W archikatedrze wrocławskiej odbyła się Archidiecezjalna Droga Krzyżowa Chorych i Niepełnosprawnych. Główni bohaterowie nabożeństwa czytali specjalne rozważania oraz nieśli krzyż i świece przy stacjach. To coroczna inicjatywa Caritas Archidiecezji Wrocławskiej.

Jak co roku w Wielkim Poście osoby chore i z niepełnosprawnościami z całej archidiecezji wrocławskiej zebrały się w archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu na nabożeństwie Drogi Krzyżowej.

– Osoby chore i z niepełnosprawnościami są dla nas niezwykłymi znakami nadziei – paradoksalnie to właśnie one najpełniej ukazują, jak bardzo cenne i ważne jest każde ludzkie życie –  tłumaczy Paweł Trawka, rzecznik prasowy wrocławskiej Caritas i jałmużnik biskupi w archidiecezji wrocławskiej.

Podkreśla, że dla Caritas i jej misji takie przesłanie ma fundamentalne znaczenie.

– Nie zatrzymujemy się jedynie na uczynkach miłosierdzia wobec ciała. Równie ważne, a może nawet ważniejsze, są uczynki miłosierdzia względem duszy. To właśnie dokonuje się podczas tego nabożeństwa: osoby chore i z niepełnosprawnościami, pokonując bariery w swoim cierpieniu, chorobie i trudnościach. Uwielbiają Chrystusa cierpiącego, przygniecionego ciężarem krzyża, przybitego do drzewa zbawienia – opowiada Paweł Trawka.

Modlitwie w katedrze polecano nie tylko chorych i osoby z niepełnosprawnościami, ale także ich bliskich i opiekunów. – Tych, którzy – jak święta Weronika – ocierają łzy, krew i brud; jak Szymon z Cyreny – pomagają nieść ciężar cierpienia; tych, którzy ofiarowują pocieszenie, obecność i serce – dodaje jałmużnik biskupi.

Nabożeństwo poprowadził ks. kan. Paweł Cembrowicz, proboszcz parafii katedralnej. – Obyśmy doświadczyli w naszym sercu tej niezwykłej tajemnicy, że po Wielkim Piątku przychodzi Niedziela Zmartwychwstania – mówił na koniec nabożeństwa kapłan.