Psalm 92, opowiadający o Bogu, który karze bezbożnego i nagradza pobożnego, był przedmiotem katechezy Jana Pawła II podczas środowej audiencji generalnej 12 czerwca.

Papież kontynuował w ten sposób cykl nauk o modlitwie Kościoła słowami Liturgii Godzin.
Po katechezie wygłoszonej jak zawsze po włosku Ojciec Świętych pozdrowił pielgrzymów w ich językach; mówił po francusku, angielsku, niemiecku, holendersku, słowacku, chorwacku i węgiersku. Pozdrowił również Polaków, życząc im, „w miesiącu czerwcu, miesiącu Najświętszego Serca Pana Jezusa, serdecznej miłości, która od tego serca bierze początek. Miłości, która prowadzi człowieka do Boga”.
Centralną postacią Psalmu 92 jest majestatyczna i potężna postać Boga Najwyższego, wokół którego rozwija się harmonijny i pełen spokoju świat – mówił w katechezie Papież. Dodał, że jest tu również mowa o sprawiedliwym i bezbożnym, zestawionych porównawczo, aby jeszcze bardziej uwypuklić losy każdego z nich.
Bezbożny wzrasta jak roślina, rozkwita, ale „aby pójść na wieczną zagładę”, gdyż jego dusza i serce są zajęte przez głębokie zło i zaślepienie: wydaje mu się, że może się srożyć bez pohamowanie, gdyż uważa, że Boga nie ma. Tymczasem sprawiedliwy zwraca się ku niebu, mocny i wyniosły jak cedr Libanu, „zasadzony w domu Pańskim” pozostaje w mocnym związku z Bogiem, który ustanawia w nim swe mieszkanie – mówił dalej Ojciec Święty.
Psalm wysławia ufność w Bogu, będącym źródłem prawdy i pokoju, nawet jeśli pozornie bezbożny cieszy się powodzeniem, ale to właśnie pokój Boży pozostaje nienaruszony i przynosi owoce nawet w starości – podkreślił Papież.
_Pełny tekst papieskiego rozważania ukaże się w następnym numerze „Wiadomości KAI”_

Hymn dziękczynny ocalonego ludu żydowskiego za odbudowaną Jerozolimę, zawarty w Psalmie 147. był przedmiotem katechezy Jana Pawła II podczas środowej audiencji ogólnej.

Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego w zeszłym roku cyklu o modlitwie Kościoła słowami Liturgii Godzin.
Psalm 147. wielbi przede wszystkim Pana za Jego działalność na rzecz Jerozolimy, której „umacnia zawory bram (…) i błogosławi synom twoim w tobie” – powiedział Papież. Przypomniał, że Bóg „umacnia zawory bram” Miasta Świętego, daje mu pokój i pomyślność, nasyca jego mieszkańców „najlepszą pszenicą”. Następnie Psalm opiewa Boga Stwórcę, który zsyła swoje Słowo na ziemię, „daje śnieg niby wełnę a szron jak popiół rozsiewa”.
Tak więc hymn ten *ukazuje Boga* w dziele stworzenia, ale także a nawet przede wszystkim *działającego w historii przez lud, którego wybrał* i który ma obowiązek świadczyć o Nim przed całą ludzkością – podkreślił Ojciec Święty. Dodał, że *Psalm ten mówi nam o dwóch objawieniach*: jednym, otwartym na wszystkich i drugim, przeznaczonym dla narodu wybranego, który ma o Nim świadczyć, a jednocześnie o jednym tylko Słowie, przez które Bóg wszystko stworzył i które dla nas stało się ciałem, wkraczając w dzieje i rozbijając swój namiot wśród nas.
Po wygłoszeniu katechezy i streszczeniu jej w kilku językach Ojciec Święty pozdrowił pielgrzymów z całego świata trzynastoma językami, w tym – po polsku – swoich rodaków. „Wszystkim życzę, ażeby miesiąc czerwiec upłynął na wielkiej czci i miłości do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!” – powiedział do zgromadzonych na Placu św. Piotra Polaków, wśród których znaleźli się m.in. biskupi Zbigniew Kiernikowski z Siedlec i Jan Ozga z Kamerunu.