Pierściec: Rejonowy Dzień Chorego – „Pielgrzymi nadziei” u św. Mikołaja

W sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu na Śląsku Cieszyńskim odbył się Rejonowy Dzień Chorego. Wydarzenie zgromadziło licznych chorych, osoby starsze, ich opiekunów oraz duszpasterzy z dekanatów strumieńskiego i skoczowskiego. Centralnym punktem spotkania była Msza św., której przewodniczył diecezjalny duszpasterz chorych, ks. Szczepan Kobielus.

We wprowadzeniu do liturgii przypomniano o trwającym Roku Jubileuszowym ogłoszonym przez papieża Franciszka pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. „Jubileusz, mający korzenie w tradycji biblijnej, wzywa do powrotu do Boga, źródła prawdziwej nadziei i uzdrowienia” – wyjaśnił ks. Kobielus.

Po Eucharystii miało miejsce wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa adoracyjna, która zakończyła się błogosławieństwem lourdzkim. Wierni powierzali Chrystusowi swoje cierpienie, samotność, nadzieję i wdzięczność, prosząc o uzdrowienie duszy i ciała. Następnie odbyło się nabożeństwo ku czci św. Mikołaja oraz uczczenie jego relikwii.

W czasie spotkania kustosz sanktuarium ks. Sebastian Rucki przybliżył pielgrzymom historię sanktuarium. Szczególną czcią otaczana jest tu Maryja, nazywana w Litanii Uzdrowieniem Chorych, oraz św. Mikołaj – patron miejsca, określany w modlitwach jako Ucieczka Chorych i Cudotwórca. Wierni przybywają do cudownej figury św. Mikołaja z XVIII wieku, często dotykając jej chusteczką, którą zabierają do siebie lub przekazują osobom chorym, wierząc, że nie sama rzecz, ale ich wiara przynosi łaskę. Wokół figury gromadzone są wota dziękczynne, a w świątyni prowadzona jest księga cudów, w której zapisywane są świadectwa otrzymanych łask.

Wśród licznych intencji modlitewnych zanoszonych w trakcie adoracji znalazły się prośby za chorych, cierpiących, ich opiekunów i bliskich, za służbę zdrowia, kapelanów, za zmarłych oraz za całą wspólnotę Kościoła i Ojczyznę. Modlono się także za uczestników spotkania – by mieli świadomość bycia pielgrzymami nadziei, idącymi przez życie w obecności Chrystusa.

Spotkanie zakończyło się wspólnym poczęstunkiem, który był okazją do rozmowy, dzielenia się świadectwem oraz doświadczeniem wspólnoty wiary.