Październikowy „Znak”: jak wiara zmienia Biblię?

W jaki sposób wiara lub niewiara tłumacza wpływa na przekład Biblii? Dlaczego translacja miałaby być aktem wiary? Czy możliwy jest prawdziwy przekład ekumeniczny? – pytają redaktorzy październikowego wydania miesięcznika „Znak”.

„Przekładu – nie tylko biblijnego – nie da się oddzielić od wiary. Jest ona obecna już na etapie rozstrzygania tego, czym przekład jest, czego dotyczy, jak należy go dokonywać i oceniać” – pisze Piotr Blumczyński. W swoim tekście przekonuje, że w przypadku Pisma Świętego kwestie wiary, przekonań i założeń dotyczą mnóstwa konkretnych decyzji translatorskich.

Przeciwnego zdania jest biblista ks. Wojciech Węgrzyniak, który w tekście „Zdumienie nad wielkością mrówki” wyjaśnia, dlaczego nie zauważa wpływów konfesyjności na swoją egzegetyczną pracę.

Wywiad z ks. Romanem Prackim zatytułowano „Słowo Boże nie ma wyznania”. „Dzisiaj nie jesteśmy już skrępowani gorsetem wyznaniowej poprawności – mamy papieży, którzy odwiedzają synagogi i meczety, nikogo nie dziwi różnorodność podczas ekumenicznego nabożeństwa, do którego sami czujemy się zaproszeni” – mówi w rozmowie z Dominiką Kozłowską pastor Kościoła ewangelicko-augsburskiego.

W dziale „Debaty” redaktorzy „Znaku” umieścili tekst o kulturze Głuchych. „Głusi nie patrzą na siebie przez pryzmat niepełnosprawności. Brak słuchu w środowisku Głuchych może być tak samo irrelewantną cechą jak np. dla ludzi brak skrzeli, dopóki nie porównają się z rybami” – przekonują Franciszek Czech i Elżbieta Wiącek.

W tym numerze krakowskiego miesięcznika także zapis debaty o eutanazji z udziałem ks. Jana Kaczkowskiego, Michała Królikowskiego i Pawła Łukowa.

Również w dziale „Idee” rozmowa Agnieszki Krzysztof-Świderskiej z Benjaminem Beit-Hallahmim zatytułowana „Religia w dobie skrajnego indywidualizmu ”. „Radykalna prywatyzacja religii jest częścią postępującego procesu sekularyzacji. Wszystko jest obecnie prywatne i mogę zadeklarować, że jestem buddystą, a równocześnie wierzę w coś innego i poświęcam się praktykom, które nie mają nic wspólnego z buddyzmem” – przekonuje psycholog religii i kultury.

„Znak” jest miesięcznikiem założonym w 1946 r. w Krakowie przez grupę intelektualistów katolickich skupionych wokół ówczesnego „Tygodnika Powszechnego”. Należeli do niej m.in.: Hanna Malewska, Jerzy Turowicz i Stefan Swieżawski. W miesięczniku publikowali m.in. ks. Karol Wojtyła, Czesław Miłosz, Leszek Kołakowski, ks. Józef Tischner; drukowano także przekłady tekstów Karla Rahnera, Henri de Lubaca, Paula Ricoeura, Martina Bubera, Martina Heideggera. Celem redakcji jest „wypracowywanie kształtu współczesnego humanizmu integralnego, opartego o pełną, a więc także religijną koncepcję człowieka” (Jerzy Turowicz).

Wydawcą „Znaku” jest od 1959 r. Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” – dziś jedno z największych polskich wydawnictw.