Papież otrzymał medal Schumana

Papież Jan Paweł II otrzymał medal Roberta Schumana. Wręczył go Ojcu Świętemu przewodniczący frakcji chrześcijańsko-demokratycznej EVP w Parlamencie Europejskim, Hans-Gert Pöttering.

Pöttering podziękował papieżowi za rolę, jaką odegrał w jednoczeniu kontynentu europejskiego w pokoju i wolności. Ponadto przypomniał o wsparciu Jana Pawła II dla ruchu „Solidarność”, bez którego „nie byłoby możliwe ani załamanie się komunizmu, ani też jednoczenie Europy w pokoju i wolności”.
Medalem Roberta Schumana EVP wyróżnia „wybitne osobistości europejskie i ich rolę w procesie integracji naszego kontynentu”.
*Hans-Georg Pöttering* przebywa od niedzieli w Watykanie. Powodem jego trzydniowej wizyty są rozmowy na temat dialogu między kulturami i religiami. Europejski polityk spotkał się m.in. z watykańskim „ministrem spraw zagranicznych” abp. Giovannim Lajolo, a także z kardynałami Jean-Louisem Tauranem, Renato Martino i Paulem Poupardem oraz z przewodniczącym Konferencji Biskupów Włoskich, kard. Camillo Ruinim.
W rozmowach poruszono m.in. takie tematy, jak prawa człowieka i problematyka uchodźców, chrześcijańskie korzenie Europy, dialog z islamem i Kościołami prawosławnymi, współpraca Europy z regionem Morza Śródziemnego oraz aktualne problemy w Parlamencie Europejskim.
*Robert Schuman* urodził się 29 czerwca 1886 roku w Luksemburgu, w rodzinie pochodzącej z Lotaryngii. Do szkoły uczęszczał w niemieckim wówczas Metzu. Studiował prawo w Bonn, Monachium, Berlinie i Strasburgu, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk prawnych. Po studiach osiedlił się w Metzu, gdzie prowadził praktykę prawniczą i działał jako świecki katolik. W czasie pierwszej wojny światowej znalazł się jako rezerwista w niemieckim batalionie pracy, do 1918 roku bowiem był obywatelem niemieckim. „Luksemburczyk z urodzenia, wykształcony w Niemczech, rzymski katolik z przekonania i Francuz z serca” – zwykł mawiać o sobie.
Jako minister spraw zagranicznych Francji Robert Schuman przedstawił propozycję stworzenia pierwszej wspólnoty europejskiej, późniejszej Wspólnoty Węgla i Stali (tzw. Plan Schumana z 9 maja 1950 roku), uważany za kamień węgielny Unii Europejskiej. W 1951 roku, w niespełna rok po wystąpieniu Schumana, Niemcy, Francja, Włochy i kraje Beneluxu podpisały układ powołujący do życia Wspólnotę Węgla i Stali (Montanunion). Jej kontynuacją była założona w 1957 roku Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG), która następnie przekształciła się we Wspólnotę Europejską, a w 1992 roku w Unię Europejską (UE). – To trwały wzór dla wszystkich odpowiedzialnych za budowę Europy, powiedział o nim Ojciec Święty na forum Parlamentu Europejskiego w Strasburgu w październiku 1988 r.