Drukuj Powrót do artykułu

Papież o „Wielkiej Apokalipsie Izajasza”

02 października 2002 | 17:09 | ml //ad Ⓒ Ⓟ

Hymn po zwycięstwie, określany przez biblistów jako „wielka apokalipsa Izajasza”, był tematem głównej katechezy Ojca Świętego podczas środowej audiencji generalnej.

Papież kontynuował w ten sposób cykl nauczania na temat Psalmów i kantyków zawartych w porannych Laudesach. Komentowany dziś tekst pochodzi z Księgi Izajasza 26, 1-2.4.7.9.
Podajemy pełny tekst katechezy:
*1.* W Księdze proroka Izajasza spotykają się różne głosy, rozłożone na przestrzeni czasu, a wszystkie opatrzone imieniem i inspiracją tego wielkiego świadka Słowa Bożego, który żył w ósmym wieku przed Chrystusem.
W tym ciekawym zwoju proroctw, który również Jezus rozwijał i czytał w synagodze swej miejscowości, w Nazarecie (por. Łk 4,17-19), znajduje się ciąg rozdziałów, od 24 do 27, zazwyczaj określanych przez naukowców jako _wielka apokalipsa Izajasza_. W rozdziałach 34-35 istnieje też druga, mniejsza. Na tym opisie lat, częstokroć pełnych żarliwości i bogatym w symbole, rysuje się intensywny poetycki opis sądu Bożego nad historią i opiewane jest oczekiwanie zbawienia przez sprawiedliwych.
*2.* Często, jak ma to miejsce w Apokalipsie św. Jana, przeciwstawia się sobie dwa miasta: miasto zbuntowane, którego wcieleniem było kilka ośrodków tamtej epoki, oraz miasto święte, w którym gromadzą się wierni.
Otóż kantyk, który słyszeliśmy przed chwilą, i który pochodzi z rozdziału 26. Izajasza, jest właśnie taką radosną celebracją miasta zbawienia. Stoi ono mocne i radosne, ponieważ sam Pan położył jego fundamenty i wzniósł mury obronne, czyniąc z niego mieszkanie bezpieczne i spokojne (por. w. 1). Teraz otwiera jego bramy, by przyjąć lud sprawiedliwych (por. w. 2), który zdaje się powtarzać słowa Psalmisty, powiadającego na progu świątyni Syjonu: _Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości: chcę wejść i złożyć dzięki Panu. Oto jest brama Pana, przez nią wejdą sprawiedliwi_ (Ps 118,19-20).
*3.* Ten, kto wchodzi do miasta zbawienia, musi spełniać podstawowy warunek: _charakter stateczny… bo Tobie zaufał_ (por. Iż 26,3-4). To wiara w Boga, wiara solidna, oparta na Nim, który jest _wiekuistą Skałą_ (w. 4).
To zaufanie, zawarte już w źródle hebrajskiego słowa _amen_, synteza wyznania wiary w Pana, który – jak śpiewał król Dawid – jest _ostoją moją i twierdzą, na którą się chronię, tarczą moją, mocą zbawienia mego i moją obroną_ (Ps 18,2-3; por. 2 Sam 22,2-3).
Darem, jakim Bóg obdarza wiernych, jest pokój (por. Iz 26,3), dar wybitnie mesjanistyczny, będący syntezą życia w sprawiedliwości, w wolności i w radości jedności.
*4.* Dar ten z naciskiem podkreśla także końcowy werset kantyku Izajasza: „Panie, użyczysz nam pokoju, bo i wszystkie nasze dzieła Tyś nam zdziałał” (w. 12). Ten właśnie werset zwrócił uwagę Ojców Kościoła: w obietnicy pokoju dopatrzyli się oni słów Chrystusa, które miały zabrzmieć kilka wieków później: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam” (J 14,27).
W swym Komentarzu do Ewangelii św. Jana święty Cyryl Aleksandryjski przypomina, że ofiarowując pokój Jezus daje swego Ducha. Nie osieroca nas więc, ale poprzez Ducha pozostaje z nami, co św. Cyryl komentuje: prorok „prosi o Ducha Bożego, za sprawą którego dopuszczeni zostaliśmy do przyjaźni z Bogiem Ojcem, my, którzy wcześniej byliśmy daleko od Niego z powodu grzechu, jaki w nas panował”. Komentarz zamienia się następnie w modlitwę: „Daj nam pokój, Panie. Wówczas przyznamy, że mamy już wszystko, i zobaczymy, że niczego nie brakuje temu, kto otrzymał pełnię Chrystusa. Istnieje bowiem pełnia wszelkich dóbr, gdy Bóg mieszka w nas przez Ducha (por. Kol 1, 19)” (vol. III, Rzym 1994, s. 165).
*5.* Spójrzmy po raz ostatni na tekst Izajasza. Przynosi on refleksję na temat _ścieżki sprawiedliwego_ (por. w. 7) oraz oświadczenie o przylgnięciu do sprawiedliwych decyzji Boga (por. ww. 8-9). Dominującym obrazem jest klasyczny dla Biblii obraz drogi, jak już powiedział Ozeasz, prorok nieco wcześniejszy od Izajasza: „Któż jest tak mądry, aby to pojął… Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy” (14, 10).
W kantyku Izajasza jest jeszcze jeden element, który okazuje się niezwykle sugestywny także w liturgii Laudesów. Mamy tu bowiem nawiązanie do świtu, wyczekiwanego po nocy strawionej na szukaniu Boga: „Dusza moja pożąda Ciebie w nocy, duch mój – poszukuje Cię w mym wnętrzu” (26,9).
I właśnie na progu dnia, kiedy zaczyna się praca i na ulicach miasta tętni już codzienne życie, wierny musi na nowo podjąć marsz „na ścieżce Twoich sądów, o Panie” (w. 8), pokładając ufność w Nim i w Jego Słowie, które jest jedynym źródłem pokoju.
Pojawiają się więc na jego ustach słowa Psalmisty, który od brzasku wyznaje swą wiarę: „Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza… Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia” (Ps 63, 2.4). Pokrzepiony na duchu może rozpocząć nowy dzień.

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej.
Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy m.in. w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności.