Do największego polskiego sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu na Śląsku Cieszyńskim przybywają w sobotę 6 grudnia kolejne grupy pielgrzymkowe, pragnące modlić się za wstawiennictwem patrona chorych i ubogich. Dziś w tej świątyni niedaleko Skoczowa odbywa się całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu.

Główne uroczystości odpustowe w Pierśćcu odbędą się w niedzielę 7 grudnia. Od 29 listopada sanktuarium odwiedzają liczne grupy pielgrzymkowe – przede wszystkim z najbliższego dekanatu skoczowskiego, ale i z innych zakątków diecezji bielsko-żywieckiej oraz archidiecezji katowickiej. Tradycyjnie 6 grudnia przed cudowną figurą św. Mikołaja, przy której wierni od lat wypraszają łaski zdrowia dla siebie i swoich bliskich, modlą się wierni z pobliskiego Chybia. Pielgrzymi ci licznie odwiedzają sanktuarium od ponad półwiecza.

Sobotniej uroczystej Mszy św. w sanktuarium w Pierśćcu przewodniczył proboszcz bielskiej parafii katedralnej pw. św. Mikołaja, ks. prałat Zbigniew Powada. Kazania przez cały dzień głosi ks. prof. Tadeusz Dzidek z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Świętowaniu dnia liturgicznego wspomnienia św. Mikołaja towarzyszy dziś całodzienna adoracja Jezusa Eucharystycznego.

Historia Pierśćca związała się z kultem figury św. Mikołaja. Pierwsza kaplica poświęcona św. Mikołajowi powstała prawdopodobnie w XIV wieku. W 1616 r. pożar strawił całą wieś. Z żywiołu uratowano jedynie figurę św. Mikołaja, co uznano za cudowny znak. W 1618 r. protestanci wybudowali nowy kościółek pw. św. Mikołaja, co jest ewenementem w historii reformacji na Śląsku Cieszyńskim, gdyż luteranie nie dedykują swych świątyń świętym.

W 1718 r. kościółek przeszedł z powrotem w ręce katolików. Wkrótce postanowiono wybudować nowy, większy kościół. Świątynia powstała w ciągu jednego roku. Poświęcona została w 1888 roku, a konsekrowana w 1889 r. przez biskupa cieszyńskiego Franciszka Śniegonia.

Relikwie świętego z Bari przywiózł do Pierśćca w 1964 roku bp Bolesław Kominek, wracający z obrad II Soboru Watykańskiego.

Pielgrzymi odwiedzający sanktuarium przywożą często ze sobą chusteczki i bieliznę osób chorych, którymi dotykają figury św. Mikołaja. W ten sposób proszą o wstawiennictwo świętego i modlą się o uzdrowienie bliskich.

W sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu koło Skoczowa odbyły się 11 grudnia główne uroczystości odpustowe. Od 5 grudnia do wioski na Śląsku Cieszyńskim przybywały, jak co roku, grupy pielgrzymkowe, pragnące modlić się za wstawiennictwem patrona chorych i ubogich. Szacuje się, że świątynię, jedną z nielicznych w Polsce poświęconych biskupowi z Miry, odwiedziło w ciągu ostatnich kilku dni 2,5 tys. pielgrzymów z 32 parafii z diecezji bielsko-żywieckiej.

Niedzielnym uroczystościom odpustowym przewodniczył ks. prałat Stanisław Czernik z Andrychowa. Administrator parafii, ks. Zbigniew Paprocki przyznaje w rozmowie z KAI, że rzesze pielgrzymów, które odwiedziły sanktuarium zrobiły na nim wrażenie. „To dopiero początek mojej pracy w tej parafii. Modlitwa i wiara przybywających tu ludzi robią wrażeznie. To nie są turyści, ale ludzie, którzy pragną Boga, potrzebują jego uzdrawiającej łaski” – zaznacza.

Przed cudowną figurą św. Mikołaja, przy której wierni od lat wypraszają łaski zdrowia dla siebie i swoich bliskich, najwięcej modlili się mieszkańcy z okolic Skoczowa, Bielska-Białej i Czechowic-Dziedzic.

Historia Pierśćca związała się z kultem figury św. Mikołaja. Pierwsza kaplica poświęcona temu świętemu powstała prawdopodobnie w XIV wieku. W 1616 r. pożar zniszczył całą wieś. Z żywiołu uratowano jedynie figurę św. Mikołaja, co uznano za cudowny znak. W 1618 r. protestanci wybudowali poświęcony mu kościółek, co jest ewenementem w historii reformacji na Śląsku Cieszyńskim, gdyż luteranie nie dedykują swych świątyń świętym.

W 1718 r. obiekt przeszedł z powrotem w ręce katolików. Wkrótce postanowiono wybudować nowy, większy kościół. Świątynia powstała w ciągu jednego roku. Poświęcona została w 1888, a konsekrował ją w 1889 r. biskup cieszyński Franciszek Śniegoń. Od niepamiętnych czasów istniał tu zwyczaj pocierania o figurę chusteczek i bielizny osób chorych dla uproszenia ich uzdrowienia.