Papież Franciszek wyjaśnia znaczenie „katolickości” i „apostolskości” Kościoła

– Przynależność do Kościoła będącego katolickim i apostolskim oznacza branie sobie do serca zbawienia całej ludzkości, wrażliwość na los naszych braci w wierze, solidarność z nimi, a także świadomość, że nasza wiara jest zakotwiczona w przepowiadaniu i świadectwie samych apostołów Jezusa. Oznacza poczucie się posłanymi w jedności z następcami apostołów, by głosić z sercem napełnionym radością Chrystusa i Jego miłość do całej ludzkości” – powiedział papież Franciszek podczas audiencji ogólnej w Watykanie. Według danych Prefektury Domu Papieskiego na placu św. Piotra zebrało się ok. 20 tys. wiernych.

W swojej katechezie Franciszek zaznaczył, że wypowiadane w naszym wyznaniu wiary w odniesieniu do Kościoła określenie „katolicki” oznacza „powszechny”, jest obecny na całej ziemi i uczy wszystkiego, co jest konieczne do zbawienia. Mówi on wszystkimi językami, by głosić wszystkim Dobrą Nowinę zbawienia i Bożej miłości. „Kościół od chwili swych narodzin jest katolicki, «symfoniczny» i nie może być inny jak katolicki, nastawiony na ewangelizację i spotkanie ze wszystkimi” – stwierdził papież.

Wyjaśniając natomiast określenie Kościoła jako „apostolski” Ojciec Święty zaznaczył, że będąc zbudowanym na apostołach kontynuuje on ich dzieło, niosą wszystkim orędzie Ewangelii. Zaznaczył, że wypływa to z wydarzenia Pięćdziesiątnicy, bowiem Duch Święty przezwycięża pokusę zamknięcia się w sobie i prowadzi nas „na spotkanie z braćmi, także tymi w każdym sensie najbardziej odległymi, aby mogli dzielić z nami miłość, pokój, radość, jakie Zmartwychwstały Pan zostawił nam w darze”.

Tak więc przynależność do Kościoła będącego katolickim i apostolskim oznacza branie sobie do serca zbawienia całej ludzkości, wrażliwość na los naszych braci w wierze, solidarność z nimi a także świadomość, że nasza wiara jest zakotwiczona w przepowiadaniu i świadectwie samych apostołów Jezusa. Oznacza poczucie się „posłanymi w jedności z następcami apostołów, by głosić z sercem napełnionym radością Chrystusa i Jego miłość do całej ludzkości” – powiedział papież.

Następnie Franciszek zauważył, że wielu misjonarzy i misjonarek podejmuje heroiczne dzieło głoszenia Ewangelii w innych krajach, i na innych kontynentach. Opuścili oni wszystko, aby głosić Jezusa. „Dziękujmy Panu, bo nasz Kościół ma tak wielu misjonarzy, miał ich tak wielu i potrzebuje ich jeszcze więcej! Dziękujmy za to Panu! Może wśród wielu obecnych tutaj młodych, chłopców i dziewcząt, ktoś pragnie zostać misjonarzem. To piękne: nieść Ewangelię Jezusa. Niech będą mężni!” – zachęcił Ojciec Święty.

Na zakończenie zaznaczył, że odzwierciedlanie tej katolickości i apostolskości Kościoła jest wyzwaniem stojącym przed każdą wspólnotą i każdą osobą ochrzczoną.

Papieska katecheza:

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry,

W tym tygodniu kontynuujemy nasze rozważania o Kościele. Gdy wyznajemy naszą wiarę, to mówimy, że Kościół jest „katolicki” i „apostolski”. Cóż jednak w istocie oznaczają te dwie cechy charakterystyczne Kościoła? Jaką wartość mają one dla wspólnot chrześcijańskich i dla każdego z nas?

1. „Katolicki” oznacza powszechny. Pełną i jasną definicję daje nam jeden z Ojców Kościoła, Kościoła pierwszych wieków – św. Cyryl Jerozolimski, stwierdzając: „Kościół zawsze zwie się «powszechnym» bo rozszerzył po całym okręgu ziemskim, od jednego końca do drugiego, bo uczy bez przerwy wszystkiego, co człowiek winien wiedzieć o rzeczach widzialnych i niewidzialnych” (Katecheza XVIII, 23).

Wyraźnym znakiem katolickości Kościoła jest to, że mówi on wszystkimi językami. A jest to wyłącznie skutkiem Pięćdziesiątnicy (por. Dz 2,1-13): to bowiem Duch Święty uzdolnił apostołów i cały Kościół do głoszenia wszystkim, aż po krańce ziemi Dobrej Nowiny zbawienia i Bożej miłości. Taki Kościół od chwili swych narodzin jest katolicki, „symfoniczny” i nie może być inny jak katolicki, nastawiony na ewangelizację i spotkanie ze wszystkimi. Słowo Boże jest dziś czytane we wszystkich językach, wszyscy mają Ewangelię w swoim języku ojczystym, aby ją czytać. Powracam do tego samego: zawsze warto nosić ze sobą małą Ewangelię, w kieszeni, w torbie i czytać jej fragment w ciągu dnia. To jest dla nas dobre. Ewangelia głoszona jest we wszystkich językach, aby Kościół, przepowiadanie Jezusa Chrystusa, Odkupiciela, były na całym świecie. Dlatego też mówimy, że Kościół jest katolicki, ponieważ jest powszechny.

2. Jeśli Kościół od chwili swych narodzin jest katolicki, oznacza to, że został zrodzony jako „wyruszający w drogę”, misyjny. Gdyby apostołowie pozostali w Wieczerniku, bez wyjścia na głoszenie Ewangelii, Kościół byłby tylko Kościołem tego ludu, tego miasta, Wieczernika. Ale wszyscy wyszli w świat, od chwili narodzin Kościoła, od chwili Zesłania Ducha Świętego. I dlatego Kościół narodził się jako „wyruszający w drogę”, misyjny. To właśnie wyrażamy określając go jako apostolski, ponieważ Apostoł to ten, który niesie Dobrą Nowinę o zmartwychwstaniu Jezusa. Termin ten przypomina nam, że Kościół, zbudowany na apostołach, kontynuując ich dzieło jest posłany, by zanieść wszystkim ludziom orędzie Ewangelii, wraz ze znakami czułości i mocy Boga. Bowiem to apostołowie wyszli i utworzyli nowe Kościoły, wyświęcili nowych biskupów i to na całym świecie, nieustannie. Dzisiaj kontynuujemy dzieło tej grupy apostołów, którzy otrzymali Ducha Świętego a następnie wyszli by głosić. Również i to wypływa z wydarzenia Pięćdziesiątnicy: to w istocie Duch Święty pokonuje wszelkie opory, przezwycięża pokusę zamknięcia się w sobie, wśród niewielu wybranych i uważania siebie za jedynych adresatów Bożego błogosławieństwa. Jeśli czyni to jakaś grupa chrześcijan – „My jesteśmy wybranymi, tylko my” – to w końcu umiera. Najpierw umierają na duszy, a później umrą na ciele, bo nie mają życia, są niezdolni do rodzenia życia – innych ludzi, innych narodów – nie są apostolscy. To właśnie Duch Święty prowadzi nas na spotkanie braci, także tych najbardziej odległych pod każdym względem, aby mogli dzielić z nami miłość, pokój, radość jakie pozostawił nam w darze Zmartwychwstały Pan. To Duch Święty prowadzi nas na spotkanie z braćmi, także tymi w każdym sensie najbardziej odległymi, aby mogli dzielić z nami miłość, pokój, radość, jakie Zmartwychwstały Pan zostawił nam w darze.

3. Co dla naszych wspólnot i każdego z nas oznacza przynależność do Kościoła będącego katolickim i apostolskim? Przede wszystkim oznacza branie sobie do serca zbawienia całej ludzkości, nie bycie obojętnym czy też odczuwającym obcość wobec losu wielu naszych braci, ale bycie otwartymi i solidarnymi względem nich. Oznacza ponadto poczucie pełni, dopełniania się, harmonii życia chrześcijańskiego, zawsze odrzucając stanowiska stronnicze, jednostronne zamykające nas w sobie samych.

Przynależność do Kościoła apostolskiego oznacza świadomość, że nasza wiara jest zakotwiczona w przepowiadaniu i świadectwie samych apostołów Jezusa. Jest zakorzeniona w długim łańcuchu, który od nich ma swój początek. Oznacza to więc poczucie się nieustannie wysłanymi, posłanymi w jedności z następcami apostołów, by głosić z sercem napełnionym radością Chrystusa i Jego miłość do całej ludzkości.

W tym miejscu chciałbym przypomnieć heroiczne życie jakże wielu misjonarzy i misjonarek, którzy opuścili swą ojczyznę, by udać się na głoszenie Ewangelii w innych krajach i na innych kontynentach. Pewien brazylijski kardynał, który sporo pracuje w Amazonii, powiedział mi kiedyś, że kiedy udaje się do jakiegoś miejsca w Amazonii, do jakiegoś miasta, zawsze idzie na cmentarz, na groby tych misjonarzy, apostołów: kapłanów, braci zakonnych, sióstr, którzy przybyli by głosić Ewangelię. Myśli, że wszyscy oni mogą być teraz kanonizowani: opuścili wszystko, aby głosić Jezusa. Dziękujmy Panu, bo nasz Kościół ma tak wielu misjonarzy, miał ich tak wielu i potrzebuje ich jeszcze więcej! Dziękujmy za to Panu! Może wśród wielu obecnych tutaj młodych, chłopców i dziewcząt, ktoś pragnie zostać misjonarzem. To piękne: nieść Ewangelię Jezusa. Niech będą mężni!

Prośmy więc Pana, by odnowił w nas dar Ducha Świętego, żeby każda wspólnota chrześcijańska i każdy ochrzczony był wyrazem świętej matki Kościoła, katolickiego i apostolskiego. Dziękuję.

***

Na zakończenie audiencji papież Franciszek poprosił wiernych o modlitwę w intencji jego niedzielnej podróży do Albanii.

„W najbliższą niedzielę, z Bożą pomocą, udam się do Albanii. Postanowiłem odwiedzić ten kraj, bo tak bardzo ucierpiał z powodu straszliwego reżimu ateistycznego a teraz realizuje pokojowe współżycie różnych istniejących tam grup religijnych. Już teraz serdecznie pozdrawiam naród albański i dziękuję za przygotowanie tej wizyty. Proszę wszystkich, by mi towarzyszyli w modlitwie, przez wstawiennictwo Matki Bożej Dobrej Rady. Dziękuję” – powiedział Ojciec Święty.

***

Do naśladowania swego patrona, św. Stanisława Kostki, jezuity zachęcił polską młodzież papież Franciszek podczas audiencji ogólnej w Watykanie. Podkreślił szczególnie aktualność jego posłuszeństwa wobec głosu powołania, pragnienie świętości i wierność ideałom.

„Pozdrawiam serdecznie przybyłych na audiencję Polaków. Jutro w Polsce obchodzi się liturgiczne Wspomnienie Świętego Stanisława Kostki – jezuity, Patrona Młodzieży. Jego zdecydowane pójście w młodym wieku za głosem powołania, pragnienie świętości i wierność ideałom są wymownym znakiem także dla młodych naszego czasu. Niech będzie on dla was wszystkich a zwłaszcza dla młodzieży szczególnym wzorem, byście w swoim życiu z odwagą bronili najwyższych wartości. Wam tu obecnym i waszym Bliskim z serca błogosławię” – powiedział papież pozdrawiając Polaków.

Wcześniej papieską katechezę streścił ks. prałat Sławomir Nasiorowski z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej: „W dzisiejszej katechezie Ojciec Święty przypomniał nam, że Kościół jest „katolicki” i „apostolski”. Katolicki, to znaczy powszechny. Św. Cyryl Jerozolimski, Ojciec Kościoła stwierdza: Kościół zwie się «powszechnym» bo rozszerzył się po całym okręgu ziemskim, uczy bez przerwy wszystkiego, co człowiek winien wiedzieć o rzeczach widzialnych i niewidzialnych (por. Katecheza XVIII, 23). Znakiem powszechności jest to, że Kościół głosi Dobrą Nowinę o zbawieniu wszystkim, wieloma językami, do czego uzdolnił go Duch Święty w Dniu Pięćdziesiątnicy. Kościół jako katolicki jest również apostolski, to znaczy misyjny. Nie ogranicza się do niewielu wybranych, lecz jest posłany, by głosić Ewangelię w każdym miejscu świata. Wychodzi na spotkanie braci, także tych w szerokim rozumieniu najbardziej oddalonych, by dzielić z nimi miłość, pokój, radość, jakie wszystkim w darze zostawił Chrystus Zmartwychwstały. Przynależność do Kościoła, oznacza i powinna oznaczać dla każdego potrzebę włączenia się w przekaz zbawczego orędzia, wrażliwość na los braci, otwieranie się na ich problemy, solidaryzowanie się z nimi i świadczenie im pomocy. Miejmy więc poczucie owego posłania w łączności z następcami Apostołów, by z radością głosić Chrystusa i Jego miłość do całej ludzkości.”