Ostatni moment

To jest ostatni moment na wprowadzenie skutecznej polityki rodzinnej w Polsce! – takie słowa padły z ust prezydenta Komorowskiego na ogólnopolskim kongresie dużych rodzin w Krakowie. Dlatego jest to ostatni moment, ponieważ dziś w wieku rozrodczym są dzieci wyżu demograficznego z lat 80. Jeżeli ich rodzin nie wspomożemy na tyle, aby decyzja o posiadaniu dzieci była łatwiejsza, to w następnych pokoleniach tego już się nie odrobi. Czekać nas będzie demograficzna równia pochyła.

Pod względem dzietności Polska znajduje się na trzecim miejscu od końca w Europie. Wyprzedzają nas – w negatywnym sensie – Łotwa oraz Węgry. Współczynnik dzietności na statystyczną kobietę wynosi u nas 1,29, gdy tymczasem warunkiem zastępowalności pokoleń jest 2,1.

Dotychczasowe oderwane od siebie instrumenty polityki rodzinnej (becikowe, urlop macierzyński, ulga podatkowa i karty dużych rodzin) to za mało, aby przynieść demograficzny rezultat. Jeśli nie zostanie stworzony skuteczny system polityki rodzinnej, to w 2050 r. będzie nas tylko 34 mln, czyli o 4,6 mln mniej. A może 32 mln, jeśli odejmiemy tych, co wyemigrowali.

Będziemy też jednym z najstarszych społeczeństw Europy. 100 osób w wieku produkcyjnym za pomocą składek utrzymywać będzie 81 osób starszych. Oznacza to, że realne zarobki spadną co najmniej o jedną trzecią. Ponadto finanse państwa mogą ulec katastrofie poprzez wzrost dotacji do ubezpieczeń.
Polityka rodzinna jest polską racją stanu. Troska o nią musi być wspólnym zadaniem państwa, Kościoła i ludzi dobrej woli. Nadzieje na większe zainteresowanie katolików dobrem rodziny rodzi niedawny Synod Biskupów. Wbrew temu, co mówią media, istotnym problemem nie jest kwestia udzielania komunii św. rozwiedzionym, lecz znalezienie odpowiedzi na pytanie, jak ukazać młodym wartość rodziny – że rodzina płodna i z dużą liczbą dzieci jest najlepszą drogą ku szczęściu i samorealizacji.

Marcin Przeciszewski