Pielgrzymka Polaków do Irlandii

Bp Wojciech Polak, delegat KEP ds. duszpasterstwa emigracji, przewodniczył 3 września pielgrzymce Polaków do Sanktuarium Matki Bożej, Królowej Irlandii w Knock.

Zorganizowana po raz szósty pielgrzymka Polaków do sanktuarium maryjnego odbyła się z inicjatywy Duszpasterstwa Polaków w Irlandii, wszystkich duszpasterzy, a zwłaszcza  ks. Jarosława Maszkiewicza, rektora kościoła w Dublinie i koordynatora duszpasterstwa Polaków.

Sanktuarium w Knock, związane z objawieniem się Matki Bożej 21 sierpnia 1879 roku, jest jedynym często odwiedzanym miejscem maryjnym w Irlandii. Warto dodać, że po Guadalupe i Jasnej Górze właśnie Knock było trzecim sanktuarium, które z racji setnej rocznicy objawień, nawiedził 30 września 1979 roku, a więc już u początków swojego pontyfikatu, bł. Jan Paweł II.

Tegoroczne spotkanie Polaków przebywających w Irlandii stało się również dla wielu okazją do wyrażenia wdzięczności za dar beatyfikacji Jana Pawła II oraz przypomnienia nauczania Błogosławionego, który duchowo związany był z tym cudownym miejscem. Polacy przybyli wraz ze swymi duszpasterzami z różnych stron Zielonej Wyspy: z Dublina, Ulsteru, Cork, Limerick, Sligo i wielu innych miejsc.

Pielgrzymi mieli okazję do wspólnej modlitwy podczas odprawianej Drogi Krzyżowej. Teksty rozważań Drogi zostały tym razem oparte na nauczaniu kard. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. Przygotowane przez ks. Andrzeja Szułczyńskiego, duszpasterza Polaków w Sligo, pozwoliły w zadumie i modlitwie przejść śladami Chrystusa i Jego bolesnej Matki. Pielgrzymka do Knock dla wielu Polaków stała się okazją do osobistej modlitwy, nawiedzenia miejsc cudownych objawień, zwłaszcza kaplicy dobudowanej do parafialnego kościoła, na którego ścianie objawiła się Matka Boża, a także do skorzystania z sakramentu pojednania i pokuty. Wszyscy polonijni duszpasterze służyli swoją posługą w konfesjonale.

Centralnym punktem pielgrzymki była sprawowana w bazylice sanktuarium Msza święta, której przewodniczył bp Wojciech Polak. W swojej homilii przypomniał on, że Jan Paweł II wskazywał na dwie szczególne cechy objawień maryjnych w tym zachodnim zakątku Irlandii. Pierwszą z nich jest fakt, że świadkami objawienia było kilkunastoosobowe grono miejscowych ludzi, a drugą, że Maryja nie przekazała żadnej szczególnej treści. Milcząca obecność Matki Bożej, a także św. Józefa i św. Jana, stała się zachętą „do modlitwy, do słuchania Pisma Świętego, do pojednania z Bogiem, które wyjednał nam Chrystus, Baranek ofiarowany za nasze odkupienie”.

Po Mszy świętej pielgrzymi spotkali się na wspólnej agapie.