Płock: film o błogosławionym arcybiskupie A. J. Nowowiejskim

Do płockich szkół trafił film o błogosławionym arcybiskupie Antonim Julianie Nowowiejskim, pasterzu Kościoła płockiego w latach 1908-1941, który został zamęczony przez Niemców w obozie w Działdowie. Autorem filmu jest ks. Grzegorz Mierzejewski, pracownik wydziału budownictwa i sztuki sakralnej w płockiej Kurii.

Ks. Mierzejewski jest autorem zdjęć do filmu, zajął się też jego montażem. Nieoficjalna premiera filmu miała miejsce kilka miesięcy temu. Wtedy też podjęto decyzję o tym, że film powinien trafić do szkół. Katechetom przekazano około tysiąca kopii tej autorskiej produkcji filmowej.

W filmie wykorzystano publikacje płockich księży profesorów: Michał Grzybowskiego, Wojciecha Góralskiego, Tadeusza Żebrowskiego. Stały się one podstawą komentarzy, które w filmie współistnieją z obrazami.

W swojej pracy ks. Mierzejewski wykorzystał także dokumenty, zdjęcia i pamiątki archiwalne, które zachowały się do współczesności. Są wśród nich m.in. mitra, kielich, piuska i ocalały z obozu w Działdowie krzyż Arcybiskupa.

Ponadto w filmie zawarto relacje świadków, którzy pamiętali jeszcze bł. abpa A.J. Nowowiejskiego i czasy mu współczesne. Narratorami w filmie jest dwoje płockich licealistów. Opowiadają o nim również płoccy księża historycy i 95-letni ks. Marian Olkowski, który osobiście znał Arcybiskupa.

„Moim marzeniem było, aby film «Arcybiskup» trafił do młodzieży, która raczej mało czyta i nie sięga do opracowań o tym wybitnym pasterzu Kościoła płockiego, aby jego postać zaistniała w świadomości młodzieży” – mówi KAI ks. Grzegorz Mierzejewski.

Abp A.J. Nowowiejski (1858-1941) był przez 33 lata pasterzem Kościoła płockiego (w latach 1908-1941). Ten wybitny liturgista, historyk, społecznik i patriota, znany był ze swej troski o duchowieństwo, jak i wiernych świeckich, zwłaszcza potrzebujących pomocy materialnej.

W czasie swojej posługi biskupiej m.in. rozbudował Seminarium Duchowne, założył pierwsze w Królestwie Polskim Muzeum Diecezjalne, utworzył szkołę organistowską, wybudował wiele domów Akcji Katolickiej, konsekrował około 40 kościołów. W 1931 r. – w 50 rocznicę święceń kapłańskich – otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu "Polonia Restituta". W tym też roku Uniwersytet Warszawski nadał mu doktorat honoris causa, a w Płocku otrzymał tytuł Honorowego Członka Rady Miasta.

W 1940 r. wraz ze swoim sufraganem bpem Leonem Wetmańskim, został przez Niemców internowany, a następnie przewieziony do obozu zagłady w Działdowie. Zmarł prawdopodobnie 28 maja 1941 r. w wieku 83 lat, w 60 roku kapłaństwa i 33 roku biskupstwa. Do dziś nie udało się ustalić miejsca jego pochówku.