Patriarcha aleksandryjski potępił milczenie Kościoła serbskiego w obliczu działań Moskwy

Prawosławny patriarcha aleksandryjski Teodor II w ostrych słowach ocenił „wybiórczą wrażliwość” swego serbskiego odpowiednika Porfiriusza na to, co dzieje się ostatnio w świecie prawosławnym w związku z rosyjską inwazją w Afryce i na Ukrainie. Chodzi szczególnie o prośbę hierarchy serbskiego, aby Teodor interweniował w sprawie uwięzienia przez władze ukraińskie namiestnika Ławry Kijowsko-Pieczerskiej metropolity Pawła a zarazem o serbskie milczenie w obliczu wtargnięcia Patriarchatu Moskiewskiego do Afryki, która jest kanonicznym obszarem Kościoła aleksandryjskiego.

W liście z do Teodora II z 22 lipca patriarcha Porfiriusz uznaje decyzję ukraińskiego wymiaru sprawiedliwości z jednej strony za „owoc napiętej atmosfery na Ukrainie ogarniętej płomieniami wojny”, z drugiej zaś za „wynik dążenia obecnych władz [ukraińskich] do zajęcia Ławry Kijowsko-Pieczerskiej”.

W ogłoszonej 26 bm. odpowiedzi zwierzchnik Patriarchatu Aleksandryjskiego podkreślił, że jego Kościół bez zastrzeżeń występuje w obronie praw człowieka, zaraz jednak nie omieszkał „przypomnieć” autorowi listu, iż ten w żaden sposób nie wykazał podobnej wrażliwości wobec tysięcy prawosławnych chrześcijan w Afryce, „duchowo zatrutych przez Patriarchat Moskiewski z jego drapieżną i zuchwałą inwazją na parafie, które geograficznie, duszpastersko i duchowo podlegają jurysdykcji Patriarchatu Aleksandryjskiego”.

Teodor II zauważył również, że w swoim liście patriarcha serbski odniósł się do Ukrainy „pogrążonej w płomieniach”, nie wymieniając sprawcy tej agresywnej wojny z prawosławnymi. „Nasi rosyjscy bracia prawosławni świadomie rozdzierają na kawałki szatę bez szwów Jezusa Chrystusa, wlewając truciznę do Kościoła Drugiego Tronu w Aleksandrii, na czym skorzystał Kościół rosyjski, umacniając swój autokefaliczny status” – stwierdził patriarcha aleksandryjski.

Wyraził ubolewanie, że Kościół serbski “w świetle tego całkowicie niesprawiedliwego, antykościelnego i antykanonicznego posunięcia nie okazał takiej samej wrażliwości, jak w przypadku metropolity wyszhorodzkiego Pawła z Patriarchatu Moskiewskiego”. Zarzucił swemu serbskiemu współbratu, iż jego Kościół “zachowuje milczenie, mimo moich ponawianych apeli, dotyczących nie tylko jednej osoby, ale tysięcy prawosławnych afrykańskich”.

Tym samym patriarcha aleksandryjski, zajmujący w światowej hierarchii prawosławnej drugie miejsce za patriarchą konstantynopolskim, wezwał Porfiriusza i inne Kościoły prawosławne do rozliczenia się z ich postawy i oświadczył, że ​​oczekuje od niego takiej samej wrażliwości, jaką okazał on wobec metropolity Pawła, a zatem potępienia antykanonicznych i antychrześcijańskich działań Kościoła rosyjskiego.

Teodor II (w świecie Nikolaos Choreftakis) urodził się 25 listopada 1954 w małej wiosce koło Chanii na Krecie. W 1972 złożył wieczyste śluby mnisze. Następnie studiował teologię na Uniwersytecie w Salonikach, po czym 23 kwietnia 1978 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1975–85 posługiwał duszpastersko w Autonomicznym Kościele Krety (podlegającym Patriarchatowi Konstantynopolskiemu). W 1985 już jako archimandryta przeszedł pod jurysdykcję Patriarchatu Aleksandryjskiego. Potem wyjechał do Odessy, gdzie służył w cerkwi przedstawicielstwa swego Patriarchatu przy Rosyjskim Kościele Prawosławnym.

W 1990 został wyświęcony na biskupa Cyreny – przedstawiciela Patriarchatu Aleksandryjskiego w Atenach. W 1997 został kanclerzem Patriarchatu i metropolitą Kamerunu, a w 2002 – metropolitą Zimbabwe. 24 października 2004 Sobór Kościoła Aleksandryjskiego wybrał go na patriarchę Aleksandrii i całej Afryki, następcę zmarłego tragicznie miesiąc wcześniej Piotra VII. Intronizacja nowego zwierzchnika odbyła się w tym samym dniu w katedrze patriarszej w Aleksandrii.