Piotrkowice: sanktuarium otrzymało przywilej łączności z Papieską Bazyliką Liberiańską w Rzymie

Liczące blisko 400 lat sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej w Piotrkowicach, decyzją Penitencjarii Apostolskiej w Rzymie, otrzymało należący do absolutnie wyjątkowych przywilej „duchowego pokrewieństwa z Papieską Bazyliką Liberiańską w Rzymie” i wynikające stąd liczne przywileje odpustowe.

Dekret w tej sprawie zostanie odczytany i podany do publicznej wiadomości 8 września w dniu odpustu ku czci Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, gdy do sanktuarium w Piotrkowicach w diecezji kieleckiej przybywają tysiące wiernych.

„Papieska Bazylika Matki Bożej Większej, pierwsza świątynia poświęcona Bożej Rodzicielce, chwała i duma Soboru Efeskiego, obdarowana jest licznymi duchowymi przywilejami” – zauważa gwardian w Piotrkowicach o. Krzysztof Twarowski, przełożony miejscowej wspólnoty karmelitów bosych, którzy przy sanktuarium prowadzą klasztor i parafię.

Dekret, uzyskany dzięki poparciu biskupa kieleckiego Kazimierza Ryczana, przyznaje sanktuarium w Piotrkowicach odpusty zupełne, przynależne rzymskiej Bazylice Większej, co znacznie wzmocni ruch pielgrzymkowy – przewiduje o. gwardian.

W Piotrkowicach odpusty można będzie uzyskać: w święto tytularne Bazyliki Matki Bożej Większej oraz w święto tytularne piotrkowickiego kościoła i sanktuarium, we wszystkie święta liturgiczne Najświętszej Maryi Panny, raz w roku – w dowolny dzień wybrany przez wiernego oraz ilekroć pojawią się „kierowane pobożnością” grupy pielgrzymów.

O. Twarowski zauważa, że jest to historyczny moment dla sanktuarium, które otrzymało władzę odpuszczania kar doczesnych, mobilizując tym samym wiernych do częstszego korzystania z sakramentów i modlitwy za zmarłych.

Historię sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej w Piotrkowicach zapoczątkowało przeniesienie 15 sierpnia 1638 z dawnego kościoła farnego św. Stanisława pochodzącej z początku XV wieku figury Matki Bożej do drewnianej kaplicy Zwiastowania NMP. Umieszczono tam również maleńką statuetkę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, wykopaną przez rolnika na gruncie plebańskim i powszechnie czczoną.

W XVII wieku świątynia cieszyła się ogromnym napływem pielgrzymów, którzy modląc się Piotrkowicach, odzyskiwali nierzadko zdrowie. Marcin i Zofia Rokszyccy, kasztelanowie połanieccy, jako wotum za dar życia wybudowali w Piotrkowicach murowany, istniejący do dzisiaj kościół, którego budowę ukończono w 1652 r. Do sanktuarium przybyła specjalna komisja, z biskupem krakowskim Marcinem Szyszkowskim, aby zbadać wiarygodność świadectw. XVII-wieczny historyk Hyacynt Pruszcz podaje, iż „wielkiej łaski Pańskiej” doznał wówczas sam biskup.

Na osi nawy dzisiejszego kościoła od strony zachodniej wznosi się późnobarokowa ośmioboczna kaplica, a w niej Domek Loretański na wzór włoskiego Loreto. Kaplicę ufundowały okoliczne rody Krasińskich i Tarnowskich. We wnęce ściany zachodniej umieszczono łaskami słynącą figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus z ok. 1400 r.

Największym wydarzeniem w historii piotrkowickiego sanktuarium była koronacja cudownej figury, której 7 września 1958 r. dokonał ówczesny biskup kielecki Czesław Kaczmarek przy udziale abp. Eugeniusza Baziaka z Krakowa i siedmiu innych biskupów, w obecności ok. stu tysięcy pielgrzymów. Była to pierwsza koronacja w Polsce po II wojnie światowej. W 2013 miejsce to odwiedziło ok. 14 tys. pielgrzymów.

Obecnie przy sanktuarium karmelici bosi prowadzą parafię, klasztor i Dom Modlitwy. Na ukończeniu jest także Ogród Różańcowy wokół sanktuarium.