Pierściec: odpust w największym polskim sanktuarium św. Mikołaja

W największym polskim sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu na Śląsku Cieszyńskim odbywają się 6 grudnia uroczystości odpustowe. W miejscu, gdzie od ponad 400 lat czczona jest figura patrona chorych i ubogich, homilie głosi przez cały dzień bp Piotr Greger. Podczas sumy duchowny zaapelował, by w czasach, kiedy wielu ludzi nie dostrzega obecności Boga, odważnie ukazywać Chrystusa jako Tego, „który jest Drogą – drogą do Ojca, drogą do życia wiecznego”.

Z powodu pandemii w tym roku w sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu nie zjawiły się grupy pielgrzymkowe z dekanatu skoczowskiego i diecezji, które zazwyczaj przybywają do tego miejsca w tygodniu poprzedzającym niedzielę odpustową. Ludzie pragnący modlić się za wstawiennictwem patrona chorych i ubogich przybywali tu w tym roku indywidualnie.

Sumie odpustowej przewodniczył bp Piotr Greger. Liturgię koncelebrował z kustoszem sanktuarium ks. Sebastianem Ruckim. W homilii biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej zauważył, że postać św. Mikołaja jednoznacznie kojarzy się „z tym, co dobre, radosne, dające poczucie bezpieczeństwa”. „Prezenty, klimat adwentu zapowiadający nadchodzący czas Bożego Narodzenia. W liturgii drugiej niedzieli adwentu nie ma nic na temat świętego biskupa Miry, ale mamy ciekawą katechezę na temat nadziei oraz chrześcijańskiego modelu pocieszenia” – wyjaśnił hierarcha.

Biskup przestrzegł przed karmieniem się „tanią nadzieją” i słuchaniem „fałszywych proroków” współczesnego świata. „Patrząc na otaczający świat, dostrzegamy narastające zagubienie i wyobcowanie, dochodzi do tego świadomość faktycznego zagrożenia ludzkiego życia; w obliczu takich sytuacji doświadczamy stanu apatii, zniechęcenia, pojawia się zwątpienie” – zwrócił uwagę.

Odwołując się do czytań z dnia, biskup przyznał, że nie jest łatwo przyjąć pociechę i słowa nadziei, jeśli są połączone z jakimkolwiek zobowiązaniem. Wskazał zarazem na istotę posłannictwa Jana Chrzciciela, „proroka Adwentu”. „Czy ja chcę i czy potrafię być sługą Chrystusa, na wzór św. Jana? Czy zależy mi na tym i potrafię pomagać innym w prostowaniu dróg życia, by mogli spotkać w życiu Zbawiciela?” – pytał kaznodzieja i zachęcił do naśladowania proroka z pustyni.

„Każdy z nas ma szansę stać się prorokiem Adwentu dla innych; trzeba wskazywać na Chrystusa i pomagać innym okryć prawdę o Jego istnieniu w codziennym życiu. Dzisiaj, kiedy tak wielu ludzi nie dostrzega obecności Boga, należy odważnie ukazywać Chrystusa jako Tego, który nie tylko ostatecznie prostuje drogi naszego życia, ale który sam jest Drogą – drogą do Ojca, drogą do życia wiecznego. Idźmy zatem tą drogą, otwórzmy się na Jezusa, którego w liturgicznym czasie adwentu oczekujemy. Bądźmy promotorami chrześcijańskiej nadziei i autentycznej radości” – zaapelował.

Historia Pierśćca związała się z kultem figury św. Mikołaja. Pierwsza kaplica poświęcona św. Mikołajowi powstała prawdopodobnie w XIV wieku. W 1616 r. pożar strawił całą wieś. Z żywiołu uratowano jedynie figurę św. Mikołaja, co uznano za cudowny znak. W 1618 r. protestanci wybudowali nowy kościółek pw. św. Mikołaja, co jest ewenementem w historii reformacji na Śląsku Cieszyńskim, gdyż luteranie nie dedykują swych świątyń świętym.

W 1718 r. kościółek przeszedł z powrotem w ręce katolików. Wkrótce postanowiono wybudować nowy, większy kościół. Świątynia powstała w ciągu jednego roku. Poświęcona została w 1888 roku, a konsekrowana w 1889 r. przez biskupa cieszyńskiego Franciszka Śniegonia.

Relikwie świętego z Bari przywiózł do Pierśćca w 1964 roku bp Bolesław Kominek, wracający z obrad II Soboru Watykańskiego.