Zmiany w liturgii – wspomnienie MB Loretańskiej w kalendarzu rzymskim

Ojciec Święty polecił, by przypadające 10 grudnia wspomnienie dowolne Matki Bożej Loretańskiej wpisano do kalendarza rzymskiego – wynika z opublikowanego dzisiaj dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

W dekrecie podpisanym przez prefekta tej dykasterii, kard. Roberta Saraha oraz jej sekretarza, abp Arthura Roche podkreślono rolę sanktuarium w Loreto dla rozwoju wiary w Słowo, które stało się ciałem. Wyrażono przekonanie, że celebracja wspomnienia dowolnego Matki Bożej Loretańskiej dopomoże zwłaszcza rodzinom, młodzieży oraz zakonnicom i zakonnikom w naśladowaniu cnót Dziewicy Maryi.

Nowe wspomnienie powinno zatem pojawić się we wszystkich kalendarzach i księgach liturgicznych, by można było sprawować Mszę św. oraz liturgię godzin – czytamy w dekrecie. Zaznaczono, że tłumaczenia tekstów liturgicznych, zaaprobowane przez poszczególne konferencje episkopatów zostaną opublikowane po ich zatwierdzeniu przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

W Loreto – niewielkim miasteczku w środkowych Włoszech – znajduje się największe włoskie sanktuarium maryjne, odwiedzane rocznie przez ok. 4 mln osób. Główną jego relikwią jest Święty Dom, nazywany też Domkiem matki Bożej. Jest to kamienny budynek o wymiarach 8,5 m x 3,8 m x 4,1 m, z drzwiami po stronie północnej i parą drzwi od strony południowej oraz oknem po zachodniej. Na zewnątrz ściany pokrywają marmurowe płaskorzeźby, przedstawiające sceny z życia Maryi, nawiązujące nie tylko do Ewangelii, ale także do apokryfów oraz wizerunki proroków starotestamentalnych. Wewnątrz budynku znajduje się właściwy Domek i rzeźba przedstawiającą tzw. Madonnę z Loreto.

Piękna, średniowieczna tradycja głosi, że jest to część domu z Nazaretu, w którym Maryja urodziła się a następnie poczęła i wychowała Pana Jezusa. Po jego Wniebowstąpieniu dom stał się kościołem. Gdy w VIII wieku ziemie te zajęli muzułmanie, początkowo obiekt był niezagrożony. Sytuacja pogorszyła się w XII i XIII w., po wyprawach krzyżowych, a zwłaszcza po ostatecznym wyparciu chrześcijan z tych obszarów. Powstało wówczas duże i realne niebezpieczeństwo zniszczenia bądź co najmniej zbezczeszczenia tego miejsca przez panujących tam wówczas Mameluków egipskich, toteż aby do tego nie dopuścić, na początku maja 1291 aniołowie w sposób cudowny przenieśli Domek Maryi do Italii.

Pierwsze „lądowanie” nastąpiło 10 maja tegoż roku w Trsacie (dzisiejsza Chorwacja, dzielnica Rijeki; po włosku Tersatto). Ale tamtejsi mieszkańcy, wśród których było wielu złodziejów i rzezimieszków, nie docenili wagi i znaczenia Domku, toteż aniołowie po 3 latach i 7 miesiącach jeszcze raz podjęli się zadania transportu, przenosząc go na drugi brzeg Adriatyku i umieszczając bezcenną relikwię w okolicach dzisiejszej Ankony. Dziś wznosi się tam kościół Matki Bożej Wyzwolicielki z Posatory. Stamtąd po dalszych 9 miesiącach wysłannicy nieba przenieśli dawne mieszkanie Maryi w pobliże Porto Recanati, gdzie znajdował się lasek, należący do miejscowej szlachcianki o imieniu Loreta. Później pątnicy mówili, że idą do „Madonny Lorety” i od tego ma się wywodzić dzisiejsza nazwa tego miejsca.