Patriarcha Bartłomiej: kto szuka Chrystusa, pomijając Kościół – traci czas

Jeśli Chrystus jest jedynym Zbawicielem świata, to dlatego, że jest On sam Kościołem. Kto próbuje dotrzeć do Chrystusa, omijając Kościół, traci czas – mówił, odwołując się do nauczania św. Jana Chryzostoma, patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I w przesłaniu wygłoszonym w Budapeszcie, na rozpoczęcie sobotniej Mszy św., będącej jednym z głównych wydarzeń trwającego Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego.

W przemówieniu patriarcha konstantynopolski przypomniał, że Eucharystia nie może być oddzielona od codziennego życia, a wierni, którzy jednoczą się z Bogiem w Eucharystii, muszą żyć w świecie „w sposób eucharystyczny, przeżywając swoją obecność i działanie jako 'liturgię po Liturgii'”. Przypomniał, że chrześcijanin nie może zamykać się i ograniczać w pewności, że sam zostanie zbawiony, ale powinien czerpać z Eucharystii radość i otwartość, którą będzie dzielił się ze wspólnotą Kościoła.

„Zamknięty i posępny chrześcijanin jest lampą ukrytą pod korcem. Tymczasem uwielbienie, życie duchowe i duszpasterskie oraz synodalna struktura i rola Kościoła i chrześcijan jako świadków w świecie, karmi się Najświętszą Eucharystią” – mówił Bartłomiej I. Przypomniał też o niezastąpionej roli Kościoła, który „gromadzi wiernych w jedno ciało, we wspólnotę miłości, która obrazuje eschatologiczne Królestwo Boże, bez różnicy rasy, płci, wieku i niezależnie od statusu społecznego, kulturowego czy majątkowego”. Podkreślił, że Eucharystia oprócz osobistego spotkania z Chrystusem jest też „wydarzeniem społecznym”, które przemienia chrześcijan z jednostek w istoty połączone relacjami. Za św. Janem Chryzostomem przypomniał, że świat nie dostępuje zbawienia „dzięki Kościołowi”, ale dlatego, że „staje się Kościołem”.

„Jeśli Chrystus jest jedynym Zbawicielem świata, to dlatego, że jest On sam Kościołem. Kto próbuje dotrzeć do Chrystusa, omijając Kościół, traci czas” – przypominał patriarcha konstantynopolski za św. Janem Chryyzostomem. Zauważył też, że Eucharystia ma wielką moc przemiany społeczeństw i niesie w sobie odpowiedzi na pytania, z jakimi mierzy się współczesny świat. Jako przykłady podął kryzysy związane z niszczeniem środowiska naturalnego i łamaniem praw człowieka. Zapewnił też, że wschodnie i zachodnie tradycje Kościoła są „organiczną jednością” i zachęcił do modlitwy w intencji wszystkich inicjatyw dążących do postępowania tą drogą jedności.