Papieski krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” dla prof. Leszka Mądzika

Papież Franciszek uhonorował profesora Leszka Mądzika krzyżem zasługi „Pro Ecclesia et Pontifice”. Medal ten jest przyznawany na wniosek biskupa diecezjalnego osobie szczególnie zasłużonej dla wspólnoty Kościoła.

To odznaczenie ustanowił w 1888 roku papież Leon XIII. – Cieszę się bardzo, że po raz pierwszy w życiu mogę wręczyć to papieskie odznaczenie prof. Leszkowi Mądzikowi – powiedział Wielki Kanclerz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego abp Stanisław Budzik.

Było to pierwsze w historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego nadanie takiego odznaczenia. – Wyjątkowość tego spotkania polega na tym, że samo odznaczenie jest niecodzienne – mówił ks. prof. Antoni Dębiński, rektor KUL. – Cała nasza wspólnota akademicka jest dumna z tego, że prof. Leszek Mądzik w nazwie swojego teatru niezmiennie wskazuje na skrót oznaczający naszą uczelnię „Scena Plastyczna KUL” – dodał. Rektor powiedział, że mimo wielkiej sławy wybitnego artysty profesor zawsze chętnie wraca do Lublina i to często poprzez KUL.

Laudację wygłosił prof. Stefan Sawicki, wybitny polski teoretyk i historyk literatury, długoletni prorektor KUL. Profesor podkreślił wielokierunkowość działalności Mądzika, która „ma w sobie coś z gestu renesansowego artysty”. Szczególnie zaznaczył współorganizację przez laureata ważnych wydarzeń kulturalnych o charakterze sakralnym. – Jednak przede wszystkim skupia się na tym, co jest jego dziełem pierwszym i głównym. Na teatrze plastycznym – mówił prof. Sawicki. Przypomniał również związek laureata z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, gdzie powstała „Scena Plastyczna KUL”. Były to trudne czasy PRL-u i wymagały niemałej pomocy ze strony uniwersytetu. – Teraz jest jego bardzo oryginalną, cenną agendą i skuteczną reklamą – stwierdził.

Prelegent zwrócił uwagę, że teatr plastyczny Leszka Mądzika zawsze miał wymowę sakralną, szczególnie o charakterze egzystencjalnym. – Teatr laureata przenika wychylenie ku świętej przestrzeni życia. W jego spektaklach czujemy szept mistyki św. Jana od Krzyża i Teresy z Avila – mówił prof. Sawicki. Charakter motywiki teatru Mądzika wyznacza „chrześcijańska wrażliwość szukająca odpowiedzi na trudne pytania egzystencjalne”. Podkreślił, że artysta w swoich pracach nie odwołuje się bezpośrednio do tematyki religijnej, ale „przez wieloznaczeniowość środków wyrazu przekracza horyzontalny wymiar rzeczywistości i ewokuje w wertykalną, duchową, eschatologiczną głębię”.

Kończąc laudację, prof. Sawicki mocno zaakcentował, że pomimo wielkiej sławy i wielu sukcesów prof. Mądzik pozostał „dawnym Leszkiem, naturalnym w swej prostocie w stosunku do ludzi i zachowującym wierność wobec swojej rodziny, uniwersytetu i Kościoła”. – To wyróżnienie, w 45-lecie istnienia „Sceny Plastycznej KUL”, jest przede wszystkim wyrazem wysokiej oceny wobec działalności twórczej, która okazuje się bliska nawet ludziom dalekim od chrześcijaństwa – dodał.

Odznaczenie laureatowi wręczył Wielki Kanclerz KUL, abp Stanisław Budzik. – Cieszę się bardzo, że po raz pierwszy w życiu mogę wręczyć to papieskie odznaczenie – powiedział metropolita lubelski. Stwierdził, że prof. Mądzik ma trwałe miejsce w historii teatru i plastyki. – Teatr bez słów ma nam bardzo wiele do powiedzenia. Przecież istnieją dziedziny ludzkiej rzeczywistości , które się nie poddają słowu – mówił arcybiskup. Zaznaczył, że teatr w takim kształcie nie mógłby się narodzić na innej uczelni niż na KUL.
W momencie wręczenia prof. Leszkowi Mądzikowi odznaczenia „Pro Ecclesia et Pontifice” wszyscy zebrani na uroczystości goście powstali i długimi owacjami wyrazili swoją wdzięczność za twórczość profesora.

Prof. Leszek Mądzik w swoim przemówieniu powiedział, że „wyraża wdzięczność wszystkim tym, którzy byli obecni w jego życiu i pomagali mu w jego twórczości”. Mówiąc o swojej twórczości rozpatrywał ją personalnie, jako spotkanie z drugim człowiekiem. – Można spotkać się z drugim człowiekiem bez słów, wejść do jego wnętrza tylko za pomocą obrazu, który mówi, że czas nieuchronnie ucieka – mówił prof. Mądzik.

Charakteryzując swój teatr, stwierdził, że jest on teatrem emocji, który na uczuciach buduje swoją dramaturgię. KUL był miejscem, w którym bez problemu tworzył się teatr. – Myślę, że każdy spektakl dał mi takie zawierzenie, że silnym momentem dramaturgicznym jest mrok, noc, ciemność i czerń – mówił o charakterze swojej twórczości. Doprecyzował, że w tej ciemności miał większą szansę intymnego spotkania z widzem i by zwrócić jego uwagę tylko na to, co pragnął mu pokazać.

Laureat podziękował za inspirację w pracy prof. Stefanowi Sawickiemu, którego nazwał „dobrym aniołem stróżem”. – Gdyby nie on, to ja bym dzisiaj tutaj z państwem nie był – mówił ze wzruszeniem. – Jego osoba, inspiracja i nadzieja, były mi bardzo pomocne w tym, co robię w teatrze – dodał. Na koniec podziękował swojej rodzinie. – Nie wiem czy jestem typowym przykładem twórcy i artysty, ale rodzina jest dla mnie bardzo ważna. To jest ten cudowny komfort, który pozwala mi czuć się bezpiecznie – zakończył.

Prof. Leszek Mądzik jest scenografem, reżyserem, malarzem, fotografem, dyrektorem teatru, profesorem uniwersyteckim, a przede wszystkim osobą zasłużona dla Kościoła lubelskiego. Od początku swej pracy artystycznej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. W 1966 r. rozpoczął studia na historii sztuki, a już rok później zaczęła się jego przygoda z teatrem. Na początku został scenografem w Teatrze Akademickim, ale już w roku 1969 r. rozpoczął pracę nad własnym, autorskim teatrem – Sceną Plastyczną KUL. Pierwszy spektakl nowego teatru, według jego scenariusza i w jego reżyserii, zostaje wystawiony wiosną 1970 r. Nosił tytuł „Ecce Homo”. Do dziś powstało ponad 20 sztuk w reżyserii i scenografii Leszka Mądzika. Teatr profesora z sukcesami gościł już na scenach w wielu krajach Europy, Azji i Ameryki. Profesor otrzymywał też nagrody za twórczość plastyczną.