Pilna potrzeba polityki prorodzinnej

Priorytetem polskiej prezydentury w UE powinna być polityka prorodzinna – podkreślają członkowie Zespołu ds. Rodziny Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu Polski w liście do premiera.

Członkowie Zespołu ds. Rodziny Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu Polski jako uzasadnienie konieczności położenia dużego nacisku na politykę prorodzinną wymieniają m.in.: regres demograficzny, marginalizacja rodzin w wyniku bezrobocia i ubóstwa, upowszechnianie modelu samotnego wychowania dzieci.

Publikujemy treść listu:

Szanowny Panie Premierze!

Mając na uwadze przygotowania do polskiego przewodnictwa w Unii Europejskiej zwracamy się z apelem, aby jednym z jej priorytetów była kwestia polityki prorodzinnej.

Kraje Unii Europejskiej, szczególnie te, które przed kilku laty do niej przystąpiły, mają poważne problemy dotyczące rodzin. Należą do nich m.in.: regres demograficzny, marginalizacja rodzin w wyniku bezrobocia i ubóstwa, upowszechnianie modelu samotnego wychowania dzieci i wiele innych.

Polskie rodziny doświadczają tych samych problemów, spowodowanych głównie przez wysoki stopień bezrobocia, emigrację zarobkową milionów ludzi, niskie nakłady na politykę rodzinną oraz najwyższy wskaźnik ubóstwa dzieci w Unii Europejskiej. Dostrzegając realne problemy rodzin, tym bardziej warto zadeklarować jednoznaczne przekonanie o wyjątkowym znaczeniu rodziny jako podstawowej wspólnoty, dla której państwo winno tworzyć jak najlepsze warunki, bez umniejszania jej funkcji.

Obecna prezydencja Węgier, właśnie ze względu na dostrzeganie problemów rodzin, uczyniła z polityki rodzinnej jeden ze swoich priorytetów. Wydaje się celowe, by Polska zdecydowanie kontynuowała ten wątek.

Proponujemy, aby polska prezydencja w obszarze polityki społecznej ukazała dobre praktyki polityk rodzinnych państw UE oraz strategii społecznych na rzecz rodzin. Istotne w tym obszarze jest m.in.: wprowadzanie rozwiązań umożliwiających opiekę rodzicielską nad dziećmi, szczególnie małymi czy propagowanie działań na rzecz zwiększania solidarności międzypokoleniowej w celu zapobiegania niekorzystnym zmianom demograficznym, w tym utrzymującej się niskiej dzietności.

Działania w tym obszarze powinny być podejmowane z poszanowaniem zasady nieingerowania w politykę rodzinną krajów członkowskich UE, i subsydiarności polegającej na poszanowaniu autonomii rodziny, i nieingerowaniu tam, gdzie rodziny radzą sobie same.

Z wyrazami szacunku

Członkowie Zespołu ds. Rodziny Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu Polski

Joanna Krupska
Antoni Szymański
Paweł Wosicki