Piekoszów: tysiące czcicieli różańca na pielgrzymce do sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia

Do ok. 2,5 tys. osób, należących do kół różańcowych z większości parafii diecezji kieleckiej, spotkało się dzisiaj w sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Piekoszowie podczas V Diecezjalnej Pielgrzymki Wspólnot Żywego Różańca. Mszy św. i pielgrzymce przewodniczył bp Kazimierz Gurda.

W spotkaniu uczestniczyły grupy z parafii kieleckich oraz m.in. ze Skalbmierza, Chmielnika, Małogoszcza i wielu innych.
Pani Zuzanna przyjechała wraz z ok. 50–osobową grupą sióstr i braci różańcowych z parafii Gołcza k. Miechowa. Do róży różańcowej należy od ponad 20 lat. „Różaniec daje mi siłę, ukojenie, z różańcem lepiej poznałam Boga i zyskałam przyjaciół. To już trzecia moja diecezjalna pielgrzymka” – mówi w rozmowie z KAI.

Z kolei Monika Wójcik z Lisowa zauważa, że jej codzienna modlitwa różańcowa bardzo dobrze oddziałuje na 15-letnią córkę, która także zaczęła się modlić na różańcu.
Grupy pielgrzymkowe przed Mszą św. polową modliły się w sanktuarium przed odsłoniętym cudownym obrazie Matki Bożej Miłosierdzia, liczącym ponad 300 lat. Ciekawą i dramatyczną historię sanktuarium, z ukradzeniem koron wizerunku w 1983 r. i ponowną koronacją, przedstawił proboszcz parafii w Piekoszowie – ks. kan. Zygmunt Kwieciński. Konferencję dla czcicieli różańca poprowadził ks. dr Paweł Kurek. Była możliwość skorzystania z sakramentu pokuty.

Polowej Mszy św. z kopią obrazu Matki Bożej Miłosierdzia na ołtarzu, przewodniczył bp Kazimierz Gurda.
W homilii mówił o Bożym Miłosierdziu i modlitwie różańcowej, która jest „kanałem duchowym” w otrzymaniu łask, będących skutkiem Bożego Miłosierdzia. Zwrócił uwagę na niewyczerpaną skarbnicę Bożego Miłosierdzia, rolę św. s. Faustyny Kowalskiej i Maryi – jako pośredniczek w udzielaniu przez Boga miłosierdzia.

„Nasze codzienne doświadczanie miłosierdzia pozwala nam razem z Maryją wyrażać wdzięczność Bogu (…). Nie pozwala zarazem zatrzymywać się tylko na doczesności, każe spojrzeć dalej – na wieczność” – mówił bp Gurda. Przypomniał także objawienia Matki Bożej w świecie i Jej prośby o modlitwę różańcową.
Koła różańcowe należą do najliczniejszych i najbardziej popularnych grup modlitewnych w polskich parafiach. W diecezji kieleckiej przeważnie należą do kół różańcowych osoby starsze i pilną sprawą jest odmładzanie kół. W wielu parafiach istnieją dziecięce lub męskie koła różańcowe, np. w Skalbmierzu, Sędziszowie, czy parafii św. Józefa Robotnika w Kielcach.

Diecezjalne spotkania kół różańcowych są organizowane od 5 lat w październiku. Odbywają się one w najważniejszych sanktuariach maryjnych regionu, m.in. w Kielcach, Wiślicy, Miechowie, Smardzowicach.

Historia kościoła w Piekoszowie datuje się od XIV wieku. W 1366 r. rodzina Odrowążów ufundowała tutaj pierwszy kościół pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła. Jest w nim czczony obraz Matki Bożej, namalowany przez nowicjusza paulinów w Częstochowie – Krzysztofa Lateckiego. W święto Wniebowstąpienia 21 maja 1705 r. zanotowano fakt krwawych łez na obrazie. To niezwykle zjawisko dało początek kultowi Matki Bożej Piekoszowskiej. Ks. dr Stanisław Siarkowski wydał dekret uznający obraz za „cudowny”, godny szczególnej czci ze strony wiernych.

W archiwum parafialnym przechowywana jest książka z 1744 r. „Port bezpieczny… Maryja w piekoszowskim obrazie …albo cuda obrazu piekoszowskiego”. Opisane są w niej 284 niezwykłe wydarzenia (m. in. cudowne uzdrowienia) z lat 1705–1743. W 1807 r. ks. proboszcz Bernard Binkowski rozpoczął budowę nowej świątyni pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Przez kolejne lata sporządzano zapiski o łaskach uzyskanych za wstawiennictwem Matki Bożej Miłosierdzia. 8 września 1968 roku Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński, w asyście biskupów, w obecności ok. 300 kapłanów dokonał uroczystej koronacji obrazu Matki Bożej Miłosierdzia. W uroczystości uczestniczyło blisko 70 000 tys. wiernych świeckich. W nocy z 14 na 15 stycznia 1983 r. skradziono korony. Aktu rekoronacji dokonał prymas Polski kard. Józef Glemp 18 maja 1986 roku.
Przy sanktuarium od 20 lat działa Dom dla Niepełnosprawnych, w którym wypoczywają i odbywają rehabilitację, łączoną z rekolekcjami, tysiące osób z całej Polski. Łącznikiem między placówką a sanktuarium jest terenowa droga krzyżowa.