Papież w niedzielę udaje się do Loreto

Jan Paweł II udaje się 5 września z krótką pielgrzymką do sanktuarium maryjnego w Loreto nad Adriatykiem. Najważniejszym punktem tej 144. podróży papieża na terenie Włoch będzie beatyfikacja trojga sług Bożych związanych z Akcją Katolicką.

Ojciec Święty przybędzie do Loreto ok. godz. 9.30. Pół godziny później na błoniach Montorso rozpocznie się Msza św., w czasie której papież dokona beatyfikacji trojga sług Bożych: hiszpańskiego lekarza i księdza Pedro Tarres y Claret (1905-50) oraz dwojga włoskich świeckich działaczy Akcji Katolickiej – Alberta Mervellego (1918-1946) i Piny Suriano (1915-1950). Uroczystość zakończy w południe modlitwa maryjna „Anioł Pański”.

Po Mszy św. Papież zje obiad w centrum młodzieżowym im. Jana Pawła II, gdzie będzie odpoczywać do godz. 17.00. O tej godzinie przewidziano odlot helikopterem do Castel Gandolfo.

Oczekuje się, że w ramach narodowej pielgrzymki Włoskiej Akcji Katolickiej (AC) do sanktuarium przybędzie ok. 100 tys. wiernych. Mszę z papieżem będzie koncelebrować 177 kardynałów i biskupów oraz 1,5 tys. księży.

*Beatyfikacja w Loreto* będzie trzecią w tym roku, a pierwszą poza Rzymem i 146. od początku pontyfikatu. Podczas dotychczasowych obrzędów tego rodzaju Jan Paweł II wyniósł na ołtarze 1330 błogosławionych, w tym 1031 męczenników i 299 wyznawców. Na 3 października br. zapowiedziana jest jeszcze jedna beatyfikacja, podczas której Ojciec Święty ogłosi sześcioro nowych błogosławionych.

Ponadto 16 maja br. odbyła się jedna kanonizacja, która dała Kościołowi 6 nowych świętych. Łącznie odbyło się dotychczas 51 takich ceremonii, podczas których papież ogłosił świętymi 482 osoby (402 męczenników i 80 wyznawców).

%img_r(1)*Loreto* jest największym sanktuarium Włoch. Odwiedza je rocznie 4 mln pielgrzymów. Tutaj znajduje się „Domek Świętej Rodziny”, który – jak głosi legenda – jako część nazaretańskiego mieszkania Maryi Panny przybył do Loreto ok. roku 1294. Z Palestyny wywieźli go opuszczający ją w 1291 r. roku krzyżowcy. Również badania archeologiczne potwierdzają, że kamienie, z których zbudowany jest domek, pochodzą z Ziemi Świętej.

Znany jest m.in. dokument z września 1294 r., stwierdzający, że zarządca Epiru Anioł Nicefero przekazał w posagu swej córce Tamarze z okazji zaślubin z królem Neapolu Karolem II kamienie „Świętego Domu naszej Pani, Dziewicy Matki Bożej”. Zarówno struktura, jak i budulec domku, nie mają odpowiedników w okolicach Loreto. Ludowa opowieść, że Święty Domek został cudownie przeniesiony z Nazaretu „przez aniołów”, wiąże się więc jedynie z imieniem zarządcy Epiru – Aniołem.

Od czasów papieża Juliusza II uznaje się „Domek Świętej Rodziny” za miejsce narodzenia NMP, gdzie miało też miejsce Zwiastowanie. Sanktuarium w Loreto jest więc jednocześnie sanktuarium Słowa Wcielonego, Ducha Świętego, Niepokalanej, ukrytego życia Jezusa, życia rodzinnego, uświęconej pracy, „Niech mi się stanie”, pojednania, chorych, tych, co są w drodze.

*Benedykt XV* w 1920 r. ogłosił Matkę Bożą Loretańską patronką lotników i podróżujących samolotami. Wspomniał o tym Jan Paweł II w czasie swej wizyty w sanktuarium 8 września 1979 roku: – Samoloty przemierzające przestworza, poprzez rozległe przestrzenie świata głoszą chwałę Twojego Imienia, a ludziom ułatwiają ich pracowitą działalność. Niech piloci i technicy oraz cała służba pomocnicza z Twoim błogosławieństwem roztropnie i mądrze wypełniają swoje obowiązki, tak by wszyscy, którzy odbywają podróże samolotami, szczęśliwie docierali do celu swego przeznaczenia.

U stóp bazyliki Matki Bożej w Loreto znajduje się polski cmentarz wojenny. Jest na nim ok. 1100 grobów. Żołnierze II Korpusu generała Władysława Andresa, podążającym tamtędy ku Ankonie, pomagali w akcji gaszenia pożaru sanktuarium.

*Loreto odwiedził raz jeden* – 4 października 1962 r. – papież Jan XXIII, a Jan Paweł II był tam do tej pory już cztery razy:
. 8 września 1979 r.,
. 11 kwietnia 1985 r.,
. 10 grudnia 1994 r.,
. 9-10 września 1995 r., gdy spotkał się tam z młodzieżą z całej Europy.

Przy tej okazji dzięki telemostowi pozdrowił młodych katolików zgromadzonych w podziemiach katedry w Sarajewie, którego nie mógł wówczas odwiedzić.