Ostrów Wielkopolski: czterech nowych diakonów dla diecezji kaliskiej

Czterech diakonów wyświęcił w konkatedrze w Ostrowie Wielkopolskim bp Łukasz Buzun. Biskup pomocniczy diecezji kaliskiej zwrócił uwagę, że zadaniem diakona jest bycie sługą nadziei. – Nadzieja to nie jest łatwy optymizm, ale dar łaski w realizmie życia – mówił biskup.

W homilii celebrans wskazywał, że posługa diakonatu w Kościele dokonuje się na trzech płaszczyznach: Słowa, Liturgii i Miłości. – W tym wszystkim Pan Jezus pragnie, abyśmy rozwijali autentyczne człowieczeństwo, wrażliwe na biedę drugiego człowieka i wspieranie go w różnych wymiarach – powiedział biskup pomocniczy diecezji kaliskiej.

Akcentował, że diakon to sługa tej nadziei, która związana jest z Chrystusem. – Nadzieja to nie jest łatwy optymizm, ale dar łaski w realizmie życia. Realizm życia mówi nam, że nie ma życia bez radości i smutków, że miłość jest poddawana próbie na drodze cierpienia. Te próby, którym podlegają ci, którzy żyją Ewangelią i ją głoszą są konieczne. W nich uwidacznia się moc krzyża i zmartwychwstania – zaznaczył kaznodzieja.

Podkreślał, że papież Franciszek pisząc o nadziei wskazał na cnoty z nią związane, do których należy odwaga, cierpliwość i wytrwałość. – Papież zwraca uwagę na odwagę w relacjach ludzkich, jako odwagę w mówieniu prawdy. Potrzebna jest też cierpliwość, ponieważ kultura natychmiastowych zaspokojeń, pośpiechu, powierzchowności, brak czasu na spotkania, rozmowy, niecierpliwość rodzi niezadowolenie i zamyka w sobie. Z kolei przez wytrwałość uczymy się współczucia, które jest sercem miłosierdzia – mówił bp Buzun.

W uroczystości uczestniczyli, m.in. ks. dr Waldemar Graczyk, wicerektor seminarium, ojcowie duchowni, moderatorzy, duchowieństwo i krewni diakonów.

Nowo wyświęceni diakoni to: Alan Czerwiński z konkatedry w Ostrowie Wielkopolskim, Kamil Kudrykiewicz z parafii św. Antoniego w Ostrowie Wielkopolskim, Konrad Miluśki z parafii św. Jana Ewangelisty w Koźminku, Jakub Wasiela z parafii św. Józefa w Jankowie Przygodzkim.

Diakoni podkreślają, że decyzję o kapłaństwie podjęli z pomocą łaski Bożej.

– Wszystko zaczęło się od bycia ministrantem. Do tej posługi namówił mnie tata. Co ciekawe, początkowo nie miałem na to większej ochoty, ale z perspektywy czasu mogę śmiało powiedzieć, że od tamtego momentu trwam przy ołtarzu aż do dziś. Z czasem, poprzez codzienne życie parafialne, obserwację kapłanów posługujących w mojej wspólnocie, zaczęło się we mnie coraz wyraźniej kształtować pragnienie pójścia tą drogą. Powołanie nie przyszło nagle, lecz dojrzewało powoli, stopniowo się odsłaniając. Ogromne znaczenie miało dla mnie wsparcie, jakie otrzymałem i wciąż otrzymuję od rodziców, a także całej rodziny i kapłanów z mojej rodzinnej parafii. Ich obecność, rozmowy, a czasem po prostu przykład życia były i wciąż są bardzo umacniające – powiedział diakon Kamil Kudrykiewicz.

– Już jako nastolatek zacząłem odczuwać, że Pan Bóg może mnie do czegoś więcej zapraszać. Byłem ministrantem, potem lektorem, a w parafii angażowałem się w różne grupy duszpasterskie. Coraz bardziej pociągało mnie to, by służyć innym – nie tylko czynem, ale też duchowo. Z czasem przyszedł moment, kiedy trzeba było podjąć decyzję. I choć miałem inne plany, to jednak głos powołania do kapłaństwa był silniejszy. W podejmowaniu decyzji pomógł mi św. Józef, patron mojej rodzinnej parafii. To jego obraz znajduję się w ołtarzu głównym w kościele parafialnym. Przy tym wizerunku św. Józefa służyłem przy ołtarzu jako ministrant, kleryk, to przy tym obrazie zawierzyłem całą swoją drogę prowadzącą do kapłaństwa – zaznaczył diakon Jakub Wasiela.