Oświęcim: uczczono bohaterów i ofiary Powstania Warszawskiego

W 71. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego hołd jego bohaterom i ofiarom oddał dyrektor Państwowego Muzeum Auschwitz -Birkenau dr Piotr M.A. Cywiński. 1 sierpnia złożył on wieniec pod Ścianą Śmierci na dziedzińcu Bloku 11.

W wyniku akcji represyjnych Niemcy deportowali do Auschwitz II-Birkenau ok. 13 tys. mieszkańców Warszawy, wśród nich niemowlęta, dzieci i ludzi w podeszłym wieku. W Auschwitz wyzwolenia doczekało ok. 400 warszawiaków – kobiet, mężczyzn i dzieci.

„Powstanie Warszawskie to nie tylko wielki zryw zbrojny, największy zryw powstańczy całej II wojny światowej. Powstanie to także gehenna dziesiątek tysięcy rodzin”– powiedział dyrektor Cywiński, który sam pochodzi z Warszawy.
Najliczniejsza grupa deportowanych warszawiaków, licząca blisko 6 tys. osób, w tym dzieci i młodzież, trafiła do obozu 12 i 13 sierpnia 1944 r. 4 września przywieziono kolejny transport liczący ponad 3 tys. osób. W następnych dwóch transportach, 13 i 17 września, deportowano prawie 4 tysiące osób.

Do Auschwitz II-Birkenau trafiły zarówno niemowlęta, jak i osoby w podeszłym wieku. Wśród uwięzionych znaleźli się także ludzie innych narodowości, w tym Żydzi, ukrywający się na tak zwanych aryjskich papierach.

Większość więźniów z „transportów warszawskich” przeniesiono po pewnym czasie do obozów w Trzeciej Rzeszy i zatrudniono w przemyśle zbrojeniowym. W styczniu 1945 r. wywieziono do obozów w Berlinie co najmniej 600 warszawianek z dziećmi, w tym także dzieci urodzone w obozie.

Niektórzy z mieszkańców Warszawy zginęli w trakcie „marszów śmierci”, inni doczekali wyzwolenia w obozach w głębi Rzeszy. W Auschwitz wyzwolenia doczekało około warszawiaków – kobiet, mężczyzn i dzieci.

Rzecznik Muzeum, Paweł Sawicki przypomniał, że losy osób deportowanych do Auschwitz po wybuchu Powstania w Warszawie opisują m.in. lekcja internetowa „Z powstańczej Warszawy do Auschwitz”, a także 10. tom serii edukacyjnej „Głosy Pamięci”.