Papabili: kard. Luis Tagle – „azjatycki Franciszek”

Prezentujemy sylwetki kardynałów uważanych przez światowe media za „papabili” – potencjalnych kandydatów na nowego papieża.

Kardynał Louis Antonio Gokim Tagle, do 21 kwietnia 2025 roku pro-prefekt Sekcji ds. podstawowych zagadnień ewangelizacji w świecie Dykasterii ds. Ewangelizacji, wielki kanclerz Papieskiego Uniwersytetu Urbaniana, emerytowany arcybiskup metropolita Manili na Filipinach, urodził się 21 czerwca 1957 roku w Manili.

Dziadek ze strony ojca pochodził z filipińskiej rodziny z klasy wyższej, a jego babcia ze strony matki pochodziła z zamożnej rodziny chińskiej, która wyemigrowała na Filipiny. Ważną rolę w jego formacji odegrali jezuici, ucząc go w seminarium, a następnie na Uniwersytecie Ateneo de Manila, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii.

Święcenia diakonatu przyjął 18 lipca 1981 roku, a kapłańskie 27 lutego 1982 roku. Przez pierwsze trzy lata jako kapłan posługiwał w duszpasterstwie parafialnym i jako ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Imus, którego był później rektorem. Wykładał filozofię i teologię w seminariach Słowa Bożego i św. Karola oraz w Loyola School of Theology.

W 1985 roku został wysłany na Katolicki Uniwersytet Ameryki w Waszyngtonie, aby studiować teologię systematyczną. W 1987 roku uzyskał licencjat kanoniczy z teologii, a w 1991 roku doktorat z wyróżnieniem summa cum laude.

Po powrocie do Imus w 1992 roku ponownie objął urząd rektora seminarium. Był także członkiem Kolegium Konsultorów i Rady Kapłańskiej oraz wikariuszem biskupim ds. zakonnych. W 1998 roku został mianowany proboszczem katedry Matki Bożej z Pilar. W międzyczasie kontynuował nauczanie teologii. Wygłaszał wykłady, prowadził rekolekcje i organizował seminaria aktualizujące dla księży, zakonników i świeckich na Filipinach i za granicą. Brał również udział w działaniach Konferencji Episkopatu i Federacji Konferencji Episkopatu Azji, stając się cenionym prelegentem.

W tym okresie dołączył do komitetu redakcyjnego Instytutu Nauk Religijnych w Bolonii, zaangażowanego w opracowywanie historii Soboru Watykańskiego II. W 1997 roku został mianowany członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej, a w 1998 roku wziął udział jako ekspert w Specjalnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów dla Azji.

22 października 2001 roku został mianowany biskupem Imus, a 12 grudnia tego samego roku przyjął święcenia biskupie. W centrum jego szczególnej uwagi była młodzież i z myślą o niej prowadził cotygodniowe transmisje wideo na temat czytań liturgicznych w Internecie.

13 października 2011 roku został mianowany przez Benedykta XVI arcybiskupem Manili, a na konsystorzu 24 listopada 2012 r. kardynałem.

Franciszek mianował go przewodniczącym delegowanym III Nadzwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów (październik 2014) na temat: „Wyzwania duszpasterskie związane z rodziną w kontekście ewangelizacji” i XIV Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego na temat: „Powołanie i misja rodziny w Kościele i świecie współczesnym” (październik 2015).

W 2015 roku kardynał Tagle został przewodniczącym Caritas Internationalis i został ponownie wybrany na kolejną czteroletnią kadencję w 2019 roku. W listopadzie 2022 roku papież Franciszek „usunął kierownictwo Caritas Internationalis, w tym kardynała Tagle”, jak to określił jeden z portali.

8 grudnia 2019 roku Franciszek mianował go prefektem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. W 2020 roku papież dokooptował go do grona kardynałów-biskupów.

Jest członkiem Dykasterii: ds. Kultury i Edukacji; ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego; ds. Kościołów Wschodnich; ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów; ds. Tekstów Prawnych; ds. Dialogu Międzyreligijnego; ds. Ewangelizacji – Sekcja ds. Fundamentalnych Kwestii Dotyczących Ewangelizacji w Świecie, Administracji dóbr Stolicy Apostolskiej; Komisji Kardynalskiej ds. Nadzoru nad Instytutem Dzieł Religijnych (IOR); Rady Sekcji ds. Stosunków z Państwami i Organizacjami Międzynarodowymi Sekretariatu Stanu.

Określany mianem „azjatyckiego Franciszka”, kardynał Tagle posiada nie tylko cechy podobne do Franciszka i rozległe doświadczenie duszpasterskie i administracyjne, ale także znaczące wykształcenie teologiczne i historyczne. Jest od dawna uważany za potencjalnego następcę papieża Franciszka.

Kard. Tagle często korzystał z ambony, aby reagować na kwestie sprawiedliwości społecznej. Sprzeciwiał się, choć mniej zdecydowanie niż niektórzy z jego współbraci biskupów, filipińskiej ustawie o „zdrowiu reprodukcyjnym”, która wprowadzała politykę antyrodzinną i wymierzoną w świętość życia ludzkiego, a także zdecydowanie wypowiadał się przeciwko aborcji i eutanazji. Jednocześnie sprzeciwia się używaniu „ostrego” lub „surowego” języka przy opisywaniu niektórych grzechów i wierzy, że Kościół musi „uczyć się na nowo” swojego nauczania o miłosierdziu, częściowo z powodu „zmian w wrażliwości kulturowej i społecznej”.

Kardynał Tagle jest znany ze swoich zdolności językowych. Oprócz ojczystego języka tagalskiego, biegle włada angielskim i włoskim, a także zna francuski, koreański, chiński i łacinę. Od zawsze miał świetny kontakt z młodzieżą, podczas spotkań z nią nieraz publicznie śpiewał i wzruszał się, płacząc.

W rozmowie z KAI w 2016 roku przypomniał, że ewangelizacja w Azji ma formę pokornego dialogu. „Najpierw jest dialog życia, dialog świadectwa, a dopiero potem używamy słów, ale tylko jeśli są potrzebne” – wyjaśnił hierarcha. Przypomniał, że „chrześcijaństwo narodziło się w Azji” i jest „jedną z wielkich religii pochodzących z tego kontynentu”. Niestety, w wielu częściach Azji „jest postrzegane jako religia zachodnia”. Dlatego trzeba ponownie odkryć „azjatyckie korzenie chrześcijaństwa”. Cieszył się też, że „był czas, gdy cała reszta świata studiowała teologię uprawianą na sposób europejski”, a „teraz Europa i Ameryka uczą się teologii z perspektywy afrykańskiej i azjatyckiej”. Widział w tym przejaw katolickości Kościoła.